دخترها تسلیم نمی‌شوند

⁠درباره‌ی #ارغوان_انصاری و #زینب_موسوی
متولد ۱۳۶۴ و ۱۳۶۳

سازندگان بازی‌های کامپیوتری

ارغوان بعد از فارغ‌التحصیل شدن از رشته ریاضی دنبال کاری می‌گشت که علاقه‌های متنوعش را یک جا جمع کند. او به ساخت انیمیشن، هنر، ریاضی و برنامه‌نویسی علاقه داشت. ابتدا دوست داشت انیمیشن‌ساز شود، تا این که یک روز فهمید انستیتوی ملی بازی‌های رایانه‌ای کلاس‌هایی برای آموزش بازی‌سازی برگزار می‌کند. ارغوان با خودش فکر کرد فعلا در این کلاس‌ها ثبت نام کند و انیمیشن‌سازی را هم بعدا یاد بگیرد، اما کمی بعد از شروع کلاس‌ها فهمید که واقعا به بازی‌سازی علاقه دارد. او در این کلاس‌ها با زینب آشنا شد.

زینب هم در رشته‌ی ریاضی درس خوانده بود، اما به هنر هم خیلی علاقه داشت، تا حدی که گاهی اوقات فکر می‌کرد رشته‌اش را به گرافیک تغییر بدهد. این کار را نکرد، در عوض در کنار درسش به کلاس‌های آزاد گرافیک رفت و در کارهای هنری مهارت پیدا کرد. یک روز یکی از دوستانش بهش گفت که انستیتوی ملی بازی‌های رایانه‌ای کلاس آموزش بازی‌سازی گذاشته. زینب چون از کودکی به بازی‌های کامپیوتری علاقه داشت، تصمیم گرفت در این دوره‌ها شرکت کند. او در این کلاس‌ها به طراحی بازی علاقمند شد. با وجود این که بعضی‌ها می‌گفتند ممکن است ۲۷ سالگی برای شروع این کار دیر باشد، اما زینب تصمیمش را گرفته بود.

کمی بعد از شروع کلاسها انستیتو یک مسابقه‌ی بازی‌سازی برگزار کرد. ارغوان و زینب تیمی تشکیل دادند و در این مسابقه شرکت کردند. آن‌ها اسم تیمشان را گذاشتند فانوس. ارغوان برنامه‌نویسی و زینب طراحی بازی را به عهده گرفت. همکاری آن‌ها بعد از این هم ادامه پیدا کرد و با هم یک بازی موبایلی به نام «گرنی و گریم» ساختند. این بازی موفقیت خوبی به دست آورد و برنده‌ی جایزه‌ی بهترین بازی مستقل ۱۳۹۳ شد.

شرکت فانوس کارش را به طور رسمی و متمرکز از سال ۱۳۹۵ شروع کرد. یک سال بعد یک نمایشگاه بین‌المللی بازی در ایران برگزار شد و ارغوان و زینب در آن موفق شدند برای کارشان سرمایه‌گذار مطرحی پیدا کنند و چند نفر را به تیمشان اضافه کنند. آن‌ها یک بازی خلاقانه‌ی جدید به نام «آن سوی باران» تولید کردند که در فروشگاه بازی‌های اپل برای مدتی بازی برگزیده شد و درآمد خوبی به دست آورد و افراد زیادی در سراسر دنیا آن را بازی کردند. در نهایت فانوس این بازی را به یک شرکت خارجی فروخت.

ارغوان و زینب حالا دارند روی بازی جدیدشان کار می‌کنند و امیدوارند بتوانند فانوس را هر روز بیش از پیش بزرگ کنند.
‌
نویسنده: #الهام_نظری (@glasslabyrinth)

داستان زندگی زنان پیشرو را در کانال «دخترها تسلیم نمی‌شوند» بخوانید.
@doxtarha

⁠⁣داستان زندگی #گلاره_ناظمی
متولد ۱ اسفند ۱۳۶۲ / تهران

داور بین‌المللی فوتسال و فوتبال

گلاره خیلی فوتبال را دوست داشت. از بچگی با برادرش در خانه و کوچه فوتبال بازی می‌کرد. برادر گلاره داور فوتبال بود و به این کار خیلی علاقه داشت، ولی گلاره مثل خیلی‌ها اهمیت داوری را نمی‌دانست و فکر می‌کرد مهم‌ترین کار در بازی فوتبال گل زدن است. از آن‌جا که در آن زمان امکانات زیادی برای فوتبال زنان وجود نداشت، گلاره این ورزش را به صورت حرفه‌ای انجام نمی‌داد، تا این که در شانزده سالگی از برادرش شنید که دوره‌های آموزش داوری برای زنان برگزار می‌شود. اولش نمی‌خواست در این دوره‌ها شرکت کند، چون کسی که داور می‌شود دیگر نمی‌تواند بازیکن حرفه‌ای باشد، اما به اصرار برادرش در این دوره‌ها ثبت نام کرد.

وقتی گلاره در این دوره‌ها شرکت کرد، مربیانش خیلی تشویقش کردند و کم‌کم خودش هم به این کار علاقمند شد. او به کار معلمی هم خیلی علاقه داشت. دلش می‌خواست چیزهایی را که بلد است به دیگران هم آموزش بدهد و آن‌ها را راهنمایی کند. وقتی داوری را شروع کرد فهمید که داوری خیلی به معلمی شبیه است. داور باید بازیکنان را هدایت کند، و حواسش باشد که حق کسی ضایع نشود. هر اشتباهی در داوری می‌تواند نتیجه‌ی بازی را تغییر بدهد، بنابراین وظیفه‌ی بسیار مهمی است. اما سختی‌های خودش را هم دارد، چون نقش داور معمولا نادیده گرفته می‌شود.

گلاره از سال ۱۳۸۰ قضاوت مسابقات رسمی فوتسال را شروع کرد و با تلاش بسیار و قضاوت در مسابقات متعدد کم‌کم پله‌های پیشرفت را طی کرد. او از سال ۲۰۱۴ داور بین‌المللی فوتسال شد. در سال ۲۰۱۸ گلاره فینال فوتسال المپیک جوانان را سوت زد. او همچنین قضاوت بعضی از مسابقات مردان، از جمله فینال جام باشگاه‌های جهان را هم به عهده داشته و فیفا داوری او را برای مسابقات مردان موفق ارزیابی کرده است. گلاره می‌گوید: «وقتی برای اولین بار دیدار مردان را قضاوت می‌کردم، خیلی سخت بود چون فکر می‌کردم شاید بازیکنان پذیرش لازم را از داور نداشته باشند، ولی این طور نبود. زمانی که داور با قدرت به دیگران نشان می‌دهد اینجا من هستم که تعیین می‌کنم در مورد قوانین بازی چه تصمیمی گرفته شود، این پذیرش اتفاق می‌افتد. بنابراین در چنین شرایطی جنسیت مطرح نیست.»

گلاره هر روز چند ساعت تمرینات سخت انجام می‌دهد تا آمادگی بدنی‌اش را حفظ کند. او دوست دارد دختران و پسران جوان را برای این رشته آموزش دهد و به آن‌ها کمک کند که این مسیر را با موفقیت طی کنند.

نویسنده: #الهام_نظری

داستان زندگی زنان پیشرو را در کانال «دخترها تسلیم نمی‌شوند» بخوانید.
@doxtarha