مُقَرنَس یکی از عناصر تزئینی معماری است که در زیباسازی بناهای ایرانی به‌ویژه مساجد و آرامگاه‌ها نقش مهمی دارد.
مقرنس‌ها به شکل طبقاتی که روی هم ساخته شده برای آرایش دادن بناها و یا برای آنکه به‌تدریج از یک شکل هندسی به شکل هندسی دیگری تبدیل شود، به کار می‌روند.
مقرنس‌ها را می‌توان ازجمله عناصر موثر در ساختن گنبدها دانست، که بعدها کاربرد اولیه را از دست داده و بیشتر برای تزئین به ویژه در ایوان‌ها به کار رفت.
مقرنس از آغاز برای تبدیل پلان مربع به دایره استفاده می‌شده است. بنابراین در ابتدا نقشی کاربردی داشته نه تزئینی.
آنچه از فرم و تکنیک مقرنس تا اندازه‌ای ما را متوجه خود می کند، این است که؛ مقرنس‌ها از قرار گرفتن سطوح مُقَعَر در کنار هم و یا روی هم به‌صورت مرتب و متضاد و یا قطارهای افقی و عمودی هستند، که فصل مشترک آن‌ها آویزان و یا به‌شکل فرم‌های دیگر به‌نظر خواهد رسید.
لذا مقرنس‌ها را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد، از قبیل:👇
●مقرنس‌های پیش (جلو) آمده. ●مقرنس های روی هم قرار گرفته. ●مقرنس های معلق. ●مقرنس های لانه زنبوری.
