نه جشن گرفتن ولنتاین نشان از غربزدگیست و نه جهانی نشدن سپندارمذگان توطئهی غربی. تهاجم فرهنگی وقتی اتفاق میافتد که فرهنگی یا سنتی که متعلق به سرزمینی نبوده و مناسبتی با شرایط جغرافیایی و فرهنگی آنجا نداشته از جغرافیا یا فرهنگ دیگری وارد آن سرزمین شود. اما فرهنگ عشق جهانیست. عشق ورزیدن متعلق به همه جغرافیای جهان و فرهنگها و مذهبها و عرفانهای مختلف است. از جایی به جای دیگری و از سرزمینی به سرزمین دیگر فرستاده نشده.
اگرچه عشق ورزیدن اکتسابی است اما عاشق شدن ذاتی است. عشق یک صفت خداییست. این که یک روز به عنوان روزی مشترک در بین جهانیان، بهانهای میشود تا در اوج سالهای جنگ و کینه و ترور و خشونت، همه جای شهر، عکس گل و قلب و مهربانی باشد ستودنی و زیباست. من ولنتاین را جشن میگیرم چون همزمان در دنیا همه آنهایی که سفید پوست، سرخ پوست، زرد پوست، و سیاه پوست هستند دارند به همین روز و همین مناسبت لبخند میزنند. من هم لبخند میزنم تا این لبخندها و عشقها، تکثیر و تکثیر شوند. و این مانع لبخندزدن و جشن گرفتن در سپندارمذگان نیست. هرچیزی که خوب باشد میتواند جهانی شود. درست مثل نوروز که زایش و رویش دوباره زمین است و اگر جهانی نشود کوتاهی از ماست. برای همه شما که عاشق هستید، برای همه شما که به عشق احترام میگذارید، برای همه شما که به دنبال بهانهای برای پاسداشت عشق میگردید، برای همه شما که مشارکت جهانی در تکثیر مهر و لبخند و آشتی را دارید...