بریده‌ها و براده‌ها
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
Channel
Iran
7.84K
subscribers
19.9K
photos
6.22K
videos
44.5K
links
you are not what you write but what you have read.
رویکرد اینجا توجه به مطالب و منابع مختلف است
بازنشر مطالب به معنی تایید و موافقت یا رد و مخالفت نیست!
https://t.me/joinchat/AAAAAEBnmoBl2bDScG2hOQ
تماس:
Forwarded from جریانـ
«مرد عشیره بودن سخت است.»
۱. قتل ناموسی نه منحصر به یک قوم و استان است و نه در میان تمام افراد آن قوم و استان رایج و رواست. کافی‌ست اخبار این سال‌ها را مرور کنید تا ببینید که در بسیاری از نقاط کشور چنین جنایاتی رخ داده است. البته در مناطقی که فرهنگ قبیله‌ای پشتیبان و مشوق چنین اقدامی است رواج این جنایات بیشتر است. اما بخش مهمی از مخالفت‌ها و افشای این جنایات نیز از سوی فعالان حقوق #زنان و نهادهای مدنی محلی است.
۲. قتل ناموسی مسئله‌ای قومی نیست اگرچه #قوم‌گرایی به آن دامن می‌زند. این جنایت حتی صرفاً برخاسته از شکاف میان زنان و مردان نیست. بسیاری از این ارزش‌ها توسط زنان این جوامع بازسازی و تکثیر می‌شود و بسیاری از کنشگران معترض به این رسوم، مردان آن نواحی‌اند. ضمن آن‌که مردان خود در این جوامع زیر بار فشار و انتظار «غیرت» و هراسان از طرد و تحقیر از سوی طایفه به نوع دیگری (و مسلماً نه به اندازه زنان) قربانی می‌شوند.
۳. مسئله اینجا، ستیز ارزش‌های عشیره‌ای علیه حقوق فردی‌ست. سنت‌هایی مانند الزام به ازدواج درون قبیله شاید در گذشته کاربرد داشته اما در جهان امروز نه اخلاقی‌ست، و نه حتی توجیه دارد که برای حفظ حلقه بسته قبیله و تأمین منافع اقتصادی عشیره زیر لوای آبرو و غیرت، زنان را از کودکی محکوم به ازدواج اجباری کرد و در صورت سرپیچی مورد آزار قرار داد یا حتی #جان_شیرین آن‌ها را گرفت.
۴. باید در برابر این مناسبات مرتجعانه ایستاد و کمک کرد تا افراد از حصار تنگ این خرده‌نظام‌های اجتماعی بیرون بیایند و به‌جای احساس تعلق به قبیله، خود را شهروند کشور بدانند و ضمن حفظ ویژگی‌های ارزشمند فرهنگ بومی، ذهن‌شان را باز کنند و به‌جای ارزش‌های ناکارآمد قبیله‌ای، به اخلاق جهانی و ارزش‌های میهنی پایبند باشند. البته یادمان باشد یکی از مهم‌ترین علل وابستگی این افراد به حلقه‌های بسته قبیله‌ای، فقر، محرومیت و عدم امکان استقلال اقتصادی فرد و از آن سوی چتر حمایتی و مراقبتی قبیله و عشیره از افراد است.
۵. نفرت‌پراکنی و انگ چسباندن به هر قوم یا استانی نه تنها این رسوم خطرناک را ریشه‌کن نمی‌کند که با ارائه نشانی غلط و دامن زدن به دیگر شکاف‌ها، درخت جهل و نفرت و افکار دگم را آبیاری می‌کند. از سوی دیگر هر توهینی، با دلسرد و آزرده کردن کنشگران محلی -که تنها نیرویی‌اند که به واسطه نزدیکی به این حلقه‌های بسته تا حدی توان ترک انداختن در این نظام ارزشی را دارند- آن‌ها را در این راه تنها و بی‌پناه می‌کند.
۶. تلاش فعالان اجتماعی محلی بیش از پشتیبانی جامعه مدنی، نیازمند سه اقدام اساسی حکومت است:
• تصویب و اجرای فعالانه قوانین بازدارنده از کودک‌همسری و خشونت علیه زنان
• آموزش کودکان و آگاهی‌بخشی نسبت به حقوق زنان، روابط زن و مرد و حقوق و تکالیف #شهروندی
• ایجاد رونق اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و بسترسازی برای گسترش طبقه متوسط در این مناطق
اگرچه که متأسفانه در شرایطی که هیچ نشانه‌ای از تحقق هیچ‌یک از سه مورد بالا دیده نمی‌شود، هم‌چنان وظیفه شهروندان و نهادهای مدنی در ایران است که به سهم خود و با یاری نیروهای محلی بکوشند با آگاهی‌افزایی، اندکی بهبود فرهنگی و اجتماعی در این زمینه ایجاد کنند.
✍🏼 کاوه گرایلی
#مقالات_جریان
ضرورت #جنبش_خودساماندهی_جامعه_مدنی در جهت #نه_به_خشونت_علیه_زنان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
۱. قتل ناموسی نه منحصر به یک قوم و استان است و نه در میان تمام افراد آن قوم و استان رایج و رواست. کافی‌ست اخبار این سال‌ها را مرور کنید تا ببینید که در بسیاری از نقاط کشور چنین جنایاتی رخ داده است. البته در مناطقی که فرهنگ قبیله‌ای پشتیبان و مشوق چنین اقدامی است رواج این جنایات بیشتر است. اما بخش مهمی از مخالفت‌ها و افشای این جنایات نیز از سوی فعالان حقوق #زنان و نهادهای مدنی محلی است.
۲. قتل ناموسی مسئله‌ای قومی نیست اگرچه #قوم‌گرایی به آن دامن می‌زند. این جنایت حتی صرفاً برخاسته از شکاف میان زنان و مردان نیست. بسیاری از این ارزش‌ها توسط زنان این جوامع بازسازی و تکثیر می‌شود و بسیاری از کنشگران معترض به این رسوم، مردان آن نواحی‌اند. ضمن آن‌که مردان خود در این جوامع زیر بار فشار و انتظار «غیرت» و هراسان از طرد و تحقیر از سوی طایفه به نوع دیگری (و مسلماً نه به اندازه زنان) قربانی می‌شوند.
۳. مسئله اینجا، ستیز ارزش‌های عشیره‌ای علیه حقوق فردی‌ست. سنت‌هایی مانند الزام به ازدواج درون قبیله شاید در گذشته کاربرد داشته اما در جهان امروز نه اخلاقی‌ست، و نه حتی توجیه دارد که برای حفظ حلقه بسته قبیله و تأمین منافع اقتصادی عشیره زیر لوای آبرو و غیرت، زنان را از کودکی محکوم به ازدواج اجباری کرد و در صورت سرپیچی مورد آزار قرار داد یا حتی #جان_شیرین آن‌ها را گرفت.
۴. باید در برابر این مناسبات مرتجعانه ایستاد و کمک کرد تا افراد از حصار تنگ این خرده‌نظام‌های اجتماعی بیرون بیایند و به‌جای احساس تعلق به قبیله، خود را شهروند کشور بدانند و ضمن حفظ ویژگی‌های ارزشمند فرهنگ بومی، ذهن‌شان را باز کنند و به‌جای ارزش‌های ناکارآمد قبیله‌ای، به اخلاق جهانی و ارزش‌های میهنی پایبند باشند. البته یادمان باشد یکی از مهم‌ترین علل وابستگی این افراد به حلقه‌های بسته قبیله‌ای، فقر، محرومیت و عدم امکان استقلال اقتصادی فرد و از آن سوی چتر حمایتی و مراقبتی قبیله و عشیره از افراد است.
۵. نفرت‌پراکنی و انگ چسباندن به هر قوم یا استانی نه تنها این رسوم خطرناک را ریشه‌کن نمی‌کند که با ارائه نشانی غلط و دامن زدن به دیگر شکاف‌ها، درخت جهل و نفرت و افکار دگم را آبیاری می‌کند. از سوی دیگر هر توهینی، با دلسرد و آزرده کردن کنشگران محلی -که تنها نیرویی‌اند که به واسطه نزدیکی به این حلقه‌های بسته تا حدی توان ترک انداختن در این نظام ارزشی را دارند- آن‌ها را در این راه تنها و بی‌پناه می‌کند.
۶. تلاش فعالان اجتماعی محلی بیش از پشتیبانی جامعه مدنی، نیازمند سه اقدام اساسی حکومت است:
• تصویب و اجرای فعالانه قوانین بازدارنده از کودک‌همسری و خشونت علیه زنان
• آموزش کودکان و آگاهی‌بخشی نسبت به حقوق زنان، روابط زن و مرد و حقوق و تکالیف #شهروندی
• ایجاد رونق اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و بسترسازی برای گسترش طبقه متوسط در این مناطق
اگرچه که متأسفانه در شرایطی که هیچ نشانه‌ای از تحقق هیچ‌یک از سه مورد بالا دیده نمی‌شود، هم‌چنان وظیفه شهروندان و نهادهای مدنی در ایران است که به سهم خود و با یاری نیروهای محلی بکوشند با آگاهی‌افزایی، اندکی بهبود فرهنگی و اجتماعی در این زمینه ایجاد کنند.
✍🏼 کاوه گرایلی
#مقالات_جریان
ضرورت #جنبش_خودساماندهی_جامعه_مدنی در جهت #نه_به_خشونت_علیه_زنان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
Forwarded from جریانـ
▪️اخیراً مردی در اهواز در یک #قتل_ناموسی سر همسر ١٧ ساله‌اش را بریده و با لبخند رضایت و سربلندی در خیابان‌ها گردانده است.
مونا حیدری برخلاف میل خود در کودکی به ازدواج پسرعمویش درآمده، کمی بعد باردار شده و در هفده سالگی از دست خشونت‌های همسرش به ترکیه فرار کرده بود. دادستان اهواز گفته است، تصاویر او در ترکیه عامل تحریک احساسات همسرش شده است! چند هفته پیش با سفر پدر و عموی مونا به ترکیه او با اطمینان به پدرش راضی می‌شود که دوباره به کشور بازگردد اما در نهایت شوهرش با همکاری برادرش (هر دو پسر عموی مقتول بوده‌اند) به قتل می‌رسد.
کاربری در توئیتر نوشته است:
«یک اهوازی می‌داند که پشت لبخند آن مرد سال‌ها و شاید قرن‌ها تعصب، فرهنگ و آموزش و ارزش‌های اشتباه و حماقت خوابیده است. خنده‌ش از روی این نیست که می‌داند در نهایت اولیای دم رضایت می‌دهند و او آزاد می‌شود، از روی افتخار است و این حال آدم را بدتر می‌کند. اتفاق جدیدی هم نیست. فقط قبلاً نمی‌شد از آن عکس گرفت و در شبکه‌های اجتماعی پخش کرد. ... دست‌های زیادی روی دسته آن چاقو بوده است.»
براساس پژوهش انجمن زنان ریحانه اهواز، از سال ۱۳۹۸ تا تابستان ۱۴۰۰، حدود ۶۰ زن در خوزستان (برخی بین ۱۱ تا ۱۵ ساله) به دلایل ناموسی کشته شده‌اند. بریدن سر، خفه‌کردن و آتش زدن، به ترتیب بیشترین روش‌های قتل این زنان بوده که عمدتاً در مناطق عرب‌نشین و شهرهایی مانند شوش، اهواز، آبادان و کارون رخ داده‌اند. تعداد زنان مجردی که به علت داشتن رابطه کشته شده‌اند بیش از زنان متاهل با دلیل مشابه بوده است. از این ۶۰ مورد حتی یک قاتل مجازات نشده و خانواده‌ها نیز از آن‌ها شکایتی نکرده‌اند؛ چراکه اولیای دم یا خود در قتل شریک‌اند یا از آن راضی‌‌اند یا با فشار و پادرمیانی بزرگان عشیره رضایت می‌دهند و رییس عشيره نیز پول دیه را می‌دهد.
مسئله در اینجا تنها زن‌کشی نیست، در این جنایات ردی از چهار پدیده را می‌توان دید:
۱. کودک‌همسری ۲. ناموس‌پرستی ۳. مناسبات قبیله‌ای و عشیره‌ای ۴. فقدان حمایت کیفری از زنان در برابر خشونت
وقتی کودکی پیش از بلوغ فکری و عاطفی ازدواج می‌کند، از لحظه نخست قربانی شده است. به علاوه وقتی در یک وضعیت پیشامدنی، مناسبات متحجرانه عشیره، هم برای سبک زندگی زنان تصمیم بگیرد و هم در صورت تخطی زن از این تحمیل‌ها، به جای قانون بنشنید و مرد را تحت فشار بگذارد تا جان زن را بستاند، قاتل نه تنها سعی در پنهان‌کاری ندارد که سر خونین و سند جنایت‌اش را به عنوان گواهی افتخار خود در شهر می‌گرداند تا آبروی رفته پیش هم‌قبیله‌ای‌ها را بازگرداند!
🔺پسر جوانی در مصاحبه‌ای که ظاهراً در مصر است الگوی فکری مردان جوانی را که مرتکب چنین جنایاتی می‌شوند نشان می‌دهد. جوانانی که در ابتدا کودکانی بی‌گناه بوده‌اند اما با چنان افکار مرتجعانه و رسوم پیشامدرنی بزرگ می‌شوند که دل‌گرم به حمایت قبیله و زیر فشار باورهای مسموم زن‌ستیزانه، در نهایت هم خود قربانی می‌شوند و هم چونان هیولایی مسخ‌شده با بی‌رحمی زنان را قربانی می‌کنند.
❗️البته که در قضاوت باید از هرگونه #تعمیم_شتاب‌زده و کوچک‌ترین توهین به هر قوم و نژادی پرهیز کرد. این جنایات منحصر به یک قوم و نژاد و زبان نیست و راه مقابله با جهل و خشونت، نه نفرت‌پراکنی و توهین، و نه نرمش و کوتاه آمدن است. باید با قدرت و با مطالبه‌گری و آگاهی‌بخشی، فرهنگ عمومی را ارتقا داد و از #قوم‌گرایی و مناسبات قبیله و عشیره‌محور به سمت تثبیت حقوق #شهروندی رفت که در آن کرامت هر فردی محترم است و باید از حکومت خواست با تغییر قوانین تبعیض‌آمیز، مانع کودک‌همسری، ازدواج اجباری و خشونت علیه زنان شود.
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
مونا حیدری برخلاف میل خود در کودکی به ازدواج پسرعمویش درآمده، کمی بعد باردار شده و در هفده سالگی از دست خشونت‌های همسرش به ترکیه فرار کرده بود. دادستان اهواز گفته است، تصاویر او در ترکیه عامل تحریک احساسات همسرش شده است! چند هفته پیش با سفر پدر و عموی مونا به ترکیه او با اطمینان به پدرش راضی می‌شود که دوباره به کشور بازگردد اما در نهایت شوهرش با همکاری برادرش (هر دو پسر عموی مقتول بوده‌اند) به قتل می‌رسد.
کاربری در توئیتر نوشته است:
«یک اهوازی می‌داند که پشت لبخند آن مرد سال‌ها و شاید قرن‌ها تعصب، فرهنگ و آموزش و ارزش‌های اشتباه و حماقت خوابیده است. خنده‌ش از روی این نیست که می‌داند در نهایت اولیای دم رضایت می‌دهند و او آزاد می‌شود، از روی افتخار است و این حال آدم را بدتر می‌کند. اتفاق جدیدی هم نیست. فقط قبلاً نمی‌شد از آن عکس گرفت و در شبکه‌های اجتماعی پخش کرد. ... دست‌های زیادی روی دسته آن چاقو بوده است.»
براساس پژوهش انجمن زنان ریحانه اهواز، از سال ۱۳۹۸ تا تابستان ۱۴۰۰، حدود ۶۰ زن در خوزستان (برخی بین ۱۱ تا ۱۵ ساله) به دلایل ناموسی کشته شده‌اند. بریدن سر، خفه‌کردن و آتش زدن، به ترتیب بیشترین روش‌های قتل این زنان بوده که عمدتاً در مناطق عرب‌نشین و شهرهایی مانند شوش، اهواز، آبادان و کارون رخ داده‌اند. تعداد زنان مجردی که به علت داشتن رابطه کشته شده‌اند بیش از زنان متاهل با دلیل مشابه بوده است. از این ۶۰ مورد حتی یک قاتل مجازات نشده و خانواده‌ها نیز از آن‌ها شکایتی نکرده‌اند؛ چراکه اولیای دم یا خود در قتل شریک‌اند یا از آن راضی‌‌اند یا با فشار و پادرمیانی بزرگان عشیره رضایت می‌دهند و رییس عشيره نیز پول دیه را می‌دهد.
مسئله در اینجا تنها زن‌کشی نیست، در این جنایات ردی از چهار پدیده را می‌توان دید:
۱. کودک‌همسری ۲. ناموس‌پرستی ۳. مناسبات قبیله‌ای و عشیره‌ای ۴. فقدان حمایت کیفری از زنان در برابر خشونت
وقتی کودکی پیش از بلوغ فکری و عاطفی ازدواج می‌کند، از لحظه نخست قربانی شده است. به علاوه وقتی در یک وضعیت پیشامدنی، مناسبات متحجرانه عشیره، هم برای سبک زندگی زنان تصمیم بگیرد و هم در صورت تخطی زن از این تحمیل‌ها، به جای قانون بنشنید و مرد را تحت فشار بگذارد تا جان زن را بستاند، قاتل نه تنها سعی در پنهان‌کاری ندارد که سر خونین و سند جنایت‌اش را به عنوان گواهی افتخار خود در شهر می‌گرداند تا آبروی رفته پیش هم‌قبیله‌ای‌ها را بازگرداند!
🔺پسر جوانی در مصاحبه‌ای که ظاهراً در مصر است الگوی فکری مردان جوانی را که مرتکب چنین جنایاتی می‌شوند نشان می‌دهد. جوانانی که در ابتدا کودکانی بی‌گناه بوده‌اند اما با چنان افکار مرتجعانه و رسوم پیشامدرنی بزرگ می‌شوند که دل‌گرم به حمایت قبیله و زیر فشار باورهای مسموم زن‌ستیزانه، در نهایت هم خود قربانی می‌شوند و هم چونان هیولایی مسخ‌شده با بی‌رحمی زنان را قربانی می‌کنند.
❗️البته که در قضاوت باید از هرگونه #تعمیم_شتاب‌زده و کوچک‌ترین توهین به هر قوم و نژادی پرهیز کرد. این جنایات منحصر به یک قوم و نژاد و زبان نیست و راه مقابله با جهل و خشونت، نه نفرت‌پراکنی و توهین، و نه نرمش و کوتاه آمدن است. باید با قدرت و با مطالبه‌گری و آگاهی‌بخشی، فرهنگ عمومی را ارتقا داد و از #قوم‌گرایی و مناسبات قبیله و عشیره‌محور به سمت تثبیت حقوق #شهروندی رفت که در آن کرامت هر فردی محترم است و باید از حکومت خواست با تغییر قوانین تبعیض‌آمیز، مانع کودک‌همسری، ازدواج اجباری و خشونت علیه زنان شود.
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann