بریده‌ها و براده‌ها

دو هفته‌ی گذشته ناچار به قرنطینه در یک فضای بسیار کوچک شدیم. هرسه بیمار بودیم و کم‌رمق، نگران وخامت حال خود بودیم و روزها را می‌شماردیم و اکسیژن خونمان را نیز‌.

حالا که از سختی دوران عبور کرده‌ایم،بیش از پیش به مکانیسم دفاعی شوخ‌طبعی ایمان آورده‌ام.

وقتی که ما در اتاقی کوچک گیر افتاده‌بودیم و زمان به کندی می‌گذشت، وقتی هرسه نگران سلامتی یکدیگر بودیم و نفس‌هایمان را می‌شمردیم تا از خوبی حالمان مطمئن شویم؛ یک راهکار موثر برای تاب‌آوری، شوخی کردن با خودمان و جهان بود‌.

گذران زمان در شرایط سخت با شوخی و حتی گاه، مسخره‌بازی، به ما احساس قدرت می‌دهد.
اگر ما هنوز می‌توانیم در بحران‌ها جهان را جدی نگیریم، آن‌قدر قوی هستیم که تاب‌ آوریم.

آموختن هنر جدی نگرفتن، شوخی کردن، بی‌خیال شدن و تخلیه‌ی اضطراب در خنده و شوخی به فرزند، بخشی از آموزش "تاب‌آوری" است که البته کار چندان آسانی هم نیست.

به بچه‌هایمان بیاموزیم هرکجا به مصلحت ما باشد می‌توانیم جهان را و حتی خودمان را دست بیندازیم و بلندبلند بخندیم...شوخی و خنده در شرایط بحرانی که جز صبر و تحمل زمان، کاری از ما برنمی‌آید؛ به معنای بی‌تفاوتی به امور مهم نیست، بلکه ناشی از فهم عمیق از سویه‌های تاریک این جهان و زندگی ماست.

#دانه‌ی_بی‌دانگی
#مادرانه
#اضطراب
#تاب_آوری
#هنر_شوخی_طنازی
#کرونا

@safaredanebegol

https://www.instagram.com/p/COaAMLWnxDQ/?igshid=gq1395r7gig9