💥مراسم خاکسپاری علیرضاشیرمحمدعلی زندانی سیاسی در بهشت زهرا
چهارشنبه ۲۲ خرداد علیرضا شیر محمد علی که دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۸ زندانی سیاسی زندان تهران بزرگ در پی حمله ۲ نفر از متهمان جرائم غیرسیاسی به قتل رسید.
این یک قتل سازمان یافته به دست عوامل اوباش جمهوری اسلامی، انجام گرفته است. همه قرائن و شواهد نشان میدهد که نقشه این جنایت از پیش طراحی شده است. تلفنهای سالن در موقع درگیری قطع شده بود، هیچ مأموری در سالن زندان نبود. جانیان حرفهای با تبانی مسئولین زندان او را وحشیانه به قتل رساندند.
لازم به ذکر است که که مسئولان زندانها با عدم رعایت اصل تفکیک جرائم که بعنوان یک اهرم فشار در جهت سرکوب بیشتر و شکنجه زندانیان سیاسی و خانواده های آنان استفاده میکنند و در مواردی منجر به قتل زندانیان سیاسی شده است.
♦️چند سال است در بخشی از بلوار شهدای رودسر که به باور خانوادهها، محل دفن جمعی گروهی از جانباختگان کشتار سال ۱۳۶۷ است، یک عملیات ساختوساز شروع شده که گفته میشود ممکن است این منطقه تبدیل به یک مجتمع تجاری شود. در صورت گسترش بیشتر این ساختوسازها، گور جمعی رودسر برای همیشه از دید و دسترس عموم ناپدید خواهد شد. 🔺گورهای جمعی و سربهنیستشدگان در آنها، بخشی از تاریخ گذشته این سرزمین هستند که حکومت ایران همواره سعی در پنهان نگه داشتن، سانسور کردن و تحریف کردن آن داشته است. گورهای جمعی همچنین اسناد و مدارک جرم هستند که باید تا زمانی که بازگشایی و حفر آنها توسط کارشناسان مستقل امکانپذیر نشده، حفظ شوند.
🔸 اگر در رودسر هستید، به این گور جمعی که در بلوار شهدا، بعد از بستنی نعمت به سمت دریا واقع است بروید تا گوشهای از تاریخ این سرزمین را که سعی در محوکردنش دارند ببینید.
🔸 ثبت و جمعآوری اسناد و مدارک درباره تخریب گورهای جمعی بسیار مهم است و به جلوگیری از روند تخریب کمک خواهد کرد. اگر به این مکان سری زدید، از آن عکس و فیلم بگیرید تا نقشی در ثبت تاریخ و جلوگیری از نابود کردن حقایق داشته باشید. 🔸 اگر عکس و فیلم از این مکان گرفتید، آن را روی صفحات اجتماعی خود به اشتراک بگذارید و یا برای ما بفرستید تا با نام یا بدون نام خودتان منتشر کنیم. 🔸 خاطرات و حسهای خود را از رفتن به این مکان بنویسید و منتشر کنید. 🔸 دوستان و آشنایانتان را نیز تشویق کنید که به این مکان سری بزنند و از آن فیلم و عکس بگیرند تا در یک مقاومت جمعی نگذاریم بخشی از تاریخ این سرزمین از یاد برود و خانوادههای جانباختگان نیز احساس کنند دیگر تنها نیستند. #زندانی_سیاسی#شکنجه#جمهوری_اسلامی#دهه۶۰#سرکوب_مخالفان_سیاسی#خاکرنج#مقاومت_جمعی#گورهای_جمعی#حقیقت_خاکشده#کشتار67 #ناپدیدشدگان_قهری#عدالت_برای_ایران ⭐⭐⭐✊🔥 https://t.center/ckateratjanbaktegan
قصه های ناگفته ۶۷ قصه مادرانی که دادخواه عزیرانشان بودند در شرایطی که #جمهوری_اسلامی تمامی فضاهای رسانهای برای اطلاعرسانی دربارۀ اعدامها را مسدود کرده بود، خانوادهها تلاش داشتند با تجمعهای خیابانی سکوت تحمیل شده از سوی حاکمیت را بشکنند. در یکی از نخستین اقدامها، در آذر ۱۳۶۷ و در بحبوحه اعلام تدریجی خبر اعدامها به خانوادهها و دو هفته پس از آنکه خانوادهها با دیدن اجساد و لباسهای بیرون مانده از کانالهای خاوران از دفن عزیزانشان در آنجا مطمئن شده بودند، حدود ۲۰۰ تن از خانوادهها که خبر به آنها رسیده بود، از تهران و شهرهای دیگر در خاوران گردهم آمدند و تصمیم گرفتند با تجمع در اتوبان، صدای اعتراضشان را بلند کنند. این تجمع با ضرب و شتم خانوادهها و بازداشت بسیاری از آنها سرکوب شد. خاطره معینی تجربه خود از آن روز را چنین به یاد می آورد: « ما میخواستیم از جلوی خاوران تا اتوبان عکسهای بچهها را بگیریم به قصد اینکه بیاییم به اتوبان تا مردم بفهمند، خیلی حالمان بد بود از اینکه این بلا سرمان آمده، بچههایمان را کشتهاند و نمیگذارند حرفمان را هم بزنیم. نمیگذارند بگوییم بچههایمان را کشتهاند. عکسها را گرفتیم و آمدیم. سر اتوبان شاید بگویم صدتا ماشین سپاه آمد و محاصرهمان کرد. اتوبان به سمت گرمسار و جاده خراسان بود و اتوبانی بود که تریلی و ماشینهای بزرگ میآمدند. ما همانجا نشستیم. ماشینها هم میآمدند، میایستادند. خیلی از رانندهها، خیلی از اتوبوسها پیاده میشدند میآمدند میگفتند چی شده؟ میگفتیم بچههایمان را کشتهاند، این هم عکسهایشان است، اینجا [در خاوران] گذاشتنشان. مامورها ریختند و ما را گرفتند. ما هم همانجا نشستیم. اینها شروع کردند به زدن. خیلی بدجور مادرها را زدند. یعنی مادرها و پدرها، ما را که جوانتر بودیم انداخته بودند وسط و نمیگذاشتند آنها ما را بزنند. آن روز ما را [بازداشت کردند] و بردند کمیته خراسان.»
♦️در مسیر جاده اهواز به ماهشهر، در حاشیه امامزاده سید امیر و در مجاورت مرکز آموزش شهید درویش ناجا، دو سازه سیمانی وجود دارد که تعدادی از جانباختگان کشتار ۶۷ در اهواز در آن دفن شدهاند. پادگان شهید درویش ناجا در گذشته با نام پادگان ۲۸ روحالله از مجموعه پادگانهای کمیته انقلاب اسلامی ایران بوده است که بعدها با تلفیق کمیته انقلاب اسلامی، ژاندارمری و شهربانی و تبدیل آنها به یک سازمان واحد نیروی انتظامی در اختیار نیروی انتظامی ایران «ناجا» قرار گرفته شد.
🔺طبق گزارش بعضی از خانوادهها و زندانیان سیاسی سابق، مجموعا بیش از بیست نفر در این محل به طور جمعی دفن شدهاند. آنها کسانی بودند که در زندان کارون اهواز زندانی بودند و بیشترشان اهل شهرهای دیگر بودهاند. براساس نوشته عباس بختیاری، زندانی سیاسی سابق، سی تن از زندانیان قتلعامشده زندان کارون اهواز به طور جمعی و نیز پراکنده در این محل دفن شدهاند. بختیاری همچنین از قول برخی از خانوادهها نقل میکند که همزمان با دفن فرزندان آنها در این محل، آنها با پیکر زندانیان دختری نیز مواجه شده بودند که به صورت خیلی سطی رویشان خاک پاشیده بودند.این خانوادهها به عباس بختیاری گفتهاند که به خانواده آنها که از راه دور میآمدند و همین طور خانواده ما در ابتدا بیشتر از پنج دقیقه حق نشستن روی مزار عزیزانمان را نمیدادند.
🔺مهری القاسپور، که به اتهام هواداری از سازمان چریکهای فدایی خلق (اقلیت) تا سال ۱۳۶۸ در زندان بوده و از جانبهدربردگان کشتار ۶۷ در زندان اهواز است، بر این باور است که در این محوطه یک زن جوان به نام فاطمه حاجیان هم در کنار گورهای جمعی و به صورت فردی به خاک سپرده شده است. مهری القاسپور درباره او میگوید: «سال ۶۶ که «فاطمه حاجیان» را دیدم بیست و خردهای سالش بود. کسی بود که بیچاره با زحمتی که خودش میکشید و با کار خیاطی که میکرد خانوادهاش را نگهداری میکرد. خانوادهاش جنگزده بودند و به شیراز رفته بودند. یادم است فقط یک بار ملاقاتی داشت و مادرش آمده بود. خودش خیلی ناراحت بود. چون از خانواده خیلی زحمتکش و کمدرآمدی بودند و ناراحت بود از اینکه مادرش باید خرج کند و برای ملاقات از شیراز به اهواز بیاید.»
🔹افشاگری «گزارشگران بدون مرز» از یک پرونده قضایی ایران با حدود دو میلیون نام ثبتشده #گزارشگران_بدون_مرز روز پنجشنبه در بیانیهای اعلام کرد که با استناد به یک سند رسمی دستگاه قضایی #جمهوری_اسلامی#ایران میتواند تایید کند که دستکم ۸۶۰ #روزنامهنگار و #شهروند_خبرنگار در سالهای اخیر در کشور #بازداشت، #زندانی و #اعدام شدهاند. در این پرونده یک میلیون و هفتصد هزار نام ثبت شده است که همه اقشار و افراد اجتماعی را از زن، مرد و کودک، اعضای اقلیتهای دینی و قومی، زندانیان عادی و زندانیان سیاسی از این میان مخالفان سیاسی نظام و روزنامهنگاران و شهروند-خبرنگاران در بر میگیرد. ⭐⭐⭐✊🔥 https://t.center/ckateratjanbaktegan
🔥در سال ۱۳۶۷ در این قبرستان، گور جمعی هفت فعال سیاسی جانباخته در سال ۶۷ در زندان رشت کشف شد. در پاییز سال ۱۳۶۷، چند مرد جوان اهل منجیل که در حال گشت و گذار در مناطق اطراف قبرستان قدیمی پایینمحله بودند، متوجه جابهجایی خاک در نزدیکی آن میشوند. کمی جلوتر که میروند متوجه میشوند که در اثر بارش باران، بخشی از بدن یک پیکر مرده از خاک بیرون زده است. مشاهده این صحنه باعث کشف یک گور جمعی میشود که در آن هفت نفر از زندانیان سیاسی اعدامشده در کشتار ۶۷ دفن شده بودند.
🔺به گفته منابع محلی آگاه، تمامی این هفت پیکر متعلق به زندانیان سیاسی اهل منجیل بود که در آن زمان در زندان نیروی دریایی رشت مشغول گذراندن مدت محکومیت خود بودند.اهالی شهر و خانوادههای زندانیان باخبر میشوند و خانوادهها، این هفت پیکر را از گودال بیرون میکشند و آنها را در قبرهای جداگانه دفن میکنند. در این محل در حال حاضر هفت قبر خیلی عادی در نزدیکی هم وجود دارند. حجت مقدم، فعال سیاسی اهل منجیل، در مصاحبه با عدالت برای ایران می گوید که یکی از این هفت نفر، هوشنگ سعیدیان بود که در راه خروج از کشور در بانه دستگیر میشود. جزییات و چگونگی مرگ او مشخص نیست. برخی اخبار تاییدنشده نیز حاکی از کشف گور جمعی دیگری در نزدیک این منطقه در دهه ۷۰ شمسی و در هنگام گودبرداری برای حفر یکی از پایههای نیروگاه بادی است.
https://t.center/ckateratjanbaktegan ردی از خون بر خاک پاک زنجان در تابستان سال ۶۷، نزدیک به ۹۰ زندانی سیاسی هوادار سازمانهای مختلف چپ و دیگر سازمانها در زندان کمربندی زنجان مشغول گذراندن دوران حبس خود بودند. این زندان همچنین یک بند کوچک زنان نیز داشته است. رحمت غلامی، زندانی سیاسی جانبهدربرده از کشتار ۶۷ میگوید به هیچ کس از خانوادههای جانباختگان زنجان، پیکر فرزندانشان و جای دفن آنان نشان داده نشده است. بتول فقاهتی، فعال سیاسی، نیز از قول منابع آگاه محلی چنین میگوید: «نگهبان قبرستان گفته شب ديدم ماشينهاى زيادى وارد قبرستان شدند و گودال بزرگى كندند بعد با سه ماشين جنازهها را به گودالها ريختند. من با فانوس جلو رفتم و گفتم چه كار مىكنيد؟ آنها مرا از محوطه دور كردند و گفتند برو توی اتاقت و ضمنا چيزى هم نديدهاى. بعد با سه ماشين ديگر روى جنازهها آهك ريختند. فرداى آن شب تلخ به محل دفن اين شهدا رفتم و دست يكى از اين کشتهشدگان را ديدم كه با لباس و بيرون از خاك بود، كمى زمين را كندم و دست را زير خاك گذاشتم.» بتول فقاهتی از قول این منبع آگاه محلی میگوید: «تا يك سال بعد از کشتار ۶۷ هنوز آثار آهك روى زمين ديده مىشد. مادران که شنيده بودند بچههایشان را آنجا دفن كردهاند با همدیگر میرفتند و فاتحه میخواندند. بعدها آنجا را كاملا صاف كردند و از سال ٨١ شروع به دفن كسان ديگر روى محل این گور جمعی کردند.» #زندانی_سیاسی#شکنجه#جمهوری_اسلامی#دهه۶۰#دادخواهی ⭐⭐⭐✊🔥 https://t.center/ckateratjanbaktegan
⭕️در حاشیه گورستانی در مسیر جاده مسجد سلیمان به دهستانی به نام تُلبُزان، یک سازه سیمانی با پنج برآمدگی غیرعادی وجود دارد که اندازه هرکدام از یک سنگ قبر عادی خیلی بزرگتر است. بر روی یکی از آنها نام علیجمعه سبزدل و تاریخ مرگ را ۱۳۶۷ نوشتهاند که این ظن را تقویت میکند که باقی سازههای سیمانی هم محل دفن زندانیان سیاسی مسجد سلیمان است که در سال ۱۳۶۷ اعدام شدهاند.
🔻ابراهیم دلا که خود تا چند روز مانده به وقوع کشتار ۶۷ در زندان مسجد سلیمان به اتهام هواداری از یکی از سازمانهای چپ زندانی بود و در همان زمان به زندان اهواز منتقل شده بود بر اساس شنیدههایش از منابع آگاه میگوید که برخی از اعدامشدگان مسجد سلیمان را در این منطقه دفن کردهاند.
🔻مهری القاسپور، زندانی سیاسی جانبهدربرده از کشتار ۶۷ در اهواز که اهل مسجد سلیمان است، درباره این سازه سیمانی چنین تحلیل میکند: «اگر دقت کنید، کل این محوطه را یعنی نه فقط روی گورها بلکه اطرافش را هم با سیمان پوشاندهاند. انگار میخواستهاند آنچه زیر آن است را پنهان کنند. در عین حال، برآمدگی روی گورها، خیلی بزرگتر از اندازه قبر طبیعی است که باز هم نشان میدهد که میخواستهاند وانمود کنند زیر هر کدام از این گورها فقط یک نفر دفن شده است.» https://t.center/ckateratjanbaktegan 🔻بر اساس فهرستهای مختلف موجود، بین ۲۰ تا ۳۰ زندانی سیاسی در جریان کشتار ۶۷ در مسجد سلیمان اعدام شدهاند. فقط به تعداد کمی از خانوادههای این اعدامشدگان مکان مشخصی را به عنوان قبر انفرادی در یکی از قبرستانهای مسجد سلیمان نشانی دادهاند و بقیه خانوادهها اطلاعی از محل مزار فرزندانشان ندارند. 🔻در استان خوزستان حداقل دو مکان دیگر هست که در آن با استفاده از سازههای سیمانی روی مزارهای جمعی را پوشاندهاند. یکی از آنها در منطقه پادادشهر اهواز و دیگری در گورستان سید امیر، در مسیر جاده اهواز به ماهشهر است. *****
✊در سال ۱۳۶۷، کشتار جمعی زندانیان سیاسی در زندان نیروی دریایی رشت با ویژگیهایی کم و بیش شبیه نقاط دیگر ایران اتفاق افتاد. خانوادهها تا ماهها از سرنوشت فرزندانشان بیخبر بودند و بعدتر، وقتی خبر اعدام آنها را دادند، در بسیاری از موارد از دادن نشانی محل دفن خودداری کردند.
✊شایسته وطندوست که خود از جانبهدربردگان کشتار ۶۷ در زندان نیروی دریایی رشت است و همسرش فرزان ببری را که در بند مردان همان زندان حبس بوده در این کشتار از دست داده است، میگوید: «خانوادهاش دقیقاً پاییز ۶۸ مطمئن میشن که اعدام شده. قبل از این بود که گالیندو پل بیاید برای بررسی، اینها رو صدا کرده بودند و بهشون گفته بودند که اینجا قبر بچهتونه، بعد بیایید وسایلش را ببرید. جایی که نشان داده بودند یه قبرستونی تو کولیور (کُلویر) بوده است که در واقع خودشان درست کردهاند.»
✊با این همه، او و برخی دیگر از خانوادهها هیچگاه این ادعا را که نزدیک به یک سال و نیم بعد از اعدام عزیزانشان و بدون اینکه هیچگاه پیکر آنها را ببیند مطرح شده بود باور نکردند. آنها براساس شنیدههایشان از افراد محلی اعتقاد دارند که عزیزانشان در یک گور جمعی در انتهای گورستان لالهزار بندرانزلی دفن هستند.
🔥محوطهای که احتمال میرود مزار جمعی در آن باشد، در ضلع شمال غربی گورستان لالهزار بندر انزلی واقع است. عکسهایی که در اختیار عدالت برای ایران قرار گرفته، نشان میدهد ساخت قبرهای جدید در نزدیکی این محل آغاز شده است و اگر به همین شکل پیش رود، محلی که احتمال وجود مزار جمعی قربانیان کشتار ۶۷ است، کاملا در زیر قبرهای جدید قرار خواهد گرفت و محو خواهد شد.
👈 احمد میرعلایی نویسنده، مترجم و روزنامه نگار منتقد #جمهوری_اسلامی، صبح روز دوم آبان ماه ۱۳۷۴ به قصد رفتن به کتابفروشی خود، برای آخرین بار از منزل خارج شد. پیکر بیجان او را همان شب در یکی از کوچههای نزدیک به کتابفروشیاش در حالی پیدا کردند که یک بطری نوشیدنی الکلی در کنار او بود. خانواده احمدمیر علایی در پزشکی قانونی، جای دو تزریق را روی دست راست وی دیدند. پزشک قانونی علت مرگ را ایست قلبی اعلام کرد و توضیحی در مورد مواد تزریق شده به احمد میرعلائی نداد. 🔺با وجود پیگیریهای مکرر خانواده و مراجعه آنها به مراجع قانونی مختلف، هیچ تحقیق مستقلی درباره قتل احمد میرعلایی انجام نشد. به دلیل این پیگیریها، خانواده او تحت فشار قرار گرفتند، بارها تهدید شدند و در نهایت پرونده مختومه اعلام شد. احمد میرعلایی یکی از قربانیان قتلهای سیاسی در جمهوری اسلامی است که همچون دیگر قربانیان، آمران و عاملان قتل او هنوز پاسخگو نشدهاند و عدالت درباره آنها اجرا نشده هست. ⭐⭐⭐✊🔥