انتخاب
#زنجیره_ارزش_اوراسیا نادرست است چرا که ایران توسعهیافته با انرژی و نیروی کار متخصص نسبی ارزان در کالاهای صنعتی و واسطهای رقیب تجاری منطقهای چین خواهد بود. تکیه تام به
#زنجیره_ارزش_آتلانتیک نادرست است چه آنکه چین نیازمند انرژی است و بهمراه روسیه سودای گسترش
#کریدور دارد
مسئله، انتخاب میان یکی از این دو
#زنجیره_ارزش_جهانی نیست، مسئله در اراده به یافتن عوامل لازم جهت ورود به این
زنجیرههاست. توسعه نیازمند فناوری، سرمایه مالی و مدیریت بروز است، گرچه کشور از بازار مصرفی بزرگ دست نخورده، انرژی و نیروی کار متخصص نسبی ارزان و جایگاه محوری برخوردار است
در زمانهای که
#ساختار_تحریم به رهبری آمریکا بنیان کشور را فرسوده ساخته، روسیه برای جلوگیری از
#تنش_زدایی در رابطه ایران و غرب به منافع ملی و
#تمامیت_ارضی کشور وقعی ننهاده، و چین در همه کشورهای منطقه بجز ایران
#سرمایهگذاری_زیرساختی داشته، دستیابی به این هدف ظاهرا نشدنی است. اما از آنجا که انزوای اقتصادی ایران ریشه در ایدئولوژی داشته و موجد
#ساختار_دشمنی طی ۴ دهه گذشته شده، ضرورتهای ژئوپلیتیکی مدام فرصتهای گشایش را فراهم میکند و فشار ژئوپلیتیک بر ساختار دشمنی از توانِ ایدئولوژی میکاهد. به تنش اخیر
#زنگزور بنگرید که چگونه صفآرایی کشورها را برهم زده!
با چنین درکی است که کشور میتواند با
#استراتژیهای_تابآور در برابر تهدیدات ویرانگرِ لحظهای ایستاده، با تکیه بر ائتلافهای تاکتیکی مقطعی از فرصتها سود جسته و با حفظ هم امنیت و هم توسعه
#حوزه_نفوذ را به
#حوزه_منافع تبدیل کرده. برآمدن و تقویت
#دولت_چابک پیشدرآمد چنین سیاستی است در زمانهای که قدرتهای بزرگ در منطقه نه خیلی دورند و نه خیلی نزدیک، گامی استراتژیکتر از دستیابی به
#زندگی_در_شکاف نیست: «در میانه شکاف قدرتهای بزرگ ایستادن و کار کردن با آنان!»
#منطق_ژئوپلیتیک و روند توسعه
جهانی حکم میکند که
#زندگی_در_شکاف برای ایران هم ضرورت است هم سرنوشت!
https://x.com/arashreisi/status/1834272559740629102