✅ هفتم آذرماه ۱۴۰۳ سالن زنده یاد دکتر رحیمی‌زاده شاهد حضور پرشور تمام اقشار خانواده بزرگ دانشگاه فردوسی مشهد بود تا نظاره‌گر آغاز رسمی هدایت سکان کشتی این دانشگاه به دست مدیری توانمند و شایسته باشند. برق امیدی که در چشم‌های حضار می‌درخشید، بیانگر شوق به بهبود و تغییری بود که در قلب‌های آنان جریان یافته بود. حضور خیل جمعیت که برخی از آن‌ها به قهر خود پایان داده و پس از مدت‌ها در چنین مراسمی حضور می‌یافتند، افرادی که علی‌رغم شرایط نامطلوب جسمی حاضر شده بودند و کسانی که برنامه‌های مهم خود را تغییر داده بودند تا شاهد این رویداد مهم باشند، گویای نکات مهمی بود. انگار آمده بودند تا سرمایه اجتماعی امید به آینده و اعتماد خود به شایسته‌گزینی و دادگری را با علمدار دانشگاه فردوسی مشهد به اشتراک بگذارند و  در سایه انسجام و همبستگی، پرچم ساخت دانشگاهی تمدن‌ساز و پیشگام را در کشور برافراشته کنند. انگار همه با حضور  پررنگ خود، عهدی نانوشته را امضا  کرده بودند که بر اساس آن برای چیرگی مفهوم «خرد، دانش و راستی»، به انتظار دیگری نمانند و با ادای سهم خود به بهترین نحو، در مسیر تحقق این رسالت خطیر گام‌های محکمی بردارند. 🆔 @fumpr