بریده‌ها و براده‌ها

مجله «دانش جهان» از نشریات معتبر و باسابقه ‎#چین در حوزه ‎#سیاست_خارجی است که طرح روی جلد و ویژه نامه شماره اخیر خود را به بررسی تحولات پیچیده ماه های اخیر در جمهوری اسلامی ایران و آینده کشور با این عنوان اختصاص داده است:

«‎#ایرانِ ایستاده در مصاف دشواری ها»

https://x.com/vafaei_hamed/status/1831996068805931166

اندکی #سیاست-3

📍پارادوکس تحریم/مشارکت
اردشیر منصوری - 4 تیر 1403

اگر نه از دو منظرِ «حاکمیت» و نیز «براندازان»، بلکه از منظر دو جناحِ اصلاح‌خواه: یعنی الف) «گذرطلبان/ اصلاح‌ساختاری‌ها» و ب) «روزنه-راه‌گشایان»، به این سؤال بنگریم که: شرکت در انتخابات خدمت است یا خیانت؟ به موردی جالب برای اهالی منطق می‌رسیم و اینجا سروکلۀ یک پارادوکس سیاسی آشکار می‌شود.

✅ سؤال دقیقاً این است: آیا (چنانکه طرفداران مشارکت می‌گویند) الف: تحریم صندوق، کمکی است غیرمستقیم به برآمدن امثال جلیلی و قالیباف که کشور را به سوی فلاکت/ تشدید فساد می‌برند، و اگر پزشکیان بیاید فساد کمتر می‌شود و افق برای تغییرات تدریجی باز؛ یا (چنانکه تحریمی‌ها می‌گویند) ب: مشارکت در انتخاباتِ غیررقابتی و ناسالم نوعی مشروعیت‌بخشیدن به ساختار حاکمیتی است که رییس جمهوری در آن کاره‌ای نیست جز تدارکاتچیِ حاکمیتی تمامیت‌خواه-غیردموکراتیک که صندوق را به مکانیزم بیعت تقلیل داده است و حتی به ریاست رسیدن فردی سالم (گیریم پزشکیان) در آن نمی‌تواند به سود آرمان‌های آزادی و عدالتخواهی باشد؟

پاسخی که طرفین، یعنی «گذرطلبان» و «روزنه‌گشایان» به این پرسش می‌دهند، شباهت جالبی دارد با یک پارادوکس مشهور مانده از یونان قدیم:
▫️در آتن دوهزاروپانصد سال پیش، مادری بود و پسری. مادر به پسر می‌گوید: «چرا به مدرسه نمی‌روی؟»
-پسر: در مدرسه یا به من «حقیقت می‌آموزند» یا «دروغ» را. و ای مادر، تو همیشه می‌گفتی «مردم غالباً دروغ می‌پسندند و خدایان حقیقت را». پس چرا به مدرسه بروم که اگر حقیقت بیاموزم مطرود مردم خواهم بود و اگر دروغ بیاموزم مطرود خدایان. پس به مدرسه رفتن درهرحال نتیجه‌ای جز مطرود شدن ندارد و این یعنی حاصل مدرسه جز ضرر نیست.
-مادر: پسرم، فرض کنیم چنین باشد؛ یعنی مردم غالباً دروغ می‌پسندند و خدایان حقیقت را. و مدرسه نیز چنانکه گفتی یا دروغ می‌آموزد یا حقیقت. ازاین‌رو معقول است که به مدرسه بروی؛ چرا که اگر حقیقت بیاموزی خدایان از تو راضی‌اند و اگر دروغ بیاموزی مردم. پس در هر حال نتیجۀ مدرسه جلب رضایت یکی از طرفین است و به‌مدرسه‌رفتن سودمند است.

ماجرای انتخابات ریاست جمهوری در 1403 ایران نیز بی‌شباهت با داستان مادر و پسر یونانی نیست. بازسازیِ دو سوی ماجرای انتخابات ریاست جمهوری پیشِ‌رو چنین است:
🔸زبانِ حال گذرطلبانِ تحریمی: چرا در انتخاباتیِ غیررقابتی در ساختار حاکمیت غیردموکراتیک شرکت کنیم که دو سرش باخت است؟ اگر پزشکیان رأی بیاورد، نظر به اذعان خودش که جز برای اجرای فرامین (برنامه‌های ابلاغی، گرچه اجرای سالم و فسادزدودۀ آن) نیامده؛ مردم را امیدی به تحقق آرمان‌های آزادی در سبک زندگی و عدالت و رفع تبعیض نیست. زیرا که در برنامه‌ها و فرامین، نه تنها ردی از آرمان‌هایی مانند آزادیِ عقیده و بیان و سبک زندگی و حتی حق دادخواهی و محاکمۀ عادلانه در دادرسی‌ها نیست، بلکه بر اساس اخبار قابل اعتنا، اموری مانند «حجاب»، «رفع حصر»، «هسته‌ای» و «رابطه با آمریکا» خط قرمز اعلام شده‌اند، و حتی هیچ نشانی از «باز بودن دست رییس‌جمهوری در انتخاب وزرا» و «عدم مداخلۀ نهادهای نظامی در اقتصاد و فرهنگ» و مانند اینها نیست، و این یعنی باختِ مردم. و اگر پزشکیان رأی نیاورد که باختش آشکار است؛ حاکمیت خواهد گفت در انتخاباتی که همۀ جناح‌ها نامزد داشتند، تغییرخواهان شکست خوردند.

🔹زبان حال روزنه-راه‌گشایان: کار درست مشارکت است؛ چرا که اگر اکثریت بیایند پای صندوق، پزشکیان رأی می‌آورد و نظر به سلامتش جلو بسیاری کژی‌ها را خواهد گرفت و راه برای ورود بهترها (نخبگان سیاسی و اقتصادی و فرهنگی) به قدرت باز می‌شود. اگر هم به هر علت اکثریت نیایند پای صندوق و کسی غیراز پزشکیان به قدرت برسد، گرچه این نتیجه بسیار نامطلوب است، اما باز کار صواب مشارکت است. زیرا به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی حالاحالاها سرِ برافتادن ندارد، در این صورت آنها که با صندوق قهر نکردند، امکان فعالیت برای تغییر بلندمدت را چهارچوب همین نظام، بیش از کسانی خواهند داشت که با پذیرش گزینۀ تحریم برای همیشه از ایفای نقش مؤثر در چارچوب این نظام طرد شده‌اند.
👈نتیجه: بد نیست فارغ از التهاب‌های میدانِ سیاست، اهالی تأمل و دقت، محکوم‌کردنِ شتابزدۀ مخالف سیاسی را به تعلیق درآورند و از نزاع‌های انتخاباتی فرصت بسازند برای تمرین تحلیل منطقیِ مواضع گوناگون سیاسی، و گفتگو در عرصۀ عمومی.
@ardeshirmansouri

‌‎#آرش_حیدری؛ جامعه‌شناس: در تراژدی همواره امید به برکندن وضعیت ِبحران‌آفرین وجود دارد. ‎#سیاست عرصه عشق و نفرت نیست. سیاست ابزاری است که باید دید آیا می‌تواند دری به ‎#زندگی_بهتر باز کند یا نه. قهرمان تراژدی از سر کینه کسی را نمی‌کشد!
‏«مسئله بر سر ضرباهنگ‌های حیات اجتماعی است و‌خیره و بسیار هوشمند دارد وضعیت را می‌پاید که در وهله نهایی از تک تک دریچه‌های برای ‎#زندگی_بهتر استفاده کند. این لحظه در تاریخ تکرار شده است. برگردیم به مشروطه، جنبش ملی، انقلاب ۵۷، ظهور اصلاحات و انقلاب‌های مختلف…»

https://youtu.be/Z7gIJgQZdbw?si=4VrprtXz6wRpxNPI

📝📝📝یک گام به پیش

🔻🔻🔻یادداشتی از علی‌رضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو

1️⃣ایران نیازمند «اصلاحات بنیادی» است. مشکلات در هم پیچیده و تثبیت‌شده‌ ایران که هر کدام با فشار و حمایت «گروه ذی‌نفع» قدرتمندی تداوم یافته و در مقابل هر راه‌حلی مقاومت می‌کند، با تغییر برخی از مسئولان سیاسی و برخی از راهبردها و خط‌مشی‌ها قابل حل نیستند. باید نظام تصمیم‌گیری و اداره امور عمومی به‌گونه‌ای بنیادی تغییر کند. حداقل تغییرهای ضروری همان است که در پانزده محور بیانیه آقای سیدمحمد خاتمی آمده است.

2️⃣اصلاحات بنیادی هنگامی به‌گونه‌ای مسالمت‌آمیز در کشور تحقق خواهد یافت که نخست در درون حکومت درکی از این واقعیت پیدا شود که تداوم وضع موجود منجر به «بحران» و در نهایت «فاجعه» خواهد شد. پس از پیدایش این درک، گرایشی برای «بهبودخواهی حکومتی» شکل بگیرد و آمادگی پذیرش تغییر پدید آید، حداقل با هدف بقای بلندمدت. از سوی دیگر، نیروهای اجتماعی دگرگونی‌‌خواه بتوانند سازمان‌یافته و منضبط و با «آرمان‌گراییِ واقع‌بینانه» جنبش اجتماعی قدرتمندی را با بهره‌گیری از همه ابزارهای مسالمت‌جویانه پیش‌ ببرند. با همسویی این دو (بهبودخواهی حکومتی و جنبش اجتماعی)، در نقطه‌ای، توافقی ملی برای دگرگونی مسالمت‌آمیز و کم‌هزینه شکل می‌گیرد و آهسته و پیوسته در مسیری پرسنگلاخ پیش می‌رود.

3️⃣ریاست قوه مجریه در بهترین وضعیت حدود بیست درصد اختیار و اقتدار برای تصمیم‌گیری کلان در کشور خواهد داشت. در حالی‌که در واقعیت مدت‌هاست که بخشی از اختیارات ریاست جمهوری از او گرفته شده است. سکانداری سیاست خارجی، هدایت اصلی‌ترین دستگاه امنیتی کشور، ریاست بر نیروی انتظام‌بخش جامعه (که به غلط نیروی نظامی تصور می‌شود) و... از جمله این اختیارات هستند. رئیس‌جمهور بدون بازگشت این اختیارات بسیار ضعیف‌تر از تعریف رسمی است که از او می‌شود.  به‌ویژه اگر با مجلسی مواجه باشیم که در فرآیندی بیشتری شبیه به انتصاب و نه انتخاب، شکل گرفته است، با محدودیت و دشواری بیشتری در تصمیم‌گیری توسط رئیس‌جمهور روبرو خواهید بود. مجلسی که به واقع نماینده همه مردم باشد، قدرت رئیس‌جمهور را به‌شدت افزایش می‌دهد.

4️⃣آیا معنای این سخنان بی‌توجهی به انتخابات ریاست جمهوری پیش‌رو است؟ خیر. عبور یکی از نامزدهای مهم‌ترین تشکل اصلاح‌طلبان از سد شورای نگهبان، فرصتی را پدید آورده است که باید حداکثر بهره‌گیری را از آن کرد. در این زمینه می‌تواند به چند محور توجه کرد:

🖊الف. نظام اداره امور عمومی در ایران، نظامی ایستا و فاقد کشمکش و تعارض درونی نیست. اگر تغییری در بخشی از این نظام (سیستم) اتفاق بیافتد، هماهنگی میان بخش‌های مختلف را دچار اختلال می‌کند و مانع می‌شود که هر بخشی با «بازتولید» خود در بخش‌های دیگر مشکلات را تثبیت کرده و تداوم ببخشد. به علاوه دگرگونی در یک بخش از سیستم به انتقال دگرگونی به بخش‌های دیگر یاری می‌رساند. به بیان روشن‌تر یک تغییر (حتی کوچک) در شرایط یک سیستم پویا و دارای تعارض درونی، می‌تواند به تغییرات بیشتر و بزرگ‌تر منجر گردد. بنابراین از هر تغییری، حتی کوچک، باید استقبال کرد.

🖊ب. می‌توان این انتخابات را به فرصتی برای «احیای گفتمان جمهوریت» تبدیل کرد. فعالیت در این انتخابات می‌تواند به فرصتی برای آموزش و تقویت اعتماد به نفس «جمهور» تبدیل شود. با پیروزی در این انتخابات می‌توان «امید» را بازسازی کرد و از مردم منفعل و درمانده، شهروندانی ذی‌حق و مسئول ساخت. باید به مردم آموخت که خشم چیزی را تغییر نمی‌دهد، تلاش است که به دگرگونی منجر می‌شود. تلاش برای همراه کردن دیگران با خود و برداشتن گام‌های سنجیده با باز نگه داشتن چشم‌ها. فرصت انتخابات، فرصتی بسیار مناسب و کم‌هزینه برای تبدیل «خشم» به «تلاش دسته‌جمعی» است. مردم درمانده، ناامید، خسته و خشمگین فقط برای تخریب به‌کار می‌آیند؛ ایران دیگر تحمل تخریب و خشم رها شده را ندارد. باید تمرین کنیم و چه فرصتی بهتر از این.

🖊پ. درست است که حداکثر اختیار و اقتدار ریاست جمهوری بیست درصد از نظام تصمیم‌گیری است، اما بیست درصد کم نیست. می‌توان با داشتن تیم قدرتمند و کاردان بخشی از مصائب مردم را کم کرد. تغییر را می‌توان از حوزه‌هایی شروع کرد که مقاومت کمتری در آن‌ها وجود دارد. می‌توان به‌جای تغییرات پر سروصدا، به تغییرات کوچک اما ماندگار اندیشید. این کار نیازمند اداره جمعی امور است.

🖊تصور این را ‌که می‌توان از طریق انتخابات پیش‌رو به همه اهداف رسید، باید کنار گذاشت. اما این انتخابات را باید جدی گرفت و با مشارکت در آن هم خودمان را ارتقاء دهیم، هم گفتمان سیاسی را و هم زمینه‌ساز دگرگونی‌های آهسته و پیوسته آینده شویم./پایان

#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #انتخابات

🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.center/mashghenowofficial

📝📝📝انقلابی که رفت، انقلابی که نیامد

🔻🔻🔻مقاله‌ای از سعید حجاریان منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو

📌بریده‌ای از متن:

🖊...بعد از جنگ جهانی دوم خسارت‌های فراوانی به آلمان وارد شد. این کشور دوپاره شد، اشغال شد، تخریب شد و تعداد زیادی تلفات به‌جا ماند. پس از وقوع این سلسله اتفاقات این پرسش مطرح شد که زمانی‌که این همه بلا بر سر آلمان می‌آمد، خدا کجا بوده است؟

🖊یعنی همان سؤالی که برای یهودیان در دوره هولوکاست مطرح شد. مألاً میان خداباوران و خداناباوران دعوای شدیدی بر سر مسئله شر درگرفت. ارجاع به گزاره‌هایی از نیچه به درک بهتر آن فضا کمک می‌کند هر چند وی جنگ جهانی دوم را ندید و در سال ۱۹۰۰ درگذشت. اما او مسئله‌ای اساسی و درخور تأمل را طرح کرده بود. در حکمت شادانِ نیچه از قول دیوانه‌ای که خدا را می‌جست، می‌خوانیم:

🖊«…خدا مرد! خدا مرده‌ است! ما او را کشتیم! و ما، قاتل قاتلان، چگونه می‌خواهیم خود را تسلی دهیم؟ کارد ما خون مقدس‌ترین و مقتدرترین چیزی را که دنیا تا همین امروز داشت، ریخت… چه کسی این خون را از دستان ما خواهد زدود؟ کدام آب آن را از ما خواهد شست؟ ما چه مراسم و تشریفات مقدسی را برای کفاره دادن باید برگزار کنیم؟ عظمت این کشتار برای ما بیش از حد بزرگ است. آیا ما خود نبایستی خدایانی شویم تا شایسته این کار گردیم؟»

🖊نیچه از این‌که خدا به‌دست انسان از بین رفته است، تحت تأثیر گرفته بود. شاید، توجه وی نه فقط خدا بلکه سنت را نیز دربرمی‌گرفت. به‌ویژه آن‌که پس از مرگ خدا و سنت متافیزیک جدیدی ساخته نشده بود. او به‌دنبال ابرمردی احیاگر بود که چنین نقشی را ایفا کند.

🖊مطابق این نگاه از زمانی‌که خدا رفته و دیگر بازنگشته، دوران فترت و پوچی آغاز شده است. دورانی که امکان دارد در آن هر چیزی به وقوع بپیوندد. این وضعیت البته اختصاص به‌آنچه مدنظر نیچه بود، ندارد. می‌توان پوچی را در رفتن پارادایم‌ها، گفتمان‌ها، دولت‌ها، قهرمان‌ها، و زاده نشدن بدیل‌های آن‌ها‌ مشاهده کرد. پوچی وضعیتی است که به‌نظر می‌آید جامعه اکنون ایران با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.

🖊از جمله وضعیت‌های پوچی وضعیت میان دو انقلاب است. در ایران امروز، دو گروه خود را به‌صورت نمایشی انقلابی می‌خوانند. گروه نخست خود را وارث انقلاب ۵۷ می‌دانند، حال آن‌که نه آن انقلاب را دیده‌اند و نه در وقوع آن مدخلیت داشته‌اند. البته، عدم مدخلیت در این‌جا لزوماً ناظر به سن این انقلابیون نیست.

🖊گروه دوم آن دسته از کنش‌گران/تحلیل‌گرانی هستند که از پس وضعیت‌های اعتراضی/شبه‌انقلابی خود را انقلابی می‌خوانند. این‌ها از حدود ۲ سال پس از انقلاب ۵۷ به این‌سو پیوسته بر این اعتقاد هستند که انقلابی جدید در معرض وقوع است و برای اثبات این وضعیت انقلابی از الفاظ متفاوتی از جمله «نهضت»، «جنبش»، «قیام»، «خیزش» و… استفاده‌ کرده‌اند.

🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5953

#سعید_حجاریان #سیاست #ایران #انقلاب

🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.center/mashghenowofficial

🔸نشانی‌های سعید حجاریان در شبکه‌های مجازی:
تلگرام | اینستاگرام | توییتر
.

#سیاست

دموکراسی پارلمانی و دموکراسی ریاستی

📚نظام‌های پارلمانی و ریاستی دو شکل عمدهٔ حکومت دموکراتیک هستند. در نظام‌های ریاستی، رئیس جمهور و پارلمان (یا کنگره) هر یک به طور جداگانه برای مدت معین انتخاب می‌شوند. معمولاً کنگره نمی‌تواند رییس‌جمهور را برکنار سازد، هرچند به ندرت امکان استیضاح وی به وسیلهٔ کنگره وجود دارد. از سوی دیگر رییس‌جمهور معمولاً نمی‌تواند کنگره را منحل سازد. برعکس در نظام‌های پارلمانی، رئیس دولت (اغلب نخست‌وزیر) ممکن است به موجب رأی عدم اعتماد پارلمان، از کار برکنار شود. نخست‌وزیر هم معمولاً می‌تواند پارلمان را منحل کند و انتخابات جدیدی فرابخواند. پس در نظام ریاستی تفکیک قوا نیرومندتر است. اما در نظام پارلمانی میان دو قوه مجریه و مقننه در عین جدایی، همکاری نیز وجود دارد.
در نظام‌های ریاستی رئیس‌جمهور به وسیله مردم مستقیماً و یا به طور غیرمستقیم (از طریق کالج انتخاباتی) انتخاب می‌شود، اما در نظام‌های پارلمانی مردم تنها نمایندگان خود در پارلمان را انتخاب می‌کنند و آن‌ها نیز رئیس‌دولت را برمی‌گزینند. در نظام‌های پارلمانی رئیس کشور (رئیس جمهور یا پادشاه) قدرت اجرایی ندارد، و حکومت در دست رئیس دولت، یا نخست‌وزیر است. در نظام‌های ریاستی محدودیت‌هایی برای انتخاب مجدد رئیس جمهور وجود دارد، اما در نظام پارلمانی نخست وزیر می‌تواند تا وقتی که حزب وی و یا ائتلاف احزاب حامی دولت دز پارلمان اکثریت داشته باشند، در قدرت باقی بماند.

در نظام‌های ریاستی مردم در هنگام انتخابات بیشتر به شخصیت نامزدهای ریاست جمهوری نظر دارند تا به سیاست‌ها و برنامه‌های حزبی. در نتیجه ممکن است کسی در انتخابات پیروز شود که از حمایت هیچ حزبی در کنگره برخوردار نباشد و در نتیجه نتواند کارایی لازم از خود نشان دهد. اما در نظام‌های پارلمانی، سیاستمداری که که قصد کسب مقام نخست‌وزیری داشته باشد، باید از حمایت گستردهٔ یک حزب یا ائتلافی از احزاب برخوردار باشد و حمایت حزب اکثریت یا مجموعه‌ای از احزاب در پارلمان را به دست آورد. در نظام‌های ریاستی، نامزدهای ریاست جمهوری اگر شکست بخورند، ممکن است به طور کلی از عرصه فعالیت سیاسی خارج شوند، اما در نظام‌های پارلمانی، رهبر حزب شکست خورده در انتخابات، رهبری اپوزیسیون را به دست می‌گیرد.
در نظام‌های پارلمانی تنها پارلمان از مشروعیت دموکراتیک برخوردار است و می‌تواند نخست‌وزیر را ابقا یا اخراج کند. اما در نظام‌های ریاستی، رئیس جمهور و کنگره هردو از مشروعیت دموکراتیک برخوردارند. در صورت بروز اختلاف و نزاع میان، تنها را فیصلهٔ نزاع، رجوع به نظر دیوان عالی یا دیوان قانون اساسی است. در آمریکا اگر رییس‌جمهور از حمایت چندانی در کنگره برخوردار نباشد، در اجرای سیاست‌های خود دچار محدودیت‌های عمده‌ای می‌گردد و در عین حال طبعاً نمی‌تواند کنگره را منحل کند.

بعضی از نظام‌های دموکراتیک هم هستند که نیمه ریاستی خوانده شده‌اند. در این نظام‌ها هم رئیس جمهور منتخب و هم نخست وزیری وجود دارد که به وسیلهٔ اکثریت پارلمان انتخاب شده است. رئیس جمهور معمولاً در روابط خارجی و امور دفاعی اعمال قدرت می‌کند و نخست‌وزیر به امور اجرایی متعارف می‌پردازد. ممکن است رییس‌جمهور از یک حزب و نخست‌وزیر از حزب دیگری باشد.


از کتاب «آموزش دانش سیاسی»
اثر دکتر حسین بشیریه


پی‌نوشت:
بدیهی است که آنچه گفته شد صرفاً کلیتی از دو شکل دموکراسی بود و برای مثال تمام کشورهای دارای نظام ریاستی یا پارلمانی یک شکل نیستند و تفاوت‌های اساسی دارند.
هر دو شکل نظام سیاسی نیز نمونه‌های موفق و شناخته‌شده‌ای در جهان دارند.

نمونه‌های موفق نظام پارلمانی همراه با پادشاه:
ژاپن، انگلیس، استرالیا، کانادا، سوئد، نروژ، اسپانیا، بلژیک، دانمارک، اسکاتلند، لوکزامبورگ، نیوزیلند، هلند و موناکو

نمونه‌های موفق نظام پارلمانی همراه با رییس‌جمهور تشریفاتی:
اسرائیل، آلمان، فنلاند، ایتالیا، اتریش، پرتغال و ایرلند

نمونه‌های موفق نظام‌های جمهوری تمام ریاستی:
آمریکا، برزیل، کره جنوبی، شیلی و فرانسه (نیمه ریاستی)

اینکه چه فرم حکومتی‌ای برای ایران مناسب است به عوامل زیادی از جمله جغرافیای سیاسی، فرهنگ، تاریخ، سنت‌ها، نهادها، پتانسیل احزاب و... بستگی دارد.


آرمانشهر
@globalutopia

🔴عضو جامعه روحانیت مبارز: پوشش مردان در فوتبال طوری است که باید از چشم زنان دور باشد

محمدتقی رهبر٬ عضو جامعه روحانیت مبارز و امام جمعه موقت اصفهان:

▫️همچنین رفتار در شان زن مسلمان داشته باشند. همچین در موضوع ورود خانم‌ها به ورزشگاه نمی‌توانیم به سادگی این مجوز را صادر کنیم. به‌هرحال پوشش مردانی که فوتبال بازی می‌کنند٬ طوری است که از نظر اسلام باید از چشم خانم‌ها دور باشد.

▫️ما در نماز جمعه شهر ضمن اشاره به اشکال شرعی رکاب زدن زنان در خیابان جلوی چشم نامحرمان است٬ پیشنهاد تاسیس پارکی ویژه بانوان را دادیم که خانم‌ها در آنجا هم دوچرخه‌سواری می‌کنند و هم الحمدالله به گناه نمی‌افتند. تاکید می‌کنم طوری رفتار نکنیم که مردم٬ به خصوص جوان‌ها از اسلام و روحانیت زده شوند.

#سیاست

@EghtesadNews_com

#نکته_ها

⭕️بایستگی صراحت و صداقت در زمامداری و حکومت
بخش دوم

على(ع) حكومت خود را با صراحت و صداقت آغاز كرد و تا انجام، بر اين امر پايدار ماند و بدانچه با مردم قرار گذاشته بود عمل کرد. از جمله او معتقد بود كه همه چيز حكومت بايد بر مردم آشكار باشد، جز اسرار جنگ، آن هم به طور موقت، تا زمان آشكار شدنش برسد؛ و اين كه حكومت نبايد هيچ‌گونه ناراستى با مردم بنمايد، هر چند كه در تنگنا قرار گيرد، چنان‌كه وى هرگز امرى را از مردم پنهان نكرد و هيچ‌گونه ناراستى با آنان ننمود. وى مى‌فرمود :

«أَلاَ وَ إِنَّ لَكُمْ عِنْدِي أَلاَّ أَحْتَجِزَ دُونَكُمْ إِلاَّ سِرًّا فِي حَرْبٍ.» (همان، نامه ۵۰)

بدانيد حقّ شما در نزد من آن است كه چيزى را از شما نپوشانم جز راز جنگ [كه از پوشاندن آن ناچارم].

على(ع) در بيان حق چنين صريح و صادق بود، و از مردم خود مى‌خواست كه آنان نيز با او صريح و صادق باشند :

«فَلاَ تُكَلِّمُونِي بِمَا تُكَلَّمُ بِهِ الْجِبَابِرَةُ، وَ لاَ تَتَخَّظُوا مِنِّي بِمَا يُتَحَفَّظُ بِهِ عِنْدَ أَهْلِ الْبَادِرَةِ، وَ لاَ تُخَالِطُونِي بِالْمُصَانَعَة. وَ لاَ تَظَنُّوا بِيَ اسْتِثْقَالاً فِي حَقٍّ قِيلَ لِي، وَ لاَ الْتِمَاسَ إِعْظَامٍ لِنَفْسِي. فَإِنَّهُ مَنِ اسْتَثْقَلَ الْحَقَّ أَنْ يُقَالَ لَهُ أَوِ الْعَدْلَ أَنْ يُعْرَضَ عَلَيْهِ، كَانَ الْعَمَلُ بِهِمَا أَثْقَلَ عَلَيْهِ. فَلاَ تَكُفُّوا عَنْ مَقَالَةٍ بِحَقٍّ أَوْ مَشُورَةٍ بِعَدْلٍ. فَإِنِّي لَسْتُ فِي نَفْسِي بِفَوْقِ أَنْ أُخْطِئَ، وَ لاَ آمَنُ ذلِکَ مِنْ فِعْلِي، إِلاَّ أَنْ يَكْفِيَ اللهُ مِنْ نَفْسِي مَا هُوَ أَمْلَکُ بِهِ مِنِّي.»(همان، خطبه۲۱۶)

آن‌ سان كه با زورگويان و سركشان سخن مى‌گويند، با من سخن مگوييد، و آن محافظه‌كارى‌ها را كه با تيزخويان و مستبدّان روا مى‌دارند، با من روا مداريد، و با من به طور تصنّعى و با سازشكارى آميزش مكنيد. و مبادا گمان كنيد كه شنيدن حق بر من سنگين است، و تصوّر نكنيد كه من خواهان آنم كه مرا بزرگ انگاريد، زيرا هر كس كه شنيدن حق يا عرضه شدن عدالت بر او سنگين بُوَد، عمل به حق و عدالت بر وى سنگين‌تر بُوَد. پس، از گفتن حق، يا مشورت به عدالت و عدالت‌خواهى خوددارى مكنيد، زيرا من خود را بالاتر از آن نمى‌دانم كه خطا نكنم، و خود را ايمن از خطا نمى‌دانم، مگر اين كه خداوند مرا در كار نفس كفايت كند كه او از من بدان توانمندتر است.

امام(ع) از مردم خود خواسته است با او در حكومت به صراحت تمام رفتار كنند؛ بدون سازشكارى و پرده‌پوشى، سخن گويند، معاشرت نمايند، انتقاد كنند، و اعتراض نمايند. امام على(ع) با مردم خود چنين بود، و از آنان مى‌خواست كه همان‌گونه باشند. او مردم را به چيزى نمى‌خواند كه خود بدان عمل نكرده بود، و از چيزى پرهيز نمى‌داد كه خود از آن پرهيز ننموده بود، چنان‌كه در ضمن خطبه‌اى به آنان فرمود :

«أَيُّهَا النَّاسُ، إِنِّي وَ اللهِ مَا أَحُثُّكُمْ عَلَى طَاعَةٍ إِلاَّ وَ أَنَا أَسْبِقُكُمْ إِلَيْهَا؛ وَ لاَ أَنْهَاكُمْ عَنْ مَعْصِيَةٍ إِلاَّ وَ أَتَنَاهَى قَبْلَكُمْ عَنْهَا.» ( همان، خطبه ۱۷۵)

اى مردم! به خدا من شما را به طاعتى برنمى‌انگيزم، جز آن‌كه پيش از شما خود به گزاردنِ آن برمى‌خيزم؛ و شما را از معصيتى بازنمى‌دارم، جز آن‌كه پيش از شما خود از آن دست برمى‌دارم.

حضرت به تمام معنا چنین بود.

#نکته_ها #نهج_البلاغه #حکومت #زمامداری #صراحت #صداقت #سیاست

📍کانال مصطفی دلشاد تهرانی

‏حلقه مفقود این دور از مناظرات بی‌توجهی عامدانه طراحان مناظره به تحریمهای آمریکا و ‎#سیاست_فشارحداکثری ترامپ و همچنین بلای ‎#کرونا بود.
هرگونه نقد وضع موجود بدون ملاحظه ‎#تحریم و ‎#کرونا بنوعی ‎#جفا و قلب واقعیت است.
https://twitter.com/AbdollahiMohsen/status/1401270661889331209

📝 کاش مدرسه به ما می آموخت...

که آنکه پایین تر است،
از بالا رفتن دیگران نباید هراسی به دل داشته باشد؛
و آنکه بالا می نشیند،
نباید فرامش کند که پایش را روی شانه چه کسانی گذاشته است؛
و اساسا بالا و پایینی، نه به طول پایه های میزها و صندلی ها و ارتفاع دیوارها،
که به امتداد و بلندی دست های دوستی است... .

اگر مدرسه اینها را به ما و بزرگترهای ما آموخته بود؛
به گمانم کارِ امروزِ ما خیلی راحت تر بود؛
و دعواهای سیاسی مان، دست کم کمی دوستانه تر.

✍️ علی جعفرآبادی

#مدرسه #سیاست
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL

📝📝📝 «ستیز، رقابت و سازش»

🔻🔻🔻یادداشتی از علی‌رضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو

از متن:

🖊هنگامی که در عرصه‌ای فعالیت می‌کنیم که «دیگرانی» غیر از ما نیز در آن فعالند، به طور منطقی باید به تنظیم روابط با آنها بیاندیشیم. به عرصه سیاسی ایران نگاه کنید! حداقل چهار گرایش اصلی سیاسی (جریان‌های: راست تندرو، راست محافظه‌کار، راست مدرن و چپ مدرن) به علاوه جریان‌های کوچک حاشیه‌ای و به علاوه نهاد مهم «حکومت» در آن فعالند. اگرچه حکومت در ایران یک «هسته» کم و بیش باثبات دارد، اما بخش‌هایی از آن متاثر از فرآیندهای انتخاباتی (رقابتی یا غیررقابتی)، در میان گرایش‌های اصلی سیاسی چرخش می‌کند. چگونگی تنظیم روابط میان این جریان‌های متفاوت و متنوع و نوع رابطه آنها در شکل‌دهی به آینده سیاسی ایران از اهمیت اساسی برخوردار است

🖊همه ما باید چندگونگی و تنوع فزاینده موجود در جامعه ایران را به رسمیت بشناسیم. تفاوت‌ها و اختلاف‌های موجود واقعی و در مواقعی عمیق است. ما در مورد: جایگاه دین در سیاست و اداره امور عمومی، نوع رابطه و تعامل با جوامع صنعتی و توسعه‌یافته، خط‌مشی‌ها و جهت‌گیری‌های اقتصادی، میزان پوشش حقوق و وظایف شهروندی، چگونگی برخورد و نوع موضع‌گیری در مورد میراث فرهنگی، چگونگی ایفای نقش در منطقه، چگونگی تامین امنیت ملی، میزان پذیرش دگراندیشی و دگرباشی و خیلی از موارد دیگر با هم اختلاف‌نظر داریم. این اختلاف‌ها جدی است و نمی‌توان آنها را نادیده گرفت. هر جریان و گروهی نیز حمایت بخشی از جامعه را با خود دارد. اولین گام این است که فکر حذف یکدیگر و انداختن دیگری در «زباله‌دان تاریخ» را کنار بگذاریم

🖊برای خروج از وضعیت «ستیز همه علیه همه» راهی جز گفت‌وگو وجود ندارد. گفت‌وگویی که هدف آن «فریب دادن» و «پنهان‌کاری» و یا «یکی شدن» نیست. بلکه شفافیت و اعلام تعهد به هنجارها و قواعدی است که ستیز را به رقابت تبدیل می‌کند. نادیده گرفتن یکدیگر، ترس از در حال تعامل با دیگران دیده شدن، خواهان حذف دیگران از صحنه روزگار شدن، دعوت به استفاده از نهادهای حاکمیتی و عمومی علیه دیگران و مواردی از این دست با رقابت ناسازگار و علامت ستیز است

🔸متن کامل این یادداشت را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/yx9yn5d5

#علیرضا_علوی‌تبار #گفت‌و‌گو #سیاست

🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.center/mashghenowofficial

🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com

📝📝📝 «ستیز، رقابت و سازش»

🔻🔻🔻یادداشتی از علی‌رضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو

از متن:

🖊هنگامی که در عرصه‌ای فعالیت می‌کنیم که «دیگرانی» غیر از ما نیز در آن فعالند، به طور منطقی باید به تنظیم روابط با آنها بیاندیشیم. به عرصه سیاسی ایران نگاه کنید! حداقل چهار گرایش اصلی سیاسی (جریان‌های: راست تندرو، راست محافظه‌کار، راست مدرن و چپ مدرن) به علاوه جریان‌های کوچک حاشیه‌ای و به علاوه نهاد مهم «حکومت» در آن فعالند. اگرچه حکومت در ایران یک «هسته» کم و بیش باثبات دارد، اما بخش‌هایی از آن متاثر از فرآیندهای انتخاباتی (رقابتی یا غیررقابتی)، در میان گرایش‌های اصلی سیاسی چرخش می‌کند. چگونگی تنظیم روابط میان این جریان‌های متفاوت و متنوع و نوع رابطه آنها در شکل‌دهی به آینده سیاسی ایران از اهمیت اساسی برخوردار است

🖊همه ما باید چندگونگی و تنوع فزاینده موجود در جامعه ایران را به رسمیت بشناسیم. تفاوت‌ها و اختلاف‌های موجود واقعی و در مواقعی عمیق است. ما در مورد: جایگاه دین در سیاست و اداره امور عمومی، نوع رابطه و تعامل با جوامع صنعتی و توسعه‌یافته، خط‌مشی‌ها و جهت‌گیری‌های اقتصادی، میزان پوشش حقوق و وظایف شهروندی، چگونگی برخورد و نوع موضع‌گیری در مورد میراث فرهنگی، چگونگی ایفای نقش در منطقه، چگونگی تامین امنیت ملی، میزان پذیرش دگراندیشی و دگرباشی و خیلی از موارد دیگر با هم اختلاف‌نظر داریم. این اختلاف‌ها جدی است و نمی‌توان آنها را نادیده گرفت. هر جریان و گروهی نیز حمایت بخشی از جامعه را با خود دارد. اولین گام این است که فکر حذف یکدیگر و انداختن دیگری در «زباله‌دان تاریخ» را کنار بگذاریم

🖊برای خروج از وضعیت «ستیز همه علیه همه» راهی جز گفت‌وگو وجود ندارد. گفت‌وگویی که هدف آن «فریب دادن» و «پنهان‌کاری» و یا «یکی شدن» نیست. بلکه شفافیت و اعلام تعهد به هنجارها و قواعدی است که ستیز را به رقابت تبدیل می‌کند. نادیده گرفتن یکدیگر، ترس از در حال تعامل با دیگران دیده شدن، خواهان حذف دیگران از صحنه روزگار شدن، دعوت به استفاده از نهادهای حاکمیتی و عمومی علیه دیگران و مواردی از این دست با رقابت ناسازگار و علامت ستیز است

🔸متن کامل این یادداشت را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/yx9yn5d5

#علیرضا_علوی‌تبار #گفت‌و‌گو #سیاست

🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.center/mashghenowofficial

🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com

🎬 امروز روز بزرگداشت #فردوسی است. در این ویدئو پنج نقطه تاریخی را نشان داده‌ایم که #شاهنامه با #سیاست پیوند خورده است. ببینید! 🎧 👆
@roozArooz_media

فقیهان و مردم: فاصله‌ای عظیم

محمد فاضلی – عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی

✅ خبر آمده که شماری از روحانیون درخصوص ساخته شدن فیلمی درباره مولانا و شمس تبریزی از دو فقیه پرسیده‌اند. آن دو فقیه نیز رأی به حرمت ساخت فیلم یا سریال درباره شمس و مولانا داده‌اند.

✅ چندین ملاحظه درخصوص این فتوا هست که موضوع بحث من نیستند و نگاه من فقط جامعه‌شناختی است و جدای از نگاه دینی یا صحت و سقم نظر ایشان، فقط مایلم فاصله نگاه و تصور برخی فقیهان و مردم جامعه را نشان دهم.

✅ این موضوع برای نشان دادن چنین فاصله‌ای از آن جهت مناسب است که شاخصی عددی برای آن وجود دارد.

✅ حکم به حرمت ساخت این فیلم در شرایطی صادر شده است که سایت مرجع کتاب نشان می‌دهد کتاب «ملت عشق» نوشته الیف شفق – نویسنده ترکیه‌ای - که رمانی بر پایه داستان مولانا و شمس است، در ایران 155 بار از سال 1393 تاکنون منتشر شده است.

✅ مجموع تیراژ ترجمه‌های متعدد این کتاب بالغ بر 498 هزار نسخه است. 21 ناشر هر کدام ترجمه‌ای از این کتاب را منتشر کرده‌اند و نسخه قطع رقعی جلد شومیز آن به چاپ 101 رسیده است.

✅ خوب به این اعداد دقت و لحاظ کنید که تیراژ هر چاپ اغلب کتاب‌ها در کشور به 300 و 500 و حداکثر 1000 نسخه رسیده است. ناشر کتاب من با عنوان «دغدغه ایران: راه‌هایی به سوی آزادی، امنیت و توسعه پایدار» (انتشارات کویر، 1398) وقتی ظرف دو ماه 600 نسخه از کتاب فروش رفت و به چاپ دوم رسید، می‌گفت در این بازار کتاب، فروش خوب بوده است. اکثریت بقیه کتاب‌ها هم همین وضعیت را دارند.

✅ وجود بیش از بیست ترجمه از یک کتاب و پانصد هزار نسخه فروش، نشانه رخداد فرهنگی قابل توجه و شایسته مطالعه است، اما شاخصی کمی از فاصله میان نگاه فرهنگی جامعه ایرانی و نگاه گروهی از روحانیت و شماری از فقیهان است.

✅ این فاصله اگرچه در این اعداد و ارقام بازتاب می‌یابد، اما در این امر کیفی نیز بازتاب دارد که برخی فقیهان شمس و مولانا را به صوفیه و ضلالت منتسب کرده‌اند و جمع عظیمی از مردم کتاب‌خوان، ضلالتی در این حکایت ندیده‌اند و صدها هزار نسخه از کتابی درباره این موضوع فروش رفته است.

✅ فاصله‌ای که میان این دو نگاه مشهود است، در بقیه عرصه‌ها – از رفتن زنان به ورزشگاه تا دوچرخه‌سواری زنان و ... – نیز وجود دارد. این فاصله منشأ بخش مهمی از تنشی است که در جامعه ایرانی امروز دیده می‌شود.

✅ این فاصله اگر در حیطه اعتقاد و دایره مقلدان باقی بماند، از منظر اجتماعی تنش‌آمیز نمی‌شود؛ اما آن‌گاه که این فاصله بر سیاست‌گذاری اجتماعی، فرهنگی و سیاسی سایه می‌اندازد، جامعه متکثر و مطالبه‌گر امروز را بسیار می‌آزارد و به فاصله و شکاف دولت و ملت تبدیل می‌کند.

#فقیهان_و_مردم،
#سیاست_گذاری_اجتماعی،
#ملت_عشق، #الیف_شفق،
#شمس_تبریزی، #مولانا

(اگر می‌پسندید، به اشتراک بگذارید.)
@fazeli_mohammad

⭕ دغدغه ایران در اینستاگرام: 👇👇
https://www.instagram.com/p/B2WkmVkBJnV/?igshid=txe0br0bhnpf

⭕ سایت مرجع کتاب ایران: Ketab.ir

⭕ عضویت در کانال «شبکه توسعه»، شبکه علاقمندان به توسعه ایران را امتحان کنید: http://t.center/I_D_Network

⭕ کانال «موفقیت‌های_کوچک_ایرانیان»: http://t.center/IR_S_S

برای انتخابات 1398
#انتخابات #سیاست #اصلاحات
💢 انتخابتی دیگر و حیرانی در میان گزینه‌های چهارگانه
اردشیر منصوری 14 مرداد 1398

🔹 گزینه‌ها:
1-[یک سر طیف] شرکت در هر صورت. توجیه: 1- مهم‌ترین ابزار تأثیر کم‌هزینه برای مردمی که تغییر و اصلاح می‌خواهند، صندوق رأی است. 2- تحت لوای نظامی زیست می‌کنیم که قهر و تحریم را تحمل نمی‌کند، عدم شرکت در انتخابات به معنای حذف همیشگی از میدان رسمی قدرت خواهد بود (اشاره به وضعیت نهضت آزادی) و این خلاف منش اصلاح‌طلبی است. به تعبیر نقل شده از خاتمی: برگۀ رأی آخرین نقطۀ اتصال ما با نظامی است که می‌خواهیم از آنِ ما باشد و اصلاحش کنیم، نه آن که براندازیمش.

2-[سر دیگر طیف] تحریم انتخابات. توجیه: 1- «انتخابات» تنها در وضعیت آزاد و قابل تأثیرگذاری معنا دارد. در وضعیتی که نهاد نظارتی مانع ورود غیرخودی‌ها به صحنۀ رقابت است، شرکت «انتخابات» بی‌فایده، و بازی به نفع یک جناح خاص و نوعی توهین به خود است. 2- در شرایط بسته بودن فضا و انسداد سیاسی، چه فرقی می‌کند رسماً و صریح حذف شوی یا عملاً و تلویحی؟ مانند سران نهضت آزادی رد صلاحیت و از عرصه‌های رسمی کنار زده شوی یا همچون سران اصلاحات؟ آیا برگۀ دماوندی خاتمیِ نجیب، دست‌کم برای خودِ او کار کرد تا برای دیگر اصلاحیان بکند؟

3-[راه‌های میانه- الف] شرکت مشروط. با شرط‌هایی مانند فراخ شدن روزنه‌های غربال نهادهای نظارتی و عدم حذف شخصیت‌های مؤثر اصلاح‌طلب، عدم دخالت‌ نهادهای نظامی در انتخابات و خودداری از مهندسی آن، پرهیز صدا و سیما از رفتار تبعیض‌آمیز و یک‌سویه به نفع جناح خاص و مانند آن.

4-[راه میانه-ب] عدم شرکت، بدون اعلام تحریم. توجیه: در شرایطی که انسداد و انحصار جوّ غالب فضای سیاسی است، مجلس خنثی است، شورای نگهبان اجازۀ تصویب قوانین مترقیانه را نمی‌دهد، سایۀ «حکم حکومتی» بر ذهن و ضمیر و خفا و علن نمایندگان حاکم است، حتی ورود مشروط اصلاح‌طلبان سالم و آگاه هم نمی‌تواند گرهی بگشاید (وضعیتی که مجلس کنونی با وجود فراکسیون امید و ورود یکپارچۀ اصلاح‌طلبان با آن مواجه است) در چنین شرایطی عدم شرکت اولاً از بار احساس وهن شهروندان می‌کاهد، ثانیاً ممکن است پایین بودن محسوس آمار مشارکت، پیامی برای ضرورت تجدید نظر کلی به نظام منتقل کند، البته اگر چشم‌ و گوشی برای دریافت چنین پیام‌ها هنوز گشوده باشد.
[نقد چهار] نقدی که به این گزینۀ چهارم وارد است: یکم؛ اگر مختصر اثری برای شرکت مشروط متصور باشد، این گزینه آن را نادیده می‌گیرد و به معنای سپردن همۀ عرصه‌ها به دست تمامیت‌خواهان است، مشابه بلایی که با عدم اجماع اصلاح‌طلبان و روی کار آمدن 8 سالۀ احمدی‌نژاد به سر کشور آمد. دوم؛ برای آن که «عدم شرکت» با آمار قابل ملاحظه‌ای از مردم محقق شود، باید آن را اعلام کرد، «اعلام آن» به معنای «تحریم» خواهد بود، یعنی فروکاستن گزینۀ (4) به گزینۀ (2) و «عدم اعلام آن» اجماع کافی پدید نخواهد آورد، یعنی بی‌خاصیت شدن گزینۀ (4).
اگر «نقد گزینۀ 4» جدی و قابل ملاحظه باشد، چه باید کرد؟
@ardeshirmansouri
🔻 ادامه🔻

🔸مطهری هم مخالفت عارف با جمع آوری امضا علیه دادگاه محمدرضا خاتمی را تایید کرد

▫️علی مطهری درباره سرنوشت نامه اعتراض فراکسیون امید به وزیر دادگستری درباره روند برگزاری دادگاه محمدرضا خاتمی گفت:

▫️هفته گذشته آقای تابش در حال گردآوری امضا بودند که من هم امضا کرده بودم و ظاهراً حدود ۵۰ امضا هم جمع شد ولی گویا آقای عارف مخالفت کردند و کار متوقف شد.

▫️هر چند آن تذکر منتفی شد، اما من خودم به صورت شخصی به وزیر دادگستری در این خصوص تذکری دادم. /ایرنا

جزییات بیشتر در #خبرآنلاین 👇🏻
https://www.khabaronline.ir/news/1282372/
#سیاست

@KhabarOnline_IR🔸🔸

@Digari_ir بخشی دیگر از بیانیهٔ اخیر به محدودیت در استفاده از مدل‌های بسیار لاغر اشاره دارد

فرنوش حمیدیان، مدل ایرانی که برای برند‌های معتبری نظیر Lancôme و L’Oréal و «دولچی اند گابانا» کار کرده، و همچنین در مجلاتی نظیرVogue و Glamour هم ظاهر شده، نمونه‌هایی زنده از فشار روانی و ذهنی صنعت مد برای لاغر بودن مدل‌ها را ذکر می‌کند.

خانم حمیدیان همکاری ۱۶ ساله را مثال می‌زند که وقت رفتن به رستوران فقط قهوه می‌خورد و سیگار می‌کشد تا لاغر بماند. و می‌افزاید:‌ «او مدل محبوبِ جان گالیانو، طراح معروف است. یک بچه ۱۶ ساله که به بیماری‌های مختلفی مبتلاست؛ از بیماری ستون فقرات گرفته تا بیماری‌هایی پوستی و تغذیه‌ای. اما جوری شستشوی مغزی شده‌است که از غذا خوردن متنفر است و در عین حال از او با بدن لاغر و بیمار یک بت ساخته‌اند.» #سیاست_تن https://fa.euronews.com/2019/06/25/are-teenage-models-out-of-the-fashion-industry

🔴ترامپ امروز در جلسه‌ای با ترودو نخست وزیر کانادا گفته: «شاید یک ژنرال ایرانی اشتباه کرده‌باشد. من خیلی سخت باورم می‌شود که این کار عمدی بوده‌باشد.»

🔹 حرف‌هایی مضحک و نشان دهنده استیصال! موضع‌گیری امروز ترامپ فقط یک پیام دارد، او فکر نمی‌کرده ایران اینطور بازی کند و تمام محاسباتش به هم ریخته.

🔹استنباط آمریکا این بود که ایران کماکان به انفعال و فرسایش تدریجی در زمین تحریم‌ها از ترس جنگ با آمریکا ادامه می‌دهد، از طرفی خودش هم به هیچ عنوان تمایل به درگیری نظامی ندارد.

🔹 بنظر اگر زمان به عقب بر می‌گشت ترامپ قطعا از برجام خارج نمی‌شد، اما امروز آمریکا یک راه بیشتر ندارد لغو تحریم‌ها و باز کردن فضای مذاکره، یا درگیری محدود در واکنش به استراتژی جدید ایران.

🔹اگر ایران به زدن نفت کش‌ها و ادامه روند موجود ادامه دهد احتمال واکنش محدود آمریکا بالاست.

🔹آنچه اکنون مهم است پاسخ به این سوال نیست که آیا جنگ خواهد شد یا نه، باید پرسید جنگی که شروع شده چه روندی را طی می‌کند و چگونه و چه زمانی به پایان می‌رسد؟
اما نکته‌ای که روشن است شرایط برای ایران بدتر از وضعیت یکسال قبل نخواهد شد. زمان در شرایط قبل به نفع ایران سپری نمی شد.

#سیاست #ایران

©️@m_robatii