آدمی در زمان پیری این گفته "هوراس " را می فهمد که : " شگفت زده مباش " یعنی همه چیز بی اعتبار و همه جلال و جبروت جهان پوچ است. انسان سالمند به آرامشی می رسد که می تواند به فریبکاری های جهان با لبخندی بر لب به دیده تحقیر بنگرد. او از اشتباه بیرون آمده است و می داند که هر قدر به زندگی انسان جلا بدهند و آن را بیارایند، دیری نمی گذرد که حقارت آن از زیر پوسته پرزرق و برقش نمایان شود.