مراد ثقفی، پژوهشگر علوم سیاسی، با اشاره به فروپاشی امپراتوری عثمانی، می‌گوید که خشونتی که ما امروزه در اسرائیل مشاهده می‌کنیم، عینا مانند خشونت دوران استعمارزدایی است. ثقفی تاکید می‌کند که این خشونت، در ذهنِ باقی‌مانده‌های امپراتوری عثمانی، یعنی لبنان، فلسطین، عراق و اسرائیل همچنان پا بر جا است.
محمد تیموری، رواندرمانگر، در قسمتی از تاک «درباره مرگ»، می‌گوید که انسان‌ها گاهی اوقات بی‌دلیل حالشان خوب نیست؛ مراجعینی به من گفته‌اند «از اینکه همه چیز خوب است دلشوره دارم». برخی افراد در مواقعی مانند ورود به اتاقک آسانسور دلهره دارند؛ چون از مرگ فرار کرده و اضطراب مرگ را سرکوب کرده‌اند.
سامرند سلیمی، روانپزشک، در قسمتی از تاک «خشونت پنهان در رابطه عاطفی»، می‌گوید که زمان‌هایی که زنان احساس می‌کنند قدرت زیادی در دست ندارند، با فرزندان خود در غیبت پدر، وارد ائتلاف عاطفی می‌شوند و فرزندان را از لحاظ عاطفی و روانی مصادره می‌کنند. در این شرایط، جایی برای عشق ورزیدن به پدر باقی نمی‌ماند.
ناصر فکوهی، انسان‌شناس، در قسمتی از تاک چهل‌وسوم پانوراما می‌گوید که برخی از فرهنگ‌های سنتی ایران، مانند مقدس دانستن آب، در چند دهه اخیر تخریب شده‌اند. علت اصلی این تخریب نیز شروع درآمد نفتی و تزریق مستقیم درآمد نفتی به سیستم اجتماعی است.
مراد ثقفی، پژوهشگر علوم سیاسی، در بخشی از تاک «ملی‌گرایی و دموکراسی»، درباره چگونگی تشویق وطن‌پرستی در دنیای کنونی می‌گوید که راه تشویق وطن‌پرستی این است که حکومت، از مردم نظر مشورتی بگیرد و به مردم آزادی بدهد تا از طریق مشارکت در سیاست، وطن‌پرستی را تجربه کنند.
محمد تیموری، رواندرمانگر، در قسمتی از تاک چهلوچهارم پانوراما با عنوان «درباره مرگ»، می‌گوید که آدم‌هایی که واقعا زندگی می‌کنند یک شاخصه اصلی دارند؛ نمی‌ترسند و از چهارچوب‌ها عبور می‌کنند. حرکت کردن از طبقات پایینی هرم مازلو به سوی شکوفایی، یکی از نشانه‌های زیستن است.
📌گزارش تصویری تاک چهلوپنجم: در سایهٔ خورشید (پناهی برای زنان آسیبدیده)
در تاک چهلوپنجم مجموعه پانوراما که دهم آبان ماه سال ۳ برگزار شد، همراه لیلا ارشد، مددکار اجتماعی، درباره خانه خورشید، مرکز گذری کاهش آسیب زنان به گفتگو نشستیم.
❗️مؤسسه خانه خورشید توسط لیلا ارشد و سرور منشی‌زاده در سال ۱۳۸۵، به پیشنهاد سازمان بهزیستی و با هدف ارائه غذای گرم، لباس و پوشاک، دارو و آموزش به زنان آسیبدیده تأسیس شد. در اسفند ۱۴۰۰، بنیانگذاران خانه خورشید در برابر فشارها و به اجبار، به فعالیت این سازمان خاتمه دادند.
🎥ویدئوی کامل این تاک را به زودی می‌توانید در کانال یوتیوب پانوراما تماشا کنید.
آزاده شاهچراغی، معمار، در قسمتی از تاک سی‌وهفتم، درباره ماشینی شدن محیط زندگی انسان می‌گوید که قلمروپایی بخشی از ذات و فطرت آدمی است اما ما نمی‌توانیم تصور کنیم که در محیط محصول تفکر ماشینی، بتوانیم یک محیط انسانی عالی، مانند خانه را تجربه کنیم.
جواد کاشی، استاد علم سیاست، سرکوب شبکه امیال را نقطه عطفی در زندگی افراد معرفی می‌کند و می‌گوید که هنرمند شدن، ورزشکار شدن و… مقتضی این است که فرد بخشی از شبکه امیال خود را سرکوب کند.
ناصر فکوهی، انسان‌شناس، با تأکید بر اینکه ۹۰ درصد دموکراسی را تعاملات اجتماعی شکل می‌دهند، می‌گوید که اگر از یک گروه روزنامه‌نگار بخواهیم که طی یک هفته در ایران مجله‌ای مانند نیوزویک و روزنامه‌ای مانند نیویورک‌تایمز منتشر کنند، با شکست مواجه خواهند شد؛ چرا که مشکل، فراتر از مسائل مالی است.
مراد ثقفی، پژوهشگر علوم سیاسی، در قسمتی از تاک «ملی‌گرایی و دموکراسی»، می‌گوید که اولین کسی که یک ساختار تأمین اجتماعی درست کرد، بیسمارک بود؛ او باید این کار را انجام می‌داد تا کسانی حاضر شوند برایش شمشیر بزنند. ثقفی در ادامه، در رابطه با ملی‌گرایی ایرانی تأکید می‌کند که تنها باور داشتن به نمادهای ملی کافی نیست؛ بلکه باید برای آن‌ها واسطه‌ای ایجاد کرد تا ملی‌گرایی جا بیافتد.
نعمت‌الله فاضلی، جامعه‌شناس، در ارتباط با مراقبت از انسان‌های دغدغه‌مند جامعه می‌گوید که این مسئله بسیار مهم است که نویسندگان، فیلمسازان و دیگر هنرمندان، با کنش خود پرستار جامعه و حیات اجتماعی باشند. در غیر این صورت، جامعه می‌پوسد و به تبع آن، ما می‌پوسیم.
علیرضا بندرآباد، معمار و شهرساز، با اشاره به افزایش بی‌رویه ساخت‌وسازها در ایران، می‌گوید که برای صاحبان خانه‌های قدیمی، تخریب و بازسازی خانه‌شان از نظر اقتصادی به صرفه است. شهرداری نیز مجوز این ساخت‌وسازها را می‌دهد؛ چرا که برایش توجیه اقتصادی دارد. بندرآباد در ادامه این نکته را بیان می‌کند که نتیجه این روند، ساخت واحدهایی غیراستاندارد است که معماری معاصر را به چالش می‌کشد.
سامرند سلیمی، روانپزشک، در تاک «خشونت پنهان در رابطه عاطفی»، یکی از رفتارهای خشونت‌آمیز را تخریب سرگرمی‌های مورد علاقه افراد معرفی می‌کند. سلیمی می‌گوید که در این شرایط، افراد پس از مدتی متوجه می‌شوند که دیگر سرگرمی‌های مورد علاقه خود را دنبال نمی‌کنند و چیزی هم وجود ندارد که مورد علاقه‌شان باشد.
آرش حیدری، جامعه‌شناس، در رویداد بازخوانی مقاله قصه‌گو از والتر بنیامین، با اشاره به جایگاه همراه بیمار در نهاد بیمارستان، می‌گوید: «همراه بیمار کسی است که بیش از ۷۰ درصد کارهای بیمار را انجام می‌دهد اما نهاد بیمارستانی همیشه آن را به عنوان یک موجود زائدی که بر پیکره بیمارستان چسبیده است [می‌بیند]».
جواد کاشی، استاد علم سیاست، در قسمتی از تاک «دموکراسی‌خواهی ایرانی»، می‌گوید که تمایل متولدین دهه‌های ۳۰ و ۴۰ شمسی به بازگشت به روستا، درواقع میل پا پس کشیدن از آزادی بوده است. به این دلیل که آزادی در وضعیت تقابل میان سوژه‌های آزاد، فضای عمومی را غیرقابل اعتماد و آشوبناک می‌سازد.
