بریده‌ها و براده‌ها

تصویری جدید از #میرحسین_موسوی و #زهرا_رهنورد

منبع : ایسنتاگرام نرگس موسوی.

@MostafaTajzadeh

میخوام درباره #میرحسین بنویسم. اینکه او کیست، از کجا آمد، سیر تکامل فکری او چه بود، چگونه سر از نظام جمهوری اسلامی درآورد، چگونه از نظام کنار رفت، چگونه در مقابل نظام ایستاد. اینکه او در چه زاویه ای با حکومت، با اصلاحطلبان و با مردم داره. اینکه اگر امروز در حصر نبود چه میکرد.

او در خامنه، شهری نزدیک شبستر به دنیا آمد، در عجیبترین دوران تاریخ معاصر، پنج ماه پس از شهریور 1320، در خانواده ای مذهبی اما تاجرپیشه و جهان دیده. کودکی او در سالهای پرطلاتم اما آزادی گذشت، در خانواده مرفه خود نیز بیشتر از این آزادی بهره برد و روحی جستجوگر و کنجکاو یافت.
او در کودکی شاهد غائله فرقه دموکرات آذربایجان، تهاجم نیروهای مرکزی و قحطی ماههای پس از آن بود، شاهد این که حکومت به کمک خوانین و روحانیون برای تنبیه مردم آنها را گرسنه نگه میدارد تا بمیرند. تا بازمانده‌هایشان قدر آرامش گورستانی را بدانند! مرگهای دسته دسته و دفن در سردابه‌ها...
تا هفده سالگی در خامنه ماند، پس از اتمام دبیرستان به تهران رفت برای کار و تحصیل. برای پیگیری علایقه اصلی اش: هنر نقاشی
او شیفته هنر مدرن معاصرش (دهه پنجاه و شصت میلادی) بخصوص با تاثیر از «جان کیج» نقاش و آهنگساز امریکایی کار خود را آغاز کرد و رفته رفته به سبک شخصی خود رسید.
موسوی اوایل دهه چهل، به تالار قندریز راه یافت. به جمع هنرمندان مدرنیست ایرانی که تلاش داشتند به زبانی باهویت و همسو با مدرنیسم جهانی آن سالها در نقاشی برسند. دیگر اعضای هنرمندان تالار قندریز عبارت بودند از منصور قندریز، رویین پاکباز، مرتضی ممیز، گارنیک درهاکوپیان و سعید شهلاپور
همراهانِ آن سالهایش، او را هنرمندی آوانگارد و یک عدالتخواه مارکسیست دو آتشه به یاد می آورند. واکنش آوانگاردِ سالهای جوانی او بر علیه طبقه ای که از آن برخواسته، بر علیه فرهنگی که در آن بالیده. او سکوت فرهنگ حاکمش در برابر پامال شدن کرامت انسانی دیده بود و حالا راهی نو میجست.
هنر برای او یک مدیوم برای مبارزه اجتماعی بود. مبارزه ای برای احیای کرامت انسان. کرامتی که حکومت، تمدن و نهادهای مذهبی آن را پایمال میکنند، او آرمانشهری را میجست که کسی از فقر و گرسنگی، کرامت و حیثیت خود را به حکومت و ثروتمندان نفروشد.
موسوی در سال 1348 در رشته معماری از دانشگاه ملی فارغ التحصیل شد و در همان سال با زهره کاظمی که در جریان یکی از نمایشگاههایش با او آشنا شده بود ازدواج کرد. برخواسته از خانواده‌ای مرفه اما پرسشگر و نوجو (مثل خود موسوی) دانش آموخته هنر مجسمه‌سازی و از شاگردان پرشور دکتر علی شریعتی.
موسوی و کاظمی با نام مستعار حسین رهجو و زهرا رهنورد، فعالیت هنری و سیاسی خود را در حسینیه ارشاد و همگام با شریعتی آغاز کردند. علی شریعتی این دو را انسانهای امیدبخشی مینامید که از صداقت و وارستگی هنرمندانه برخوردارند و هرگز در بند امتیازات طبقه اجتماعی خود نیستند.
موسوی پس از ازدواج با رهنورد و آشنایی با شریعتی دوباره به مذهب رو آورد، به تأسی از شریعتی این سنت مذهبی حالا برایش یک میراث تمدنی بود و باید بازخوانی میشد. با نگاهی تاریخی و رهیافتی علمی، برای یافتن بصیرتهایی که به کارِ امروزِ او بیاید. در راه آن آرمان بزرگ: پاسداشت کرامت انسان
موسوی میدانست که فرهنگ مذهبی پاسخی برای بسیاری از مشکلات معاصر ندارد (مگر برای هزاران کشته قحطی و گرسنگی آذربایجان دهه بیست پاسخی داشت؟) اما از ظرفیتهایی برخوردار است که میتوان از آن برای بهروزی جامعه و آگاهسازی مردم استفاده کرد. مذهب نه هدف است نه وسیله، جستجویی است در مسیر شدن.
زندگی موسوی پیوسته شوریدنی موسی وار علیه ظلم بوده. ظلم طبقاتی، ظلم دینی و ظلم حکومتی حتی اگر خود او در همان طبقه، در همان دین و در همان حکومت جای داشته باشد. در تفسیری که سال 56 بر سوره مائده نوشته درکی از تاریخ بدست میدهد که انسان در جبر آن نیست و هر لحظه میتواند لحظه نجات باشد.
همزمان با فعالیتها فرهنگی در حسینیه ارشاد و همگام با شریعتی، موسوی شرکتی مهندسی به نام سمرقند تاسیس کرد. کار اصلی او انجام پروژه های معماری در سطح کشور بود اما خودِ شرکت پاتوقی بود برای مبارزان همفکر و همسو با شریعتی. افرادی چون عبدالعلی بازرگان، حسن آلادپوش و محبوبه متحدین.
با تعطیلی حسینیه ارشاد و ممنوع الفعالیت شدن و تحت تعقیب قرار گرفتن شریعتی و همراهانش، در خفقان سالهای پنجاه، موسوی به فعالیتهای هنری خود ادامه داد. با نقاشی و با مقاله با امضای مستعار. هنر برای او یک مدیوم مبارزه اجتماعی بود برای تمرین آزادی. این بصیرت را همیشه حفظ کرد.
سال 55 دو همراه موسوی و رهنورد، یعنی حسن آلادپوش و محبوبه متحدین (دو جوانی که دکتر شریعتی با الهام از شخصیت آنها کتاب حسن و محبوبه را نوشته) در درگیری خیابانی باساواک کشته شدند، موسوی و رهنورد تحت تعقیب قرار گرفتند ومجبور به ترک ایران شدند...
رشته توییت

🔗 May
❄️ @bouraan

#میرحسین:
«هیچ چیز بدتر از این نیست که حکومت به مردم دروغ بگوید»
#یادآر
#هواپیمای_اوکراینی

🔗 Abolfazl Hajizadegan (@Hajizadegan)

📲 دانلود ویدیوهای توییتر

‏⁧#میرحسین_موسوی⁩:
‏آیا با بالا بردن قیمت ⁧#بنزین⁩ حاضر هستید خودروهای داخلی را هم به قیمت جهانی عرضه کنید؟
‏حاضرید حقوق کارگران و کارمندان را به میانگین افزایش قیمت‌ها تنظیم کنید؟


@hoseinrazzagh

👈بیانیه سیزدهم #میرحسین:
«این نه #تحریم یک دولت،‌ بلکه تحمیل رنج‌های بسیار بر مردمی است که مصیبت دولتمردان مالیخولیازده برایشان کافی است. راه سبز را زندگی کردن به این معناست و ما با اعمال هرگونه تحریمی بر علیه ملت خود مخالفیم.»
https://twitter.com/Foad_Izadi/status/1177230611603496961

میلاد علوی (خبرنگار پارلمانی)

امیدی‌ها با همان توجیه که به #کدخدایی در 23 تیر 95 رای دادند، به #محمد_دهقان تمام اصولگرا که خواستار اعدام #میرحسین و #کروبی شده بود و حتی با خبرنگاران #اصلاح‌طلب هم حرفی نمی‌زند، رای دادند؛
«او در مجلس رای می‌آورد، در مقابلش نایستیم...»
آقای #عارف، خداحافظ...

https://twitter.com/miladalavii/status/1151012161206063104

▫️صبح روز ۱۴شهریور۱۳۶۷تيتر روزنامه #جمهوري‌_اسلامي،كساني را که در مقابل دکه‌های روزنامه‌فروشی صف کشیدند تا اخبار را از میان تیترهای روزنامه‌ها جست‌وجو كنند، شوكه كرد؛ «مهندس‌موسوي استعفا داد».
در اين رشته‌توييت،بندهایی از استعفانامه #ميرحسين‌_موسوي درسال آخر جنگ را مرور می‌کنم.

👈بسمه‌تعالی
مقام محترم ریاست‌جمهوری
برای آنکه دشمنان اسلام و کشور نتوانند سواستفاده نمایند،اینجانب در استعفانامه خود که برای رسانه‌ها نیز ارسال گردیده است،دلایل را ذکر نکردم. با این نیت که ذکر آنها انشالله در آینده برای کشورمان و دولتهای بعدی مفید باشد،
بصورت خیلی خلاصه به بیان آنها می‌پردازم:
بند یک.مسلوب‌الختیار شدن دولت در سیاست خارجی. امروز امور افغانستان و عراق و لبنان در دست جنابعالی است. نامه‌هایی به عنوان کشورهای مختلف نوشته می‌شود بی آنکه دولت از آنها خبری داشته باشد.
اینجانب به عنوان نخست‌وزیر از این نامه‌ها جز در موارد استثنائی و آن هم بطور اتفاقی بی‌خبرم. نخست‌وزیر ژاپن برای ریاست محترم مجلس و ریاست محترم مجلس برای نخست وزیر ژاپن نامه می‌نویسد و اینجانب در یک مراسم عمومی و مردمی از این ماجرا و متن نامه با خبر می‌‌شود.
آقای لاریجانی در جایی می‌گوید از پنج کانال با آمریکا تماس گرفته می‌شود و بنده به عنوان رئیس هیئت وزیران از این کانال‌ها اطلاعی ندارم.
همه جا صحبت از سیاست‌های خارجی دولت جمهوری اسلامی است. بدون آنکه دولت از این سیاست‌ها که در همه جای کشور و جهان بیان می‌شود، خبر داشته باشد.
بند دو. عملیات برون مرزی که بدون اطلاع و دستور دولت صورت می‌گیرد. شما بهتر می‌دانید که تاکنون فاجعه‌آفرینی و اثر نامطلوب آنها برای کشور چقدر بوده است. بعد از آن که هواپیمایی ربوده می‌شود، از آن باخبر می‌شویم.
وقتی مسلسلی در یکی از خیابان‌های لبنان گشوده می‌شود و صدای آن در همه جا می‌پیچد، متوجه قضیه می‌شویم. پس از کشف مواد منفجره از حجاج ما در جده، اینجانب از این امر آگاه می‌شوم.
متاسفانه و علیرغم همه ضرر و زیانی که این حرکت متوجه کشور کرده است، هنوز نظیر این عملیات می‌تواند هر لحظه و هر ساعت به نام دولت صورت گیرد/.پايان/.
#میرحسین_موسوی
۱۴ شهریور ۱۳۶۷

#یادآر

https://twitter.com/JGowhari/status/1100283960595234821

✅ دروغ عفو بین‌الملل درباره‌ی #میرحسین!

اخیراً سازمان عفو بین‌الملل گزارشی دویست صفحه‌ای را با عنوان «اسرارِ به خون آغشته» درباره‌ی اعدام دسته‌جمعی زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷ منتشر کرده که بسیار بحث‌انگیز شده است.

چکیده‌ی متن سپیده جدیری:
در این گزارش ادعا شده که میرحسین موسوی در مصاحبه‌ای که در تاریخ ٢٢ آذر ۶٧ انجام شده، آن اعدام‌ها را انکار کرده. همچنین ادعا شده که خبرنگار تلویزیون اتریش از مهندس موسوی درباره‌ی اعدام‌های دسته ‌جمعیِ آن سال سؤال کرده است.

ترجمه‌ی فارسی سؤال خبرنگار شبکه‌ی او آر اف و پاسخ میرحسین موسوی (بر اساس آن‌چه به زبان آلمانی روی ویدیو می‌شنویم) بدین شرح است:

خبرنگار: اخیراً ایرانیان در خارج، اخبار نگران‌کننده‌ای از نقض حقوق بشر را مطرح می‌کنند.

میرحسین موسوی:
"مشکل در رابطه با گفته‌هایی که در خارج مطرح می‌شود، به آن بر می‌گردد که تفاسیر مختلفی از حقوق بشر وجود دارد. آیا آن مواردی که به فلسطینیان مربوط می‌شود شامل نقض حقوق بشر نمی‌شود؟ از منظر دیگر [اگر نگاه کنیم] خلقی که از انقلابش دفاع می‌کند، اگرچه ممکن است بعضی وقت‌ها منجر به خسارت نیز بشود، می‌توان [آن را] دفاع از حقوق بشر قلمداد کرد. من فکر می‌کنم در رابطه با کشورهای جهان سوم تعریف جدیدی از حقوق بشر باید ارائه داد. در عین این که تاکید می‌کنم که ما در طرف حقوق بشر ایستاده‌ایم. اتهامی که اخیرا به ما زده می‌شود، مربوط به اقدامات ما علیه عملیات نظامی مجاهدین بوده است، که ما آن‌ها را منافق می‌نامیم. این افراد در کشور ما مرتکب جنایت شدند و خیلی چیزها را خراب کردند، آن‌ها با عراق به طور مشترک [علیه ما] کارهایی انجام دادند و تلاش کردند به ما حمله کنند. آن‌ها می‌خواستند به تهران حمله کنند و عملیاتی را آماده‌سازی کرده بودند، طبیعی است که با آن‌ها جنگیدیم. چه‌کار باید می‌کردیم، باید برایشان درها را یکی یکی باز می‌کردیم؟ در این طور موارد ما گذشت نداریم، یعنی حکومت ما در این موارد وظیفه دارد که از خودش دفاع کند."

از این ویدئو متوجه چند نکته می‌شویم:
یک: برخلاف ادعایی که در گزارش سازمان عفو بین الملل مطرح شده، سؤال خبرنگار درباره‌ی نقض حقوق بشر در ایران بوده و در آن اشاره‌ی مستقیم یا حتا غیرمستقیم به اعدام‌ها نشده است.

دو: برخلاف ادعای مطرح‌شده در گزارش، میرحسین موسوی نه اعدام زندانیان سیاسی را انکار و نه از آن دفاع کرده است. او در مجموع و درست همان طور که پیشتر در ترجمه‌ی منتشرشده از متن مصاحبه‌اش در روزنامه‌ی اطلاعات خوانده بودیم، در این مصاحبه درباره‌ی اعدام‌ها سخنی نگفته و به برخورد با حمله‌ی مجاهدین به ایران در عملیات “فروغ جاویدان” پرداخته است.

اما سازمان عفو بین‌الملل در بخشی از اطلاعیه‌ی مربوط به انتشار این ویدئو می‌نویسد:

«در این مصاحبه که از تلویزیون ملی اتریش در تاریخ ۲۲ آذر ۱۳۶۷ پخش شده است، از میرحسین موسوی به طور مشخص درباره گزارش‌های مربوط به اعدام‌ها سؤال می‌‌شود. او در پاسخ از هر گونه اشاره‌ی مشخص به اعدام‌ها پرهیز می‌کند و در عوض تمرکز خود را بر حمله‌ی مسلحانه‌ی سازمان مجاهدین خلق ایران می‌‌گذارد و می‌‌گوید که «ما آنها را سرکوب کردیم» بدون این که مشخص کند که دقیقاً وقوع چه نوع سرکوبی را دارد تایید می‌‌کند. بدین ترتیب او سعی می‌‌کند که اعدام‌ های مورد سؤال را به عنوان پاسخی مشروع به این حمله ‎جلوه دهد.»

هدف از تخریب چهره‌ی کسی که طبق موثق‌ترین اسناد درباره‌ی اعدام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ (خاطرات آیت‌الله منتظری و نوار صوتی صحبت‌های ایشان درباره‌ی اعضای هیئت مرگ)، نه هیچ گونه نقشی در آن اعدام‌ها داشته و نه حتی در زمان وقوع آنها از آنها مطلع بوده است و خودش نیز در فایل صوتی ای که از سخنرانی اش در سال ۱۳۸۹ در دسترس عموم قرار گرفته، تاکید می‌کند که به محض اطلاع از آن اعدام‌ها آن را جنایت دانسته و به مخالفت با آن برخاسته و خواستار توقفش شده، چیست؟

چرا پژوهشگر میز ایرانِ سازمان عفو بین‌الملل به هنگام تبلیغ برای گزارش آن سازمان در مورد این اعدام‌ها، به تفصیل به تخریب میرحسین موسوی می‌پردازد اما هنگامی که چند روز بعد، یکی از اعضای هیئت مرگ یعنی ابراهیم رئیسی در سخنرانی‌اش در دانشگاه شهید بهشتی رسماً به نقش داشتن در آن اعدام‌ها افتخار می‌کند، کوچک‌ترین انتقادی از سوی پژوهشگر سازمان عفو بین‌الملل به سخنان او منتشر نمی‌شود؟

آیا رها کردن عاملان واقعی آن اعدام‌ها و دروغ‌پردازی و تحریف سخنان یک فرد بی‌گناه که هشت سال است در حصر خانگی به سر می‌برد و امکان پاسخگویی به این اتهامات دروغ را ندارد، خود نقض حقوق بشر محسوب نمی‌شود؟

@KhabGard

متن کامل را این‌جا بخوانید:👇
https://goo.gl/EDjtcd

✳️نتیجه امروز نیشکر هفت تپه را سالها قبل پیش بینی کرده بود و‌برای همین متهم به سیاه نمایی و محکوم به حصر ابد شد

✍داوود حشمتی

🔸#میرحسین_موسوی در مناظره معروف 88 گفته بود: تعرفه‌هاي #شكر عوض شد و ما مي‌پرسيم چه كساني سود كردند؟

🔸آقایان آن زمان در نیمه دوم سال 84 تعرفه شکر خام را از 120 درصد به 4 درصد و تعرفه شکر سفید را از 150 درصد به 10 درصد رساندند و نتیجه این شد که به جای 500 هزار تن واردات، 2 میلیون و 481 هزار تن شکر در سال 85 وارد شد و روز به روز تولید داخل به خاک سیاه نشست.

🔸اما احمدی نژاد به چشمان مردم ذل زده و گفت: «در حالی که شکر برزیلی و ارژانتینی در مرز ما 330 تومان است و اگر از آنها 500 تومان بخواهیم بخریم به ما نمی فروشند و می گویند 560 تومان بخرید اما تا کی می توانیم به این وضع ادامه بدهیم.»
#نیشکر_هفت_تپه
@Khabarkhany

@abdollahrmz

‏با این حال و وضع اسف‌بار که در نتیجه‌ی پیوند تندروی تمامیت‌خواهان با کندروی منفعت‌طلبان به آن دچار شده‌ایم، بد نیست یاد کنیم از سخنرانی یازده سال پیشِ #میرحسین که در آن زمان فقط روزنامه‌ی اطلاعات آن را منتشر کرد.
bit.ly/2AbCxG6 ⁩

شروعش را بخوانید و اگر دل‌تان خواست، بزنید روی دکمه‌ی Instant View تا متن کاملش را هم بخوانید.

میرحسین موسوی:⁩ یک نقاش برجسته‌ی فرنگی که در دو سه دهه‌ی اخیر در فضای هنری غرب بسیار تأثیرگذار بوده، یک‌‏سری نقاشی دارد که از شخصیت‌های مختلف به تصویر کشیده است.

این نقاشی‌ها ابتدا بدین صورت است که تصویری از یک شخصیت می‌گیرد و یا انتخاب می‌کند. این تصویر در متن یک حادثه و اتفاق است که به‌خوبی واقعیت و اهمیت و رابطه‌ی آن شخص در محیط سیاسی، اجتماعی را به نمایش می‌گذارد.

بعد این نقاش می‌آید از این تصویر اصلی با یک فیلتر یک کپی بر می‌دارد، سپس از آن کپی، کپی‌های دیگری گرفته می‌شود. مثلاً به ۱۰ یا ۲۰ کپی که رسید، آنها را در کنار هم قرار می‌دهد.

در نهایت وقتی شما این تصاویر را در مجموع کنار هم قرار می‌دهید نشان‌دهنده‌ی‌ این مسئله است که تصویر آخری از تصویر واقعی از عکس اولیه به کلی فاصله گرفته است و فضای واقعی آن عکس اصلی است...
@KhabGard
منبع:
#یادآر #حصر
https://twitter.com/sunpadh/status/983032339793170432?s=21

نرگس موسوی (سومین دختر #میرحسین و زهرا رهنورد)

اينجانب نرگس موسوي خامنه با مدرك كارشناسي ارشد ارتباط تصويري و گرايش تصويرگري ، با توجه به هجمه هاي اخير، جهت تنوير اذهان عمومي و با طيب خاطر( همان گونه كه زندگي شفاف والدينم همواره در مقابل چشمان عموم گشوده بوده و هست)تعدادي از فيش هاي حقوقي سال نود و چهار و نود و پنج و نود و شش خود را منتشر مي نمايم.بنده از سال نود و دو در دانشگاه آزاد اسلامي، سازمان مركزي در بخش هاي روابط عمومي و حوزه رياست به عنوان طراح گرافيست و سپس به عنوان كارشناس مسئول گرافيك مشغول به خدمت بوده ام.
در طي چهار سال گذشته بيش از سي صد و شصت عنوان متفاوت براي دانشگاه آزاد اسلامي طراحي و بيش از پانصد كار چاپي( شامل طراحي پوستر، بنر،بروشور،ست هاي اداري،جلد كتاب،لوگو...و همچنين طراحي سايت دانشگاه آزاد اسلامي )در حوزه موضوعات و سفارشات مربوط به دانشگاه ازاد اسلامي داشته ام .
– لازم به توضيح است كه اين عناوين، مبحثي كلي است و هر عنوان شامل موارد متعددي نيز مي باشد. به عنوان مثال براي عنوان يك همايش، بنر در سايزهاي متفاوت كوچك تا ديواري و فضاي شهري، لوگو،پوستر و...را شامل مي شود.
همچنين علاوه بر رقم مشخص فيش هاي حقوقي، در انتهاي هر سال مبلغي رايج و مطابق با تعرفه هاي پرداختي، به عنوان عيدي دريافت نموده ام.–

https://www.instagram.com/p/BgDzmwGAZTN/