در گذر از اول فروردین
سالروز میلادِ
#فرهنگ_شریفچون که
فرهنگ بَرَد دست به سازِ دل خود...
نگارش :
#محمّدرضاممتازواحد
....
فرهنگ شریف را بیشتر به عنوان یک سولیست مبرّز و خلاّق شناخته ایم ولی در واکاوی کارنامه هنری این هنرمند، قابلیّت های
او در عرصه ترانه سازی و ملودی پردازی نیز خودنمایی می کند که در این میان نام دو هنرمند برتر آواز ایران یعنی ایرج و گلپا بیشتر طنین انداز است.
به نقل قول از دوست ارجمندم
آقای بهداد احمدخانی
(مجموعه دارِ موسیقی ایرانی که اتفاقاً اطلاعات موسیقی بسیار خوبی نیز دارد)،
دو ترانه «چوپان» و «قصر زرین» از ساخته های
فرهنگ شریف است که با صدای جاودانه ایرج اجرا شده و همچنین ترانه دیگری به نام
«چشم ساقی» که با نوازندگی
فرهنگ شریف و انوشیروان روحانی توأم است
(که آن ترانه نیز توسط ایرج خوانده شده)
ولی نام آهنگساز آن بر نگارنده پوشیده ماند.
همچنین ترانه «گل گریه» با شعری زیبا
از بیژن ترقی و با صدای ماندگار اكبر گلپایگانی از دیگر ساخته های
فرهنگ شریف است.
البته
فرهنگ شریف برای هنرمندان دیگر نیز، ترانه های بسیاری را خلق کرده که به دلیل پرهیز از اطناب کلام از بیان آن خودداری می شود....
فرهنگ شریف از نوازندگان برتر نیم قرن اخیر ایران است و ابتكارات و نوآوری های وی در تار نوازی ستودنی است به گونهای كه سبك و اسلوب نوازندگیاش منحصر به خودِ او بوده و از ساز هیچ نوازندهای به غیر از ساز خودش شنیده نشده است.
نوایی همیشه ماندگار از هنرمندی با
فرهنگ و
شریف.
برای این هنرمند ارجمند و پیشکسوت آرزوی طول عمر همراه با عزّت و سلامتی داشته و این نوشتار با سروده ای ناچیز از نگارنده در وصف مقام شامخ هنری استاد
شریف به پایان
می رسد؛
مستدعی است که استادان و صاحبنظران در عرصه شعر و ادب به دیده اغماض
بنگرند:
چون که «
فرهنگ» بَرَد دست به سازِ دل خود
یکسره بزم شود مست از این زیبایی
زخمه با سوز بگوید ز تباری است «
شریف»
یار یاحقی و گلپاست بدین شیوایی
تا نوازد، همه گویند که این سازِ ِخداست!
ره به پرواز توان یافت از این شیدایی
کیست او؟ هاتفی از غیب، نوازشگرِ نور
مست و مدهوشم از این راهزنِ ِ رویایی
(متن کامل این نوشتار به مناسبت هشتاد سالگی
فرهنگ شریف در ویژه نامه ادب و هنر روزنامه اطلاعات به تاریخ 23 فروردین 1390 به چاپ رسید.
مختصری از آن، به شوق هشتاد و پنج سالگی ایشان تقدیم حضور گردید.
#محمدرضا_ممتازواحد(پ .ن
البته شایان ذکر می باشد که این نوشتار در زمان زندگی استاد
#فرهنگ_شریف بهچاپ رسیده است!)