بریده‌ها و براده‌ها

انتخاب #زنجیره_ارزش_اوراسیا نادرست است چرا که ایران توسعه‌یافته با انرژی و نیروی کار متخصص نسبی ارزان در کالاهای صنعتی و واسطه‌ای رقیب تجاری منطقه‌ای چین خواهد بود. تکیه تام به #زنجیره_ارزش_آتلانتیک نادرست است چه آنکه چین نیازمند انرژی است و بهمراه روسیه سودای گسترش #کریدور دارد
مسئله، انتخاب میان یکی از این دو #زنجیره_ارزش_جهانی نیست، مسئله در اراده به یافتن عوامل لازم جهت ورود به این زنجیره‌هاست. توسعه نیازمند فناوری، سرمایه مالی و مدیریت بروز است، گرچه کشور از بازار مصرفی بزرگ ‌دست نخورده، انرژی و نیروی کار متخصص نسبی ارزان و جایگاه محوری برخوردار است
در زمانه‌ای که #ساختار_تحریم به رهبری آمریکا بنیان کشور را فرسوده ساخته، روسیه برای جلوگیری از #تنش_زدایی در رابطه ایران و غرب به منافع ملی و #تمامیت_ارضی کشور وقعی ‌ننهاده، و چین در همه کشورهای منطقه بجز ایران #سرمایه‌گذاری_زیرساختی داشته، دستیابی به این هدف ظاهرا نشدنی است. اما از آنجا که انزوای اقتصادی ایران ریشه در ایدئولوژی داشته و موجد #ساختار_دشمنی طی ۴ دهه گذشته شده، ضرورت‌های ژئوپلیتیکی مدام فرصت‌های گشایش را فراهم می‌کند و فشار ژئوپلیتیک بر ساختار دشمنی از توانِ ایدئولوژی می‌کاهد. به تنش اخیر #زنگزور بنگرید که چگونه صف‌آرایی کشورها را برهم زده!
با چنین درکی است که کشور می‌تواند با #استراتژی‌های_تاب‌آور در برابر تهدیدات ویرانگرِ لحظه‌ای ایستاده، با تکیه بر ائتلاف‌های تاکتیکی مقطعی از فرصت‌ها سود جسته و با حفظ هم امنیت و هم توسعه‌ #حوزه_نفوذ را به #حوزه_منافع تبدیل کرده. برآمدن و تقویت #دولت_چابک پیش‌درآمد چنین سیاستی است در زمانه‌ای که قدرت‌های بزرگ در منطقه نه خیلی دورند و نه خیلی نزدیک، گامی استراتژیک‌تر از دستیابی به #زندگی_در_شکاف نیست: «در میانه شکاف قدرت‌های بزرگ ایستادن و کار کردن با آنان!» #منطق_ژئوپلیتیک و روند توسعه جهانی حکم می‌کند که #زندگی_در_شکاف برای ایران هم ضرورت است هم سرنوشت!


https://x.com/arashreisi/status/1834272559740629102

داستان #زندگی_در_شکاف

برای بیش از ۲.۵ هزاره است که ایران در دل غرب آسیا جای گرفته؛ در گستره‌ای از نیل و بسفر تا سند و ختن که در گذشته #اویکومن می‌نامیدش. برخلاف تاریخ دیرینش، حضور جغرافیایی قدرت‌های بزرگ در همسایگی آن از قاعده‌ای نوین تبعیت می‌کند: «نه خیلی دور، نه خیلی نزدیک»!
آمریکا تمرکز روزافزونی بر حوزه #ایندو_پاسیفیک داشته، روسیه در محور دنیپر-کریمه گیر کرده و چین چشم به تایوان دوخته. با این حال، هر سه کوشیده‌اند تا سیاست خاورمیانه‌ای خود را با رویکرد نوین ژئواکونومیکی مبتنی بر توسعه اقتصادی همراه سازند؛ امری خلافِ آمدِ عادت در منطقه‌ای تاریخی!
از سقوط شاهنشاهی هخامنشی، ایران معمولا شاهد حضور یک یا چند قدرت بزرگ جهانی در همسایگی خود بوده؛ از روم و عثمانی در غرب و روسیه تزاری و شوروی در شمال گرفته تا بریتانیا در جنوب، مغولان در شرق و گورکانیان در جنوب شرق. جایگاه ژئواستراتژیک کشور هم نعمت بوده و هم نفرین؛ شمشیری دودَم!
فروپاشی شوروی اما مرزهای شمالی کشور را از همسایگی یک ابرقدرت رهانید. با این حال، پایگاه‌های نظامی آمریکا هنوز بودند و اتحادهای صلب میان واشینگتن و متحدین عرب و تل‌آویو، برقرار. وسوسه #بیش_گستری نظامی آمریکایی در افغانستان و عراق و بحران اقتصادی اما نقطه پایانی بر لحظه #تک_قطبی زد
#جهان_شبکه‌ای سربرآورده که معانی سنتی مفاهیم #قطب یا #اتحاد را برهم زده به گونه‌ای که می‌توان همزمان با قدرت‌های بزرگ همکاری کنند. تصمیم‌گیرندگان ایرانی اما به دلیل ذهنیت جنگ سردی هنوز روابط قدرت‌ها را در ظهور یا انسجام #بلوک می‌بینند تا #شبکه و شعار ظهور شرق و افول غرب سرمی‌دهند
نخبگانِ کشوری که بارها از خاکستر مرگ برخاسته ولی اکثرا از توزیع قدرت در سیستم بین‌المللی آسیب دیده، باید از ورود به ائتلاف‌های موقتی و تاکتیکی با همه قدرت‌های بزرگ استقبال کنند، ولی چشمداشتی به یاری آنان در سختی نداشته باشند. در عوض باید یک رویکرد را دنبال کنند: #هم_شرقی_هم_غربی
چنین رویکردی بدین معناست که در برخی حوزه‌ها می‌توان با قدرت‌های بزرگ (آمریکا، چین، روسیه، اروپا و تا حدودی هند) همکاری و #شراکت کرد، در برخی از حوزه‌ها در برابر آنان ایستاد و از #منافع_ملی ایران دفاع کرد و در حوزه‌هایی چند نیز روی برگرداند چرا که به ایران و ایرانی ارتباطی ندارد.
تهران اما با تاکید بر #غرب_ستیزی و تکیه بر سیاست مبهم #نگاه_به_شرق در ورطه فرایند #امنیتی_سازی غرب افتاده و به اشتباه می‌کوشد که متحدی در مسکو و پکن بیابد. بدتر آنکه از روندهای اقتصادی منزوی شده است. غافل از آنکه، کشوری که متحد ندارد و زیر فشار ژئوپلیتیکی است، نباید منزوی گردد!
درپیش‌گرفتن سیاست #زندگی_در_شکاف به معنای تاکید منفعلانه بر #بیطرفی نیست؛ برعکس، به تلاشی فعالانه برای #توازن_دینامیک میان قدرت‌های بزرگ نیازمند است؛ تلاشی مبتنی بر شناختِ روندهای ژئوپلیتیکی-اقتصادی و متکی بر دیپلماسی #غیر_امنیتی_سازی جهت تضعیف گفتمان #ایران_هراسی در جهان و منطقه
سیاست #زندگی_در_شکاف بدین معنی نیست که فاصله‌ای یکسان از قدرت‌های بزرگ داشته باشی و رفتاری همسان با آنان درپیش‌گیری؛ برعکس، به معنای توانایی در نزدیکی سنجیده به هر یک بدون دوری از دیگریست. بزرگی در بازی بزرگان از مسیرِ وابسته‌سازی سیاست قدرت‌های بزرگ به سیاست منطقه‌ای تو می‌گذرد!
پرهیز از چنین سیاستی ریشه در فقدان شناخت ایدئولوژیک از «ایران» دارد؛ فقدانی که ایران را به غلط کشوری همواره #حائل نامیده؛ کشوری همچو لهستان یا اوکراین. غافل از آنکه این دو با دشت‌های هموار خود فاقد جغرافیای آماده برای دفاع بوده و عمده تاریخ خود را در تقسیم یا اشغال بسر برده‌اند.
همچنین، این دو کشور فاقد #حوزه_نفوذ تمدنی تاریخی بوده‌اند. جای شگفتی نیست که قلمروشان به عرصه رقابت قدرت‌های بزرگ تبدیل گشت. گو اینکه ایران بارها اشغال شد، هر بار که از دل خاکستر برخاسته و نیرومند گشته و تغییرات به نفعش رخ داده توانسته #حوزه_نفوذ تاریخی خود در منطقه را احیا کند.
تنها در فاصله ۱۸۱۳-۱۹۰۷ است که ایران قجر درگیر رقابت ژئوپلیتیکی #بازی_بزرگ میان روس و انگلیس شد و ایران ناخواسته به کشوری #حائل تبدیل گشت. خیل عظیم مشاورین و کارشناسان و تصمیم‌گیرندگان همگی اما ایران را محدود به این دوره کرده و هبه‌کردن امتیازها را نماد سیاست #توازن می‌بینند!
چگونه می‌توان قدرتی منطقه‌ای با جغرافیای #برّی_بحری با حوزه نفوذ تاریخی و پیشینه تمدنی را #حائل نامید؟ عدم شناخت «ایران» و درک نادرست از رقابت قدرت‌های بزرگ است که باعث شده که عده‌ای به غلط کشور را ذیل پرونده چین در مذاکرات ببینند. #محور_گرانیگاهی غرب آسیا را ذیل یک پرونده نبینید

‌‎#آرش_حیدری؛ جامعه‌شناس: در تراژدی همواره امید به برکندن وضعیت ِبحران‌آفرین وجود دارد. ‎#سیاست عرصه عشق و نفرت نیست. سیاست ابزاری است که باید دید آیا می‌تواند دری به ‎#زندگی_بهتر باز کند یا نه. قهرمان تراژدی از سر کینه کسی را نمی‌کشد!
‏«مسئله بر سر ضرباهنگ‌های حیات اجتماعی است و‌خیره و بسیار هوشمند دارد وضعیت را می‌پاید که در وهله نهایی از تک تک دریچه‌های برای ‎#زندگی_بهتر استفاده کند. این لحظه در تاریخ تکرار شده است. برگردیم به مشروطه، جنبش ملی، انقلاب ۵۷، ظهور اصلاحات و انقلاب‌های مختلف…»

https://youtu.be/Z7gIJgQZdbw?si=4VrprtXz6wRpxNPI

📢 آیت‌الله بیات‌زنجانی خطاب به پزشکیان: قانون و آزادی را احیا کنید

◀️ آیت‌الله بیات‌زنجانی در دیدار با مسعود پزشکیان، ضمن تجلیل از صداقت، دیانت و تخصص او، دو گمشده امروز جامعه ایران را چنین برشمرد: قانون و آزادی.

◀️ این مرجع تقلید خطاب به پزشکیان گفت: عهدتان با مردم احیای قانون و احیای آزادی باشد.

◀️ آیت‌الله بیات‌زنجانی ابراز امیدواری کرد پزشکیان پیروز انتخابات هشتم تیر ١۴٠٣ باشد.

#برای_ایران
#زندگی_بدون_شرمساری

https://eslahatnews.com/?p=29293
_
اصلاحات نیوز
✅ @Eslahatnews
🔗 Eslahatnews.com

Your Life in Weeks — Wait But Why

https://waitbutwhy.com/2014/05/life-weeks.html

#زندگی #مرگ

💡 از کارتان چقدر راضی‌اید؟ تا چه حد به حس شهودی‌تان اعتماد دارید؟ چقدر با طبیعت در پیوندید؟ آیا خود را تنها و بیگانه از هر رابطه معناداری احساس می‌کنید؟ بیگانه شدن انسان با خود و پیرامون یکی از چالش‌های عمده امروز زندگی همه ما است.

🔺 #گابور_ماته، روان‌پزشک لهستانی-کانادایی، در این سخنرانی از طبیعت بشر و آثار مخرب فرهنگ کنونی روی ویژگی‌های انسانی ما می‌گوید. او چهار گونه «از خود بیگانگی» را بر می‌شمارد و راهکاری را برای پیدا کردن طبیعت واقعی خود معرفی می‌کند که می‌تواند برای پیمودن زندگی در دوران پرمشقت امروز به یاری ما بیاید.

🔄 ترجمه و زیرنویس: رکسانا شیرخورشیدی
🔗 منبع: هم‌پرسه
#روانشناسی #زندگی #معنا #رابطه
#هم‌پرسه
@Jaryaann

🖌 لطفاً کمی زندگی کنید

یکی از خاطره‌های انزجار‌آوری که از عصر جاهلیت دارم، این است که گاهی که می‌خواستیم کمی شادی کنیم به‌ خود نهیب می‌زدیم که مثلاً خوشنودی ما روزی است که از ظلم اثری نباشد. این در حالی بود که تجربۀ مستقیم خود من در جنگ نشان داد حتی در شرایطی که از یک دقیقه بعد خودت خبر نداری و هر لحظه ممکن است ترکشی به گوشۀ جانت گیر کند و آن را با خود ببرد، مجبوری زندگی کنی. یعنی گاهی از خوردن چیزی یا دیدن کسی یا گرفتن نامه‌ای یا هر چیزی به همین‌اندازه‌ها خوشحالی کنی.

بگذاريد مسئله را به شکل دیگری مطرح کنم. اگر من بپذیرم ما از نظر سیاسی در یکی از بدترین (یا بدترین) دوران تاریخ ایران زندگی می‌کنیم، آیا ناسازگار است با این‌که در همان حال بگویم روا نیست که سیاست و سرنوشت و فجایعِ آن، تمام فکر و احساس ما را از خود بیانبارد؟

نه! تنها مسئولیت واقعی ما در این دنیا زندگی است. هرچند حتی آن را هم خودمان انتخاب نکرده‌ایم، ولی حالا که به این دنیا آورده شده‌ایم راهی جز زندگی کردن نیست و زندگی یعنی لذت و تنوع و رضایت. بله، بسا که چیزهایی برای این لازم است که به‌راحتی دسترس نیست؛ باری، لااقل برای کسانی که هست و به قدری که هست، آن را زیر هیمنۀ خشم‌ها و افسوس‌ها نیمه‌جان نکنیم.

فرایند بهبود وضع ایران یک روال دنباله‌دار است که در دوران‌های مختلف شاید اقتضائات متفاوتی داشته باشد، ولی فدایی نمی‌خواهد؛ به این معنا که کسی لحظه‌ای از فکر مصائب آن خالی نباشد. همه چیز برای بهتر زیستن است. پس حتی اگر در حال جنگ هم هستید از یک قوطی کنسرو، یک چای، یک لبخند، یک نامه، یک بغل ... شادی کنید. اگر اینطور خیال می‌کنید که زمانی خواهد رسید که نوبت #زندگی و شادی است، باور کنید چنان زمانی هرگز نخواهد رسید.

تمام عمر ما روی بلَمی در رودخانه‌ای می‌گذرد. در ضمنِ همین بالا و پایین‌ها و پیچ و خم‌های آن است که زندگی متولد می‌شود و رشد می‌کند و می‌میرد. تمامی آن را از هول و هراس و انتظار و آرزو و حسرت پر نکنیم.

@mardihamorteza

https://t.me/HamPishani/1763
#زندگی 😢

🍂
▪️ادامه از متن قبل
آقای نصیری! قطرات اشک جان‌سوز مادر ابوالفضل آدینه‌زاده دگر بار نشان داد که رفت و آمد حکومت‌هایی که هیچ کدام مدینه‌ی فاضله نیستند، ارزش این را ندارد که ظرف چند ماه از یک زن یک پیرزن ساخته شود. مع‌الاسف جمهوری اسلامی به علت ابتلا به مرض خودبراندازی و نیز اصرار بر احیای طرح‌های نگون‌بختی چون گشت ارشاد به قدر کافی دارد مردم را به از سرگیری اعتراض‌های خیابانی تشویق می‌کند. انگار تن نظام می‌خارد که باز هم مهسایی دیگر جان ببازد. این‌که جمهور با جمهوری اسلامی چه خواهد کرد، به انتخاب خود مردم بستگی دارد. به جد بر این باورم که عصر هدایت مردم گذشته؛ ما فوقش بتوانیم مردم را حمایت کنیم. آقای نصیری! ما ره‌بر هیچ انقلابی نیستیم؛ باری نیم‌قرن پیش‌ به مردم خط دادیم که این بار قرار است #فرشته جای‌گزین #دیو شود‌. نتیجه آن شد که روی نام مصطفی چمران قلم قرمز کشیدیم تا روز به روز شاهد مصطفی میرسلیم‌های بیش‌تری باشیم‌‌. آقای نصیری! جمهوری اسلامی تبدیل به بی‌جمهوری اسلامی شد؛ چون عوض نقد #تقدیس شد. این‌که نواختن پیانو توسط یک دختر چادری تحمل نمی‌شود؛ یعنی جنبش زن، زندگی، آزادی به طریق اولی محتاج #انتقاد است. من و شما باید مخاطب خود را به #تفکر وادار کنیم، نه #هیجان که هر چه هیجان به آدم‌کشی منجر می‌شود، تفکر آدم‌سازی می‌کند. آقای نصیری! آسان‌تر بود برایم که این حرف‌ها را تلفنی به شما بگویم لیکن نظام مستقر در ایران به این قهقهرا رسید؛ یکی هم به این دلیل که بیش‌تر در جلسات خصوصی نقد شد. نسل مهسا نه به لقب حضرت که به ورق کتاب و ولع مطالعه نیازمند است‌. نیم‌قرن پیش هم که کلید انقلاب را از #قبرستان زدیم، غلط بود. کاش روح مهسا را دریابیم که در حال سماع از کافه به کتاب‌خانه است. بس است فاتحه‌خوانی؛ رمان بخوانیم. رمان بخوانیم بل‌که بدانیم چرا آزادی هم مثل دین، این همه بد فهم می‌شود. راضی باش آقای نصیری! من با نسل نو بیش‌تر ارتباط می‌گیرم تا نسل کهنه‌ی شما. این نسل سرتق سربه‌هوا خیابان را هم ول کند، خواسته‌ی خود را ول نمی‌کند. تا الان هم کم دیکته نکرده مطالبات خود را. اگر جمهوری اسلامی اصرار به ماندن دارد، باید با این نسل کنار بیاید. نسلی که امیدوارم #آگاهی و #آزادی را با هم بخواهد. این نسل بیش از آن‌که دنبال ثبت یک انقلاب به نام خودش باشد، دنبال آن است که #زندگی کند؛ زندگی حتی با انقلابی‌ترین عکس‌های ارنستو چگوارای انقلابی. عمراً اگر زور ون ارشاد به زن این نسل برسد‌. با یا بدون انقلاب، قاب این نسل، قاب رهایی است که باش تا نسل مهسا از نسل شما #سرمشق بگیرد‌‌...
#حق
#حسین_قدیانی
@ghete26

https://www.instagram.com/p/CuzB3PeO6j_/?igshid=MzRlODBiNWFlZA==

📌شنبه ۳ دی ۱۴۰۱
یادداشت های مسعود دیانی

با سرطان «لذت» را از دست داده بودم. این شاید یکی از تفاوت‌های مهم زندگی بی و با سرطان بود. بیشتر لذت‌هایی که ریشه در «تن» داشتند و با «بدن» آغاز می‌شدند رفته بودند. مابقی هم پی رفته‌ها روان بودند. لذت‌های از دست‌رفته بسیار بودند و مانده‌ها کم. بلکه هیچ.

لذت خوردن را از دست داده بودم؛ چون خوردن را از دست داده بودم. لذت آشامیدن را چون آشامیدن را. و لذت‌های جنسی و تنانه را؛ چون تن را از دست داده بودم. روزبه‌روز دایره‌ی آنچه می‌توانستم بخورم تنگ‌تر می‌شد. حالا فقط آبگوشت کله‌پاچه بود که از گلویم پایین می‌رفت. در حد کاسه‌ای. آن‌هم به تشخیص و تجویز پزشکی با تجربه بود از دوستان آقای ناصرزاده. که با درد خوردن و نخوردن سرطانی‌ها آشنا بود. جز این یا از گلویم پایین نمی‌رفت. یا اگر یکی دو لقمه پایین می‌رفت عقوبتی داشت پر از درد و عرق و سوزش و تهوع؛ آن‌قدر که عطایش را به لقایش می‌بخشیدم.

در آشامیدنی‌ها هم قصه همین بود. با این تلخی مضاعف که حتی آب نوشیدن دشوار شده بود. دوری از لذت نوشیدنی‌های لذت‌بخش قبل از بیماری که جای خودش را داشت. خبری از چای، قهوه، نوشابه و آب‌میوه‌های فصل و بی‌فصل نبود. خبری از لذت‌شان هم. سیگار هم که زمانی کشیدنش لذتی ملموس با خودش داشت از تحملم خارج بود. سیگار نمی‌کشیدم؛ نه به خاطر منع سفت و سخت دکتر. دیگر دوستش نداشتم.

تنها لذت باقی‌مانده در زندگی سرطانی با «درد» گره خورده بود. این تنها لذت تنانه‌ای بود که چندباری در شبانه‌روز تجربه می‌کردم. بعد از خوردن مسکن‌هایم و گاه از پی دردهای سنگین و بدحالی‌های سخت، مخدرهایم.

کم شدن تدریجی درد لذتی داشت که می‌شد به شوقش تا ساعت موعود درد کشید. و ناله کرد. و به خود پیچید. تا آهسته آهسته درد برود. و خواب بیاید. بی‌آنکه آدم را برباید. و آدم ساعتی میان خواب و بیداری از زندگی بدون درد لذت ببرد. خواب که می‌آمد دردها هم آهسته آهسته باز می‌گشتند. در جایی از بدن انباشته می‌شدند. و برای خودشان تصویری می‌ساختند که خواب تو را تبدیل به کابوسی دردناک می‌کرد. چندشب پیش خواب دیدم گرگی دندان در پهلویم فرو کرده بود. و به قصد دریدن فشار می‌داد. با دهان خشک و سر و صورتی خیس از عرق از خواب پریدم. درد پهلویم بود که این بار به شکل گرگ درآمده بود.

در این میان و در این جهان بی‌لذت آنچه #زندگی را تحمل‌پذیر بلکه دوست‌داشتنی می‌کرد و به آن سر و شکلی معمولی می‌داد حظی بود که در لذت‌بردن اطرافیانم وجود داشت. این معنای حرفی بود که مدام به فاطمه می‌گفتم: « حالا من جهان را ازطریق شما درک می‌کنم؛ تو و آیه و ارغوان.» همین.

https://t.me/chenann/129
#تاب_آوری #مراقبت

کاش بتوان در پیری چیزی از سادگی کودکی را زنده نگه‌داشت. برای آدم بودن کمی ساده لوحی لازم است، یا کمی خوشباوری، برای زنده ماندن و تحمل #زندگی.



#کتاب روزها در راه، اثر شاهرخ مسکوب

جنگ‌ در اوکراین، بحران تایوان و دوپارگی درونی آمریکا پدیدآور روندهای ژئوپلتیکی هستند که نظام بین‌الملل نوینی را رقم می‌زند. برای ایران، کشوری که همواره از تغییر توزیع‌ قدرت در سیستم آسیب دیده، پیروی از این اندرز کارساز است: از دنباله‌روی از قطبها بپرهیز و #زندگی_در_شکاف را بیاموز
کشورهای منطقه شاهد برآمدن کلان‌روندهای ژئوپلتیکی هستند; روندهایی که مجموعه تهدید-فرصت به صورت لحظه‌ای شکل‌می‌دهد. در این میان٬ ایران باید #زندگی_در_شکاف را سرلوحه سیاست خارجی قرار‌‌دهد. در گزارشات متعدد بارها به مسئولین توصیه شد. زهی خیال باطل چرا که "نرود میخ آهنین در سنگ!"

https://telegra.ph/رشته-توییتی-از-arashreisi-12-12

پول‌تان را از بانک بیرون بکشید، کنکور ندهید، از خدمات شرکت‌های داخلی استفاده‌ نکنید…

براندازان، هر روز با یک بهانه، #زندگی_معمولی را در ایران نشانه رفته‌اند، تا مردم را مستاصل و زندگی را غیرممکن کنند.

برای براندازی جمهوری اسلامی، می‌خواهند ایران، #زمین_سوخته شود.


https://vxtwitter.com/javadimr/status/1588073050498797568