تو تمناے من و جان من و یار منے
پس بمان تا ڪہ نمانم بہ تمناے کسے
من سراپا همہ یڪ جلوه اے از ؏شق توأم
؏شق را جز تو ندیدم بہ سراپاے ڪسے !
#حضرت_مولانا
ڪــانــالــے
بــا زیــبــاتــریــن اشــعــار نــاب
و مــطــالــب ادبــی و...
تـ℘ـمنـای عــ℘ـشـق
. در شعر نو فارسی، گاه به هر شعر که در قالب نیمایی نگنجد، شعر سپید گوییم.
بعضا تنهایی هایمان هم اینطور است. به هر احساسی که در قلب دیگری نگنجد، تنهایی گوییم و به نظر خودی ترین و شخصی ترین احساسی که میشود چشید، همین تنهایی باشد. که داند؟
شاید همه این سفر پیدا کردن قلبی ست که در آن بگنجیم، لاقل تنهاییمان بگنجد؛ بلکه سپید نامیده شویم.