#رمان_قتل_یک_رویا
#نویسنده_فاطمه‌سون‌آرا
#قسمت بیست و ششم

در این خانه احساس بیگانه گی میکردم گوشهای آشپزخانه فرش رنگ و رو رفته ای بود رویش نشستم و در فکر رفتم با صدای کسی از فکر بیرون شدم صدای حرف زدن مردی را با خاله سارا شنیدم از جایم بلند شدم غذا آماده بود از اطاق بیرون شدم چشمم به مصطفی خورد با دیدنم لبخندی روی لبانش آمد و گفت خوش آمدی جواب دادم خوش باشی غذا آماده است گفت تو غذا آماده کردی ؟ گفتم بلی چرا ؟ چیزی نگفت و به اطاق خاله سارا رفت و گفت امروز تازه یلدا به این خانه آماده چرا شما آشپزی نکردید او هنوز در این خانه عادت ندارد مادرش جواب داد بچه جان فکر کنم فراموش کردی که بخاطر چی اینجاست و یادت رفته خودت گفتی از پول گرفتن کرده یک نوکر برایم میگیری پس حالی چی شد ؟ خاله سارا راست میگفت من در بدل نجات برادرم باید نوکری این خانواده را میکردم با قدمهای خسته به آشپزخانه رفتم و باقی حرفهای شان را نشنیدم
یکماهی از آمدنم به این خانه میگذشت مصطفی خیلی کم به خانه می آمد با هم حرفی نداشتیم حتا اطاق‌های ما جدا بود در این یک ماه خاله سارا هیچ ظلمی نمانده بود که در حقم نکند او کینه‌ای عمیقی از من در دل داشت و من هم همیشه در مقابلش سکوت اختیار میکردم از خانواده ام هم خبری نداشتم مادرم فقط یکبار دیدنم آمد که خاله سارا اجازه نداد داخل خانه بیاید رخصتی‌های پوهنتون ام هم تمام شده بود
میفهمیدم باید فاتحه پوهنتون را بخوانم اما دعا میکردم یک معجزه شود تا حداقل درسم را تمام کرده بتوانم یکشب که مصطفی به خانه آمده بود به اطاقم آمد با دیدنش ترس همه ای وجودم را فراگرفت من برای بودن با او آماده نبودم وقتی کنارم نشست متوجه ای ترس من شد و گفت چرا میلرزی ؟ جوابی ندادم دوباره گفت از من میترسی یلدا ؟ دستش را به موهایش برد و گفت خواهش میکنم از من نترس من به تو هیچ آسیبی نمیرسانم......... به سویش نگاه کردم در چشم‌هایش آرامش را دیدم آرامشی که برایم میگفت میتوانم به این مرد اعتماد کنم دستم را میان دستانش گرفت و گفت میخواهم بالای من باور کنی میدانم طوری با من معرفی شدی که برایت اعتماد کردن بالایم سخت است ولی یلدا شاید من به همه ای دنیا آسیب برسانم اما بدان به یک تار موی تو ضرر نمیرسانم میدانم قلبت پر از سوال است.....