بریده‌ها و براده‌ها

👤#احمد_تفضلی
✍🏻 #ژاله_آموزگار
چکیده: دانشمندان بسیاری زاده شده‌اند، عمری سپری کرده و درگذشته‌اند، انسان‌های واقعی و ارزنده‌ای نیز بوده‌اند که بخشی از عمر جهان را به خود اختصاص داده‌اند. اما کم بوده‌اند آنهایی که هم دانشمند بودند و هم انسان. احمد تفضلی یکی از این نوادر بود با علمی سرشار و وجدانی آگاه.

🔗 منبع: نامه انسان‌شناسی شماره ۴، ۱۳۸۲
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann

🎙 #سخنرانی دکتر #ژاله_آموزگار
درباره شب #چله و زایش مهر
در یکی از نشست‌های شب‌های بخارا

#شب_بخارا #یلدا #تاریخ #اسطوره
#ایران_فرهنگی #ریشه‌های_مشترک
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

✨ چه کسی به فردوسی گفت برو و عمر و زندگی خود را بر سر سرودن شاهنامه بگذار؟

اندیشیدن به این پرسش مهم دکتر عزت‌الله همایونفر (ادیب، شاعر و خطیب) در این سخنرانی می‌تواند در فهم ظرفیت‌های فرهنگی ما ایرانیان و امکان‌های پیش روی‌مان راه‌گشا باشد. این‌که چه نیرویی و چه پیمانی باعث می‌شود که یک فرد طرحی و کاری بزرگ (بازآفرینی تاریخ اساطیری ایران در قالب یک مجموعه شعر) برای خود تعریف کند و در روزگار سخت و دشوار این سرزمین و با وجود تمام سختی‌‌ها و دشواری‌های زندگی شخصی چنین راسخ و مصمم خود را ملزم و متعهد به آن بداند؟

پاسخ این پرسش را می‌توان در مفهوم #خویشکاری یافت. رسالت و کار داوطلبانه‌ای که یک انسان در زندگی برای خود تعریف می‌کند و به آن پایبند می‌ماند. مأموریت و وظیفه‌ای که برآمده از انتخابی شخصی و درونی و ایمانی محکم و مهری استوار به ایران و ایرانیان است.

به بیان دکتر #ژاله_آموزگار:
«آن «آنى» كه شاهنامه را آن چنان‏‌تر كرده است و مقبول عام، به جز نحوه گفتار، صحنه‏‌آرايى‏‌هاى ماهرانه، ايجاز و اطناب به موقع و ديگر ظرايف، «ايمان» فردوسى است و عشق و علاقه و صميميت او به ايران و خدمتى كه احساس مى‏‌كرده است بايد براى ماندگارى فرهنگ ايرانى انجام دهد. همين نيّت به اثر او ويژگى خاص بخشيده است و اگر با ديدگاه اساطيرى سخن بگويم، او خويشكارى خويش را مى‌‏شناخته و با انجام اين خويشكارى، فرّه ايرانى را از آن خود كرده است و اين تلألؤ فرّه ناشى از به جاى آوردنِ خويشكارىِ فردوسى است كه به اثر او قداست بخشيده است. از اين روست كه آثار دقيقى، كسائى مروزى و ابوالمؤيد بلخى و تاريخ‏هاى بلعمى و طبرى و مسعودى و ثعالبى و غيره كه در نوع خود از اهميت و ارزش فراوان برخوردارند، نتوانستند اين فرّه ايرانى را از آنِ خود كنند.»
🔗 منبع و توضیحات بیشتر از دکتر آموزگار

🗓 ۲۵ اردیبهشت‌ماه، روز بزرگداشت #فردوسی
@Jaryaann

🎙 سخنرانی دکتر #ژاله_آموزگار
درباره شب #چله و زایش مهر
در یکی از نشست‌های شب‌های بخارا

#یلدا #تاریخ #اسطوره
#ایران_فرهنگی #ریشه‌های_مشترک
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

▪️کجایند محمود افشار‌ها؟
سخنرانی استاد #ژاله_آموزگار در ۲۸ آذر ۱۳۹۸، مراسم «شب دکتر محمود افشار»؛ واقف و بنیان‌گذار بنیاد افشار، همزمان با سالگرد درگذشت ایشان

سخنانی درباره #ایران‌دوستی و #خویشکاری و #ایثار دکتر افشار برای #مراقبت_از_ایران و #مراقبت_از_فارسی

در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🗓 ۱۲ آذر، زادروز دکتر #ژاله_آموزگار خجسته باد.

دکتر ژاله آموزگار عضو هیئت گزینش کتاب و جایزه بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار و استاد فرهنگ و زبان‌های باستانی است. او در سال ۱۳۱۸ در خوی به دنیا آمد. پس از اخذ دیپلم ادبی به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز راه یافت و با رتبه اول فارغ‌التحصیل شد. آنگاه برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و پس از دریافت دکتری از دانشگاه سوربن در رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی به ایران بازگشت. مدتی در بنیاد فرهنگ ایران مشغول به کار شد. دکتر آموزگار ابتدا به عنوان استادیار، سپس با سمت دانشیار و از سال ۱۳۷۳ تاکنون در مرتبه استاد فرهنگ و زبان‌های باستانی در دانشگاه تهران به تدریس و تحقیق اشتغال داشته ‌است. او شاگردان بسیاری تربیت کرده که برخی از آنها از استادان بنام روزگار ما هستند. دکتر آموزگار گذشته از زبان‌های پهلوی و اوستایی به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و ترکی نیز مسلط است. وی سال‌ها به عنوان همکار استاد دکتر احمد تفضلی به فعالیت‌های علمی پرداخت و این همکاری به تالیف و ترجمه آثار مهمی چون «اسطوره زندگی زردشت»، «زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن»، «نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایرانیان» و «شناخت اساطیر ایران» انجامید.

ژاله آموزگار عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی است و با گروه‌های مختلف فرهنگستان همکاری دارد.
ایشان تا کنون جوایز متعددی نیز دریافت کرده است که از آن جمله می‌توان به جایزه لژیون دونور از وزارت فرهنگ فرانسه و جایزه سرو ایرانی اشاره کرد.

دکتر آموزگار عشق خود به ایران و زبان فارسی را چنین بیان می‌کند: «من در خوی به دنیا آمده‌ام، در شهری در آذربایجان. بسیار خوب ترکی حرف می‌زنم، ولی عاشق زبان فارسی هستم که به کشورم ایران تعلق دارد. همه ما اول ایرانی هستیم. من همیشه گفته‌ام ایرانی هستم، آذربایجانی هستم، خویی هستم. آنچه ما را در کنار هم جمع کرده ایرانی بودن ماست و زبان فارسی».

⬇️ تعدادی از سخنان استاد آموزگار در جریان ⬇️
🔊تداوم فرهنگی در ایران
🔊 چرا زبان فارسی ماندگار شد؟
🔊 شب چله و زایش مهر
🔊 چرا ‎زبان فارسی زبان ملّی ایران و متعلق به همه ایرانیان است؟

⬇️ تعدادی از سخنرانی‌های استاد آموزگار در کانال سخنرانی‌ها ⬇️

🔊 حافظ و هویت ایرانی
🔊 چرا فردوسی ماندگار شد؟
🔊 شاهنامه و ایران باستان
🔊 کجایید محمود افشار‌ها؟
🔊 خرَد فرمان می‌رانَد.
🔊 شب بزرگداشت استاد بدرالزمان قریب

منبع
#زنان_ایرانی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

♦️غم بزرگ، کار بزرگ♦️
(شجریان‌هایی که فراموش می‌شوند)

▪️بیایید یک لحظه فکر کنیم که شجریان، شناخته نمی‌شد... در تنهایی می‌خواند و در تنهایی، می‌رفت. استادی دست او را نمی‌گرفت. یارانی بر گردش حلقه نمی‌زدند. ابتهاجی به او مجال حضور نمی‌داد. چه می‌شد؟ چه کابوسی...

▪️تمامی نخبگان فرهنگی و علمی، شانس شناخته‌شدن را پیدا نمی‌کنند. به خصوص در شرایط جامعه‌ی ما و جوامعی مثل ما، درگیر استبداد و نابرابری در آموزش و فشارهای اقتصادی، فرصت و امکان شناخته‌شدن را پیدا نمی‌کنند. چه بسیار هنرمندان و ادیبان و پژوهشگرانی که در عین کیفیت و همت، حتی توسط تحصیلکردگان و اهالی علم هم شناخته نمی‌شوند و قدر نمی‌بینند. بسیاری تنها پس از مرگ، شناخته می‌شوند و بسیاری دیگر، در کوچه پس کوچه‌های تاریخ یک جامعه، گم می‌شوند.

▪️قدر دیدن و شناخته‌شدن، لزوماً و تنها به خود فرد و کیفیت هنری و فرهنگی و علمی‌اش بستگی ندارد. عوامل مختلف اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و اقتصادی باید دست به دست هم بدهند تا یک نخبه، دیده شود و مورد توجه قرار بگیرد و بر صدر بنشیند. خوشبختانه برای شجریان این عوامل تا حد زیادی اتفاق افتاد. او از سوی جامعه، شناخته شد و قدر دید. درست است که حاکمان و اهالی قدرت قدر او را ندانستند و طردش کردند. اما جامعه‌اش و هم‌صنف‌های او در هنر و اهالی فرهنگ، می‌دانستند که چه وجود تربیت‌شده‌ و ارزشمندی در زمانه‌ی آن‌ها زیست می‌کند.

▪️تاریخ، سخت فراموشکار است. بر خلاف آنچه می‌گویند، تاریخ، به صورت خود به خودی، به خاطر نمی‌سپارد. حافظه و به خاطر سپردن، امری اجتماعی است. برای به خاطر سپردن و شناخته‌شدن، باید یک "پروژه‌ی کشف" داشت. پژوهشگران و اهالی فرهنگ و هنر، باید در برابر این میل طبیعی به فراموشی، قد علم کنند. باید چون کاشفانی جسور و پیگیر، به دنبال کشف چهره‌های با کیفیت فرهنگ و هنر خودی باشند. باید بشناسیم و بشناسانیم. این کشف و حفظ و معرفی، جز با صرف عمر و دانش میسر نمی‌شود. باید خودمان را جدی بگیریم. چهره‌های علمی و فرهنگی و هنری‌مان را جدی بگیریم. باید با نگاهی دقیق و تحلیلی و انتقادی، به دنبال شجریان‌هایی بگردیم که همین الان، در گمنامی در کنار ما نفس می‌کشند، در سکوت می‌آفرینند. پژوهش می‌کنند. خلق می‌کنند. اما در مرز فراموش شدن هستند.

▪️امروز #مرتضی_فرهادی‌، #نجیب_مایل_هروی‌، #هادی_سیف‌، #ژاله_آموزگار، #ناصر_تکمیل_همایون‌، #سیروس_پرهام‌، #عبدالله_کوثری‌، #محمد_احصایی‌، #محمود_زند_مقدم‌، #جواد_مجابی‌، #بابک_احمدی‌، #جلال_ستاری، #حسن_مرتضوی‌، #محمدرضا_درویشی‌ پژوهشگر... این‌ نام‌ها و فراوان دیگر از این چهره‌ها که شجریان‌های حوزه‌های خودشان هستند و هنوز در میان ما نفس می‌کشند و قدر و قیمتی که باید را ندیده‌اند. زندگی‌ها و آثارشان نیازمند پژوهش و صرف عمر است تا بشناسیم و بشناسانیم‌شان. وگرنه در خاموشی، فراموش می‌شوند. آن وقت ماییم که از دست می‌رویم. در هر حوزه‌ای، در هر شهری، در گوشه گوشه‌ی سرزمین‌های غیرغربی و همسایه، شجریان‌هایی شناخته ناشده هستند. پیش از فراموشی، کشف‌شان کنیم.

▪️غم بزرگ امروزمان را به کاری بزرگ بدل کنیم. خودمان را جدی بگیریم.

#حافظه|#استخراج_و_تصفیه_منابع_فرهنگی|#ما

اینکجا
ایده‌نوشت‌های مهدی سلیمانیه
@inkojaa