خاطرات زندان و جانباختگان

💢متن کامل رنج‌نامه‌ی سرگشاده‌ی زندانی سیاسی، #گلرخ_ایرایی از بند اوین
ما که درد را و فقر را و سقوط به قعر دره‌ی ارتجاع را و بیش از یک قرن استبداد را تاب آوردیم. ما که تازیانه خوردیم و ایستادیم.
کشته دادیم و ماندیم. سفره های بی نان گشودیم و ادامه دادیم. بر گور قلم، سرود آزادی خواندیم و از پای ننشستیم و حال بر دیوار لرزان و پایه های ارتجاع می کوبیم. تا لرزشی دوباره. تا عمیق تر شدن ترک های افتاده بر پیکر استبداد ایستاده‌ایم حتی اگر دشنه ی زهرآگین دژخیم، پهلویمان را دریده قصد جان مان را کنند.

ایستاده‌ایم در کنار کارگرانی که حقوق معوقه شان مرز ماه و سال را درنوردیده است. ایستاده‌ایم با رانندگانی که هراسی از شاخ و شانه کشیدن های او که خود را قاضی‌القضات میخواند به دل راه نداده‌اند و مصرند بر احقاق حقوق پایمال شده شان.ایستاده‌ایم با معلمان در بند که دانش‌آموزان شان مهر دیگری را بی آنان آغاز کرده‌اند.
با کولبران کردستان هدف گلوله ی کین قرار گرفتیم و با فعالان محیط زیست به آتش کشیده شدیم. با کودکان بلوچ در کپرها کلاس درس برپا نمودیم و دستان یخ زده مان را در تصور کانکس‌های وعده داده شده به مردم زلزله زده کرمانشاه گرم نمودیم.
با مسکن مهر آوار شدیم و با اندوخته‌های مالی کشور ته کشدیم. با خوزستان ریه‌ها را از ریزگردها پر کردیم و با دراویش تن به باتوم و سر به دار دادیم.
با دهه‌ی شصت در دشت بی فرهنگی خود غوطه خوردیم و بر تن داریم هنوز ترکه ی بیداد آن را. با قتل های زنجیره‌ای کارد‌آجین شدیم و با قیام اعتراضی هشتاد و هشت طعم فریب را چشیدیم و به خانه‌هایمان کشانده شدیم.
با اقلیت های مذهبی از حقوق شهروندی محروم ماندیم و گورستان هایمان زیرو رو شد و به بند کشیده شدیم و وادار به جلای وطن گردیدیم.با هزاران هم وطن در دردی مشترک به تماشا نشستیم مصادره ی اموال هم‌وطنانمان را.
با دختران شین آباد زجر کشیدیم و در اردوهای دانش‌ آموزی دست و پای مان را از دست داده روانه ی بیمارستان و گورستان شدیم. در کوی دانشگاه قلع و قمع شدیم و ناپدید شدیم و به زنجیر کشیده شدیم.
تاوان خالی بودن صندوق های ارزی کشور و به یغما رفتن بودجه و اقتصاد ورشکسته و صعود حیرت آور تورم افسار گسیخته و نوسانات بازار را به سیلی و سرخی گونه پرداختیم و در نمایش چند دقیقه ای رسانه ای، داستان کهنه و نخ نما را به تماشا نشستیم و با وعده ی اعدام قربانیان دست چین شده، بر این تراژدی تلخ و تکراری اندوهگین شدیم.
تاب آوردیم ناتوانی و عدم مدیریتی فاحش را که ختم شد به فقر و خفقان و بدنامی بین‌المللی و سرافکندگی و رسوایی و تنزلمان داد به پایین ترین رتبه های سربلندی و نائل مان نمود به اوج قله های فساد و فحشا و فقر فرهنگی. تاب آوردیم جا ماندن لنگه کفش های سفاهت را بر دیوار سفارت این کشور و آن کشور که حال به تلنگری شان دچار بحران میگردیم.
به نام تروریست و منافق و داعشی و لامذهب سر به دار شدیم و تفتیش عقاید شدیم و محروم از حق تحصیل.
اما همچنان پیگیر ماندیم بر خواسته های برحق مان، تا آزاد شدن فعالیت احزاب، اصناف و اتحادیه ها تا توقف اعدام تا آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی تا شکسته شدن فضای انحصاری رسانه‌ها تا برچیده شن دادگاههای فرمایشی و پایان دادن به خفقان و فضای امنیتی حاکم بر جامعه و تا توقف خصوصی سازی ها و بازگرداندن اموال فرودستان از جیبهای غیر بر سر سفره شان حتی اگر دوباره و دوباره به زنجیرمان کشند ایستاده‌ایم و مصریم بر احقاق حقمان در این روزهای پر التهاب که پاسخ اعتراض را به حبس و شکنجه و ترور و اعدام خواهند داد.
"ز ژرفِ آتش و خون، به صبح توده نوید خواهیم داد، رهایی خلق ایران را ، که نبرد ما را آیین است، حتی اگر کهکشان فردایش ز خون مان و ز سرخِ چهر هامان آذین بندد”

نقاب تزویر و ریای مکارانه به زیر افکنده شد.
باشد که تاج استبداد در هم شکنیم.

گلرخ ابراهیمی ایرایی
بند زنان زندان اوین دیماه ۹۷
https://t.me/joinchat/AAAAAFG8arHlMmcf91Pkyw

نامه مشترک #گلرخ_ایرایی و #مریم_اکبری_منفرد در سالگرد #قتل_عام۶۷

نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم.


⭐⭐🌤✊🔥

-
۱. ما هم وقتی شما می‌گویید ، من نویسنده‌ی مردمم نمی‌فهمیم یعنی‌چه ؟ اما بیایید ببینیم مردم چه کسانی‌ هستند و شما چه کسی هستید .
مردم ‌کسانی‌ست که زیر خط فقرِ دَمار از روزگارشان در آمده است . مردم کسانی هستند که برای ساده‌ترین خواستِ مطالباتی خود مجازات می‌شوند . مردم‌ همان بُریدگان از هست و نیست‌ِ خودشان است که در دیماه به خیابان‌ها ‌آمدند . مردم کسانی‌ست که در ماهِ رمضان برای انجام اولیه‌ترین غریزه‌ی انسانی ، یعنی خوردن و آشامیدن ، دستگیر شده و تا شلاق بُرده می‌شوند . مردم زنانی هستند که زیرِ مشت و لگد گشتِ خودخوانده‌ی ارشاد ، اشک‌شان در آمده‌است و تنشان کبود شده‌است. مردم کارگران هپکوی اراک است . مردم ، کولبرانِ بر روی کوه‌ها است . مردم ، در وجب به وجبِ کازرون است. مردم #آرش_صادقی‌ ست . مردم ، #سهیل_عربی ‌ست . مردم ، #سعیدشیرزاد است . مردم ، #محمد_نظری‌ ست . مردم ، #رامین_حسین_پناهی ست . مردم ، #گلرخ_ایرایی ‌ست . مردم #محمد_ثلاث است . مردم بسیار است ، آنقدر که شما هیچ آنها را ‌نمی‌شناسید .
نویسنده‌‌ی مردمی که برای دفاع از نه آن مردمش که برای دفاع از رای خودش جلو می آید تا پای سفره‌ی حُکام بنشیند ‌، باید شرم کند و هرگز اسمِ این مردم را به زبان نیاورد!

۲. جمشید مشایخی روی تختِ بیمارستان هم نمی‌دانست چطور کاسه لیسی کند و چنان زُعمای قوم را عاشق خطاب میکرد که حتی خودستاترینِ آنان چنین به خودش باور ندارد . سیستم به مرور زمان این‌ها را از داشتنِ یک‌چیز ترسانده است ، آن هم داشتنِ شرافت است . شرافت آن هزینه‌ای‌ است که هنرمند برای هنرش می‌پردازد و بر سر حفظِ این شرافت با هر سیستمی خطرناک حرف میزند ، و از هر خط قرمزی نه تنها یکبار بلکه دوبار عبور می‌کند تا خودش و هنرش در چنگال حُکام اسیر نشود . ممکن است به همین بها چندین دهه و یا تا پایانِ عمر خود ممنوع الکار شود ، اما همچنان هنرمندانه‌ترین وجه خود را برای مخاطبین خودش به نمایش می‌گذارد ، آن هم حفظِ شرافت است . اما این روزها از جمشید مشایخی گرفته تا محمود دولت آبادی فقط یک چیز در چنته‌ی سوراخِ هنری خود دارند تا در معرضِ نمایش بگذارند ، آن هم این است : نگاه کنید! برای خود فروشی هیچ وقت دیرنیست!
#علیرضا_معینیان
⭐⭐⭐⭐⭐

🎋🌿🌾🥀
‍ ۲۰اردیبهشت ماه، #گلرخ_ایرایی و #آتنا_دائمی از زندان قرچک به زندان اوین منتقل شدند.

🎋🌿🌾🥀

✊✊
تقدیم به ایستادگان
#آتنا_دائمی
#گلرخ_ایرایی
#آرش_صادقی
#سهیل_عربی
صـداي دادخواهـان باشيم

‍ جان #گلرخ_ایرایی بعد از ۵۰ روز اعتصاب غذا در خطر است!
گلرخ را به جرم دست نوشته های چاپ نشده در باره #سنگسار زنان به زندان محکوم کردند و اکنون به همراه #آتنا_دائمی به زندان قرچک تبعید شده اند و در اعتراض به انتقال به زندان قرچک و عدم رعایت تفکیک جرایم دست به #اعتصاب_غذا زده است.
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد