@shafiei_kadkaniــــــــــــ
اگر
شاهنامه نمیبود...
[برای ارجنامهٔ جلال خالقی مطلق]
به قلم دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
١- ایران، گذشتهٔ پرشکوه خود را فراموش میکرد.
٢- مفاهیمی چون داد
و دهش، خرد
و راستی، والامنشی
و دانش، با این برجستگی به گوش ایرانی نمیخورد، که قهرمانان نیکوکار
شاهنامه آنها را در زندگی خود به نمود آورند.
٣- دو جبههٔ نیکی
و بدی اینگونه رو در روی هم قرار نمیگرفتند که سرانجام هم به پیروزی نیکی
و شکست تبهکار خاتمه یابد.
۴– زبان فارسی چنان بنیاد محکمی به خود نمیگرفت که از ترکستان چین تا ساحل مدیترانه
و از هند
و کشمیر
و بنگال، تا قفقاز
و آسیای مرکزی، نیمی از آسیا را بپوشاند،
و حتی در اروپا تا سنی
و هرزگوین پیش رود.
۵– ادبیات فارسی به این غنا
و تنوع دست نمییافت، که نزدیک به همهٔ سایه روشنهای زندگی بشری را در خود جای دهد.
۶– عرفان ایرانی که ریشهٔ مشترک با
شاهنامه دارد، اینگونه بالیده نمیشد.
۷- یک دید جهانشمول نسبت به زندگی، که فارغ باشد از افتراقهای قومی
و زبانی
و آئینی، در تفکر ایرانی راه نمییافت که بگوید:
تو داد
و دهش کن، فریدون توئی...
#پنجشنبه_ها_و_شاهنامه@dr_eslaminodoushan