mahba

از غیرتمان بود نوشتند حسودیم

بی تو پتیاره پاییز مرا می شکند ...

در این کرانه که باران داغ می آید
به چشم ما گل بی داغ کمتر از خاراست
گناه اول ما افتتاح پنجره بود
گناه دیگر ما انهدام دیوار است

به هر نظر بت ما جلوه میکند لیکن
کس این کرشمه نبیند که من همی نگرم

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو، من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پنهان و پیدایت منم

سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آواره صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر میزنی
در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهم باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم

رها کن ای دل غافل خدای بت پرستت را

به دست کوته من دامن تو کی رسد ای گل
که پای خسته من عمری از پی تو دویده...

به جهنم که از این خانه فراری شده ای
عاشقت بودم و هرگز نشنیدی به درک
میوه کال غزل بودم و از بخت بدم
تو مرا هرگز از آن شاخه نچیدی به درک

من از تصادف و برخورد چند سلولم
شبیه آیه ابجد بدون تفسیرم

هفته ای می رود از عمر و به ده روز کشید
کز گلستان صفا بوی وفایی ندمید...

معرفت در گرانی است به هر کس ندهند
پر طاووس قشنگ است به کرکس ندهند

تفاوت‌‌های ما بیش از شباهت‌هاست؛ باور کن!
تو تلخی شرابِ کهنه‌ای، من تلخی زهرم...

گوش خر کوتاه کردی اسب شد آیا مگر؟
جان من ذاتیست بعضی ویژگی های بشر!

کند نصیحتِ ناصح به حالِ من چه اثر،
جز این که آتشِ من، تیزتر ز پند شود

حالا که بزرگ تر شدم می فهمم
تمرین جدایی است قایم باشک

داغ های سینه من کمتر از یعقوب نیست
او پسر گم کرده بود و من وطن گم کرده ام...

من نشستم بروی می بخری برگردی
ترسم این است مسلمان شده باشی جایی(:

سخت است به اجبار به جمعی بنشینی
وقتی دلت از عالم و آدم زده باشد

مثلیکه کامنتا بسته بوده الان بازه

جای خالی؟