NoTeBOok

تارزان هم رل داشت ولی من هنوز سینگلم

محک جان شما بمون

لفت بدید

اونم تحت فشار بود وگرنه کیرشم دستم نمیداد

اخرین کسی که به من گفت دوستت دارم عروسک باربی دختر عمه ی ۱۰ ساله ام بود.

دوست داشته شدن خیلی زیباست

دوست دارم دوست دختری داشته باشم که من را دوست داشته باشد اما من به او بی اعتنایی کنم.

کاش این فکر ها از سرم بیرون برود

قصد دارم چنل رو پاک کنم و به زندگی فلاکت بار و بدبختیام ادامه بدم.

انقدر جق زدم شبیه به کیر نوزاد شدم.

نیاز دارم برگردم به اون زمانی که به ارزو هایم نرسیده بودم و برایشان تلاش میکردم ،احساس یک انسان بیخود را دارم که به هیچکس نمیتواند کمکی بکند.

نیاز به دوست دختر دارم.

نیاز دارم پسری ۱۴ ساله باشم که دغدغه ام آیدی تلگرامم باشه.

نیاز دارم پسر پایین شهر باشم و با دوست دختر شبا با موتور قدیمیم بریم دور دور

نیاز دارم کودک کاری باشم که به فرزند خوندگی قبولش میکنن.

نیاز دارم اقا رضایی باشم که هیچوقت از خواب بیدار نمیشه.

وقتی به این موزیک گوش‌ میکنم احساس میکنم که در حال بستن چمدان هایم هستم و اشک آنان تنها یادگاری هست که در قلبم باقی مانده است ، حال حاضر در افسرده ترین ورژن خود هستم ، نسیم تابستانی لای موهای جو گندمی ام دستی میکشد ، حال منم که برای انان اشک میریزم ، میپرم … به این لکه ی ننگ تسلی میدهم.

‏بالاخره یروز عقلم کامل میشه، شجاعت و جسارتم به حداکثر میرسه و خودکشی میکنم

قرمزی چشمانم به مانند کون میمون شده است و از شدت بی خوابی در حال توهم زدن هستم. گاه سگ هاری را در آینه میبینم که پدر مادر کسکشش سرش داد میزنند که ( وقت ان رسیده که دکتر بشوی و خانواده مان را سرافراز کنی.) این را پدرم به من گفت در حالی که تریاک و سیخ داغ در دو دستش بود. مادرم خانه دار است و رنگ خوشبختی را ندیده است . پولی برای دکتر خرج نمیکند اما باور دارد که دکتر ها پولدار ترین انسان های زمین هستند ، باور دارد که من باید دکتر بالا شهر تهران بشوم و خانواده ب کسشر و طلاق گرفته مان را رونق بدهم. فشار سنگین امتحانات تاثیر شدیدی بر روی روابط اجتماعی ام گذاشته است و‌ از تمام انسان های روی زمین فراری هستم ، حتی نمیتوانم در حد سلام و احوال پرسی با انان سخت بگویم و طوری رفتار میکنم که گویی خامنه ای بر جلوی پایم ظاهر شده است و من جفت کرده ام. افسردگی حاصل از امتحانات به مانند پورن استاری چابک بر روی زن و بچه ام سوار است و در حال تماشای ان در حالی که زیست را برای بار سوم مرور میکنم میبینم و حتی نمیتوانم در مورد ان کاری انجام بدهم. کتاب ها تست و فوقالعاده کسشر که ان بانوی زیبا در پاچه ام فرو کرده بود را کنار میزنم و از پشت میز به سمت حیاط خانه پناه میبرم تا از شر کسشر بودن خانواده ام خلاص بشوم و با کشیدن سیگاری به تمام مشغله های فکری ام پایان بدهم . وارد اینستاگرام میشوم و دخترانی را میبینم که با استیکر نوت و خودکار های رنگارنگ سعی در راهنمایی من در بستن کنکور در یک شب را دارند. کامنت هایشان سرشار از عشق و محبت است و طوری رفتار میکنند که انگار مال این سیاره نیستند و اشتباهی بر روی زمین فرود امده اند. آهی میگویم و خاکستر سیگارم را بر روی تمام ارزو هایم میتکاانم و یادم میاید که بنده ی حقیر فارسی صحبت میکنم و این ارزو ها اینجا معنایی ندارد . به سمت اتاقم با غرغر های پدرم همراه میشوم و کتاب هایم با اشک ورق میزنم و وانمود میکنم که قرار است در اینده برای خود انسان موفقی بشوم. اسنپ منتظر من است.
#روزمرگی