احساس میکنم برای بسیاری از مردم،
#هدف_گذاری چیزی مانند پک زدن به سیگار است. در یک دم و بازدم معمولی، حرفهای شگفت میزنند و وعده های بزرگ میدهند. حرفهایشان مثل دود سیگار تمام فضا را پر میکند. دور و نزدیک، بوی آن را حس میکنند و فضا سرشار میشود از
#خواسته ها و
#آرزوهایشان.
اما کمی بعد، آن روحیه و فضا، درست مانند دود سیگار، پخش و ناپدید میشود و تنها چیزی که می ماند ته مانده بویی آزاردهنده است که به یاری خوشبوکننده های مختلف، باید اثر آن را از در و دیوار و لباس پاک کنیم.
فکر میکنم، هدفگذاری بیشتر شبیه تراشیدن یک
#مجسمه از سنگ است. اول باید سنگی پیدا کنیم، بزرگ. اما نه آنقدر بزرگ که از عهده تراشیدن آن بر نیاییم. از آن پس، هر روز با قلم بر روی آن کار کنیم و زوائد را حذف کنیم تا تصویری شفاف تر به دست آید. در این مرحله اطرافیان هنوز سنگی بی قواره را میبینند، اما ما میدانیم که درون آن سنگ در پی چه هستیم. دیر یا زود، سنگ شکل میگیرد و میتوان آن را مانند نشانه ای در ابتدای مسیر قرار داد. تا بدانیم از کجا آغاز کرده ایم و به کجا می رویم.
فکر میکنم این بهترین ترجمه Milestone باشد. واژه ای که در زبان فارسی، معادل مناسبی برای آن نمی شناسم.
📝روزنوشته های محمدرضا شعبانعلی
☘در کانال تلگرام بیست تاسی با ما همراه باشید
@i20TA30
Iran
