بِنو کامیونیتی

چی کارا می‌کنی رفیق؟

اول خردادماه، رویدادی برگزار شد با نام #رعدتاک. تقریباً هفت ماه قبل از این رویداد ما رویدادی برگزار کرده بودیم با نام #رو_به_راه. شروع برنامه‌ریزی برای برگزاری رعدتاک، بعد از روبه‌راه و به گفت‌وگوهایی که با دوستان همکار مجتمع نیکوکاری رعد داشتیم، بر‌می‌گردد. خوشبختانه خودم هم شانس این رو داشتم تا با تعدادی از کارآموزان رعد در طول دو ماه قبل از برگزاری برنامه، چندین جلسه داشته باشم و در نهایت با پنج نفری که در رعدتاک، قصه و تجربه‌های خودشون رو روایت کردند، بیشتر تعامل داشته باشم.
در این دو هفته‌ای که از برگزاری اولین رویداد #رعدتاک گذشته، یکی از چیزهایی که حسابی ذهنم رو درگیر کرده، نحوه مواجهه یکایک میهمان‌های رعدتاک با مسایلیه که براشون پیش اومده بودند: #تصادف سختی که منجر به قطع نخاع یا از دست رفتن یک پا شده؛ #اشتباه_پزشکی که منجر به اختلال در رشد یا عوارض شدید و ناتوانی‌های حرکتی شده یا تجربه سوختن با چهار لیتر اسید و بیش از 16 ضربه چاقو به دلیل یک سوءتفاهم.
طبیعتاً همگی در آغاز منفعلانه با بحران خود مواجه شده بودند یا فقط با احساسات ناخوشایند بسیاری دست و پنج نرم کرده بودند اما از جایی به بعد و هر یک به دلیلی، یک #تصمیم مهم گرفته بودند؛ اینکه به جای موج‌سواری روی احساسات ناخوشایندی که به نحوی کاری نکردن و وابسته بودن‌شون رو می‌تونست کاملاً موجه جلوه بده، تصمیم گرفتند کاری کنند، هر روز و هر ساعت کاری کنند. فعالیت‌هایی که شاید کوچک به نظر می‌رسیدند اما هر روز و هر ساعت انجامش می‌دادند. کارهایی مثل یادگیری یک مهارت، ورزش کردن، کاردرمانی و بسیاری چیزهایی کوچک و بزرگ با وجود همه ناخوشنودی‌ها و ناخوشایندی‌ها و احساسات منفی که احتمالاً باهاشون برخورد داشتند، کارهایی که در نهایت بعد از سال‌ها کم کم به بار نشستند.
خلاصه کلام اینکه داشتم فکر می‌کردم شاید بهتر باشه از این بعد این سؤال رو تا حد ممکن از کسی نپرسم که «حالت چه طوره؟» یا «چه احساسی داری؟». فکر کنم سؤال بهتر این باشه که «چی کارا می‌کنی؟»
منظورم این نیست که حال و احساس مهم نیست اما مهم‌تر، کارها و فعالیت‌هاییه که داریم به صورت مستمر انجام می‌دیم. مهم‌تر اینه که فارغ از حال و احساسات‌مون، چه خوب و چه بد باشیم، چه خوشحال و چه ناراحت، چه پرانرژی و چه خسته یا افسرده، باز داریم چه کارهایی رو هر روز و هر ساعت انجامشون می‌دیم، چون احتمالاً در نهایت این کارهای امروز ما هستند که شخصیت و وضعیت و احساسات آینده ما رو جهت یا شکل می‌دند.
به جای اینکه صرفاً فکر کنیم و یه گوشه با احساساتمون دست و پنجه نرم کنیم، بهتره کاری کنیم، هر چند کوچک و هر چند مسخره و پیش پا افتاده.

شما این روزا «چی کارا می‌کنید؟»

بازپخش رویداد #رعدتاک رو می‌تونید در لحظه‌نگار ببینید 👇
https://lahzenegar.com/play/fVu7X

#محمد_نجفی
@raad_charity
@i20TA30