بریده‌ها و براده‌ها
#جنبش_اجتماعی
Канал
Иран
7,84 тыс.
подписчиков
19,9 тыс.
фото
6,22 тыс.
видео
44,5 тыс.
ссылок
you are not what you write but what you have read.
رویکرد اینجا توجه به مطالب و منابع مختلف است
بازنشر مطالب به معنی تایید و موافقت یا رد و مخالفت نیست!
https://t.me/joinchat/AAAAAEBnmoBl2bDScG2hOQ
تماس:
Forwarded from اتچ بات
✍️پیمان اصلاحی میان دولت و جامعه چگونه پدید می‌آید؟
📻نسخه شنیداری مقاله «جبهه رقیق، فرماندهی دقیق» به‌قلم سعید حجاریان از نخستین شماره مشق‌فردا | تیر و مرداد ۱۳۹۸
@mashghefarda
🎤گفتار متن: فرهاد شمسیان
🖍حجاریان در این مقاله به پرسش‌هایی کلیدی پاسخ داده است از جمله:
1️⃣شرایط و مناسبات تولید در ایران دچار چه بحران‌هایی است؟
2️⃣چرا نهاد آموزش در ایران، دیگر توان و انگیزه ایجاد انضباط و اطاعت را همچون گذشته ندارد و از تلفیق لایه‌های ایرانی-اسلامی و مدرن عاجز است؟
3️⃣چگونه چالش حفظ مشروعیت و مشروعیت‌یابی، نهاد دولت را دچار بحران ناکارآمدی می‌کند؟
4️⃣چگونه حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها، صداوسیما و آموزش و پرورش، ایدئولوژی دوگانه تولید می‌کنند؟
5️⃣سیر ایدئولوژیک دولت در ایران از سیاسی-پلیسی و پلیسی-سیاسی تا پلیسی-نظامی و نظامی-پلیسی چگونه بوده؟
6️⃣چگونه می‌توان در ایران به موازنه نیروهای اقتدارگرا و نیروهای طالب دموکراسی رسید؟
7️⃣دولت، جامعه، قوای مسلح، نیروهای اصلاح‌طلب یا مشروطه‌خواه، اپوزیسیون رادیکال و جامعه بین‌الملل؛ در راهبرد اصلاحات، این شش عنصر چگونه تبیین می‌شوند و رابطه‌شان با هم چیست؟
#مشق_فردا #سعید_حجاریان #جنبش_اجتماعی #دموکراسی
🔸به کانال «مشق فردا» بپیوندید:
🆔 @mashghefarda
📻نسخه شنیداری مقاله «جبهه رقیق، فرماندهی دقیق» به‌قلم سعید حجاریان از نخستین شماره مشق‌فردا | تیر و مرداد ۱۳۹۸
@mashghefarda
🎤گفتار متن: فرهاد شمسیان
🖍حجاریان در این مقاله به پرسش‌هایی کلیدی پاسخ داده است از جمله:
1️⃣شرایط و مناسبات تولید در ایران دچار چه بحران‌هایی است؟
2️⃣چرا نهاد آموزش در ایران، دیگر توان و انگیزه ایجاد انضباط و اطاعت را همچون گذشته ندارد و از تلفیق لایه‌های ایرانی-اسلامی و مدرن عاجز است؟
3️⃣چگونه چالش حفظ مشروعیت و مشروعیت‌یابی، نهاد دولت را دچار بحران ناکارآمدی می‌کند؟
4️⃣چگونه حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها، صداوسیما و آموزش و پرورش، ایدئولوژی دوگانه تولید می‌کنند؟
5️⃣سیر ایدئولوژیک دولت در ایران از سیاسی-پلیسی و پلیسی-سیاسی تا پلیسی-نظامی و نظامی-پلیسی چگونه بوده؟
6️⃣چگونه می‌توان در ایران به موازنه نیروهای اقتدارگرا و نیروهای طالب دموکراسی رسید؟
7️⃣دولت، جامعه، قوای مسلح، نیروهای اصلاح‌طلب یا مشروطه‌خواه، اپوزیسیون رادیکال و جامعه بین‌الملل؛ در راهبرد اصلاحات، این شش عنصر چگونه تبیین می‌شوند و رابطه‌شان با هم چیست؟
#مشق_فردا #سعید_حجاریان #جنبش_اجتماعی #دموکراسی
🔸به کانال «مشق فردا» بپیوندید:
🆔 @mashghefarda
Telegram
attach 📎
🔲 #امید را آزاد کنید!
اگر می‌‌خواهید اعتراضات بخوابد یا دوباره شکل نگیرد، راهش این است که امید را آزاد کنید.
شاید بگویید امید کیست؟ امید، رهبر معترضان کنونی و آینده، است. امید را که آزاد کنید، اعتراضات فروکش می‌کند، حتی اگر نارضایتی کماکان وجود داشته باشد.
اما اگر امید نباشد، اگر اسیر شده باشد، یا خبر بدتر این که کشته شده باشد، مردمی بی‌امید، مستاصل و نومید، به هر دری خواهند کوفت، هر دیواری را فرو خواهند ریخت، دیگر چیزی جلودارشان نخواهد شد. چون نومیدی و یاس، زود است که سر از خشم و خشونت درآورد. وقتی خشم و خشونت میدان دار شد، دیگر سخت است که امید کاری کند. در آن حال، حتی اگر بخواهید امید را آزاد کنید کسی باورش نخواهد کرد، کسی دیگر به گردش جمع نخواهد شد، چه رسد که به او امید داشته باشد. مردم فکر می‌کنند امید به آن‌ها خیانت کرده است. وقتی به او نیاز داشتند نبود و حالا که فرتوت شده دیگر از او کاری برنمی‌آید، دیگر نمی‌توان بر پیشانیش نور امید دید.
سال‌ها در سر هوای این داشه‌اید و دارید که اگر امید را بکشید، مردم ناچار مطیع و منقاد خواهند شد. اما غافل بودید که بدون امید، چطور مردمی را که مطیع و منقاد به نظر می‌رسیدند، عاصی و نافرمان کرده‌اید. اگر امید را به زندان نیافکنده بودید، نارضایتی هم که بود، دستِ اعتراض را نمی‌گرفت و وارد این معرکه نمی‌کرد. اعتراض را هم که می‌آورد، از خشم و خشونت تهی بود.
حالا هم تا خیلی دیر نشده امید را آزاد کنید. امیدوار باشید که مردم هنوز هم فکر کنند حالا که امید آزاد شده، شاید که بشود ابرهای بهبود را در افق‌‌های دوردست دید. همین امید است که دل مردم را خوش می‌دارد به تحمل نارضایتی و کوشش برای رفع نارضایتی و ادامه‌ی این زیست جمعیِ ناگزیر.
امید که نباشد ما شروع خواهیم کرد به دریدن همدیگر. چون چیزی برای قسمت کردن در این بن‌بست بی افق و بی‌آینده، بیش از آن‌چه اکنون هست، نخواهیم داشت. در بن‌بست بی‌افق، آن‌چه داشته باشیم هم دیر یا زود ته می‌کشد. چه رسد به حالا که نه آبی در کار است، نه نفتی در کار خواهد بود. و هر چه هست کفاف زندگی همه‌ی ما را نمی‌دهد. پس چاره‌ای جز دریدن همدیگر زیر ریزگردهای فقر و فساد نداریم.
اما دل خوش ندارید به دریدن‌های ما. ما سال‌هایی است داریم همدیگر را به آرامی و گاه به آخرین سبک‌های مد روز می‌دریم. اما امید که نباشد، شما هم که امید را به اسارت گرفته‌اید دریده خواهید شد. کسی از این جنگ بی‌رحمانه بر سر منابع اندک و رو به اندک‌تر شدن جان سالم به در نمی‌برد. بی‌شک تن‌هایی باقی می‌مانند، اما تن‌هایی که لاشه‌‌هایی انسانی خواهند بود در بیغوله‌‌هایی خالی از روح انسانی و روح با هم زیستن.
امید را آزاد کنید! دیر می‌شود.
#امید_را_آزاد_کنید #امید #تظاهرات_سراسرى #خشم_ایران #اعتراض #فقر #طبقه_متوسط #جنبش_سبز #شورش #شورش_شهری #جنبش_اجتماعی
https://www.instagram.com/hghazian/?hl=en
https://plus.google.com/u/0/110864597246369747428
https://www.facebook.com/ghaaziaan
https://t.center/hghazian
اگر می‌‌خواهید اعتراضات بخوابد یا دوباره شکل نگیرد، راهش این است که امید را آزاد کنید.
شاید بگویید امید کیست؟ امید، رهبر معترضان کنونی و آینده، است. امید را که آزاد کنید، اعتراضات فروکش می‌کند، حتی اگر نارضایتی کماکان وجود داشته باشد.
اما اگر امید نباشد، اگر اسیر شده باشد، یا خبر بدتر این که کشته شده باشد، مردمی بی‌امید، مستاصل و نومید، به هر دری خواهند کوفت، هر دیواری را فرو خواهند ریخت، دیگر چیزی جلودارشان نخواهد شد. چون نومیدی و یاس، زود است که سر از خشم و خشونت درآورد. وقتی خشم و خشونت میدان دار شد، دیگر سخت است که امید کاری کند. در آن حال، حتی اگر بخواهید امید را آزاد کنید کسی باورش نخواهد کرد، کسی دیگر به گردش جمع نخواهد شد، چه رسد که به او امید داشته باشد. مردم فکر می‌کنند امید به آن‌ها خیانت کرده است. وقتی به او نیاز داشتند نبود و حالا که فرتوت شده دیگر از او کاری برنمی‌آید، دیگر نمی‌توان بر پیشانیش نور امید دید.
سال‌ها در سر هوای این داشه‌اید و دارید که اگر امید را بکشید، مردم ناچار مطیع و منقاد خواهند شد. اما غافل بودید که بدون امید، چطور مردمی را که مطیع و منقاد به نظر می‌رسیدند، عاصی و نافرمان کرده‌اید. اگر امید را به زندان نیافکنده بودید، نارضایتی هم که بود، دستِ اعتراض را نمی‌گرفت و وارد این معرکه نمی‌کرد. اعتراض را هم که می‌آورد، از خشم و خشونت تهی بود.
حالا هم تا خیلی دیر نشده امید را آزاد کنید. امیدوار باشید که مردم هنوز هم فکر کنند حالا که امید آزاد شده، شاید که بشود ابرهای بهبود را در افق‌‌های دوردست دید. همین امید است که دل مردم را خوش می‌دارد به تحمل نارضایتی و کوشش برای رفع نارضایتی و ادامه‌ی این زیست جمعیِ ناگزیر.
امید که نباشد ما شروع خواهیم کرد به دریدن همدیگر. چون چیزی برای قسمت کردن در این بن‌بست بی افق و بی‌آینده، بیش از آن‌چه اکنون هست، نخواهیم داشت. در بن‌بست بی‌افق، آن‌چه داشته باشیم هم دیر یا زود ته می‌کشد. چه رسد به حالا که نه آبی در کار است، نه نفتی در کار خواهد بود. و هر چه هست کفاف زندگی همه‌ی ما را نمی‌دهد. پس چاره‌ای جز دریدن همدیگر زیر ریزگردهای فقر و فساد نداریم.
اما دل خوش ندارید به دریدن‌های ما. ما سال‌هایی است داریم همدیگر را به آرامی و گاه به آخرین سبک‌های مد روز می‌دریم. اما امید که نباشد، شما هم که امید را به اسارت گرفته‌اید دریده خواهید شد. کسی از این جنگ بی‌رحمانه بر سر منابع اندک و رو به اندک‌تر شدن جان سالم به در نمی‌برد. بی‌شک تن‌هایی باقی می‌مانند، اما تن‌هایی که لاشه‌‌هایی انسانی خواهند بود در بیغوله‌‌هایی خالی از روح انسانی و روح با هم زیستن.
امید را آزاد کنید! دیر می‌شود.
#امید_را_آزاد_کنید #امید #تظاهرات_سراسرى #خشم_ایران #اعتراض #فقر #طبقه_متوسط #جنبش_سبز #شورش #شورش_شهری #جنبش_اجتماعی
https://www.instagram.com/hghazian/?hl=en
https://plus.google.com/u/0/110864597246369747428
https://www.facebook.com/ghaaziaan
https://t.center/hghazian
Forwarded from Hosein Ghazian حسین قاضیان
🔲 ۱۰ نکته در مورد جنبه‌های اجتماعی اعتراضات اخیر
بر مبنای تعداد بسیار زیادی از ویدئوهایی که تاکنون از اعتراضات مردم در شهرهای مختلف دیده‌ام، چند نکته را می‌شود در باره‌ی اعتراضات کنونی گفت:
۱- اعتراضات از لحاظ جغرافیایی گسترده است و شهرهای بسیاری را در بر گرفته است. از این نظر، مثلا در مقایسه با جنبش سبز یا اعتراضات دانشجویی ۷۸ یا حتی شورش‌های شهری دهه‌ی ۷۰ گستره‌ی جغرافیایی بیشتری را شاهدیم.
۲- در مقایسه‌ی حجم جمعیت معترضان در تهران و شهرهای بزرگ با حجم معترضان در جنبش سبز می‌توان گفت تعداد معترضان در شهرهای مختلف (غیر از مورد زنجان) نسبت به جمعیت شهرها زیاد نیست.
۳- کم بودن تعداد معترضان ناشی از رضایت کسانی نیست که در اعتراضات شرکت نمی‌کنند. تعداد ناراضیان در ایران بسی بیشتر از تعداد معترضانی است که در خیابان‌ها هستند.
۴- غیبت ناراضیان ناشی از دو نوع هراس است: اول، هراس از سرکوب فعلی و تنبیهات بعدی رژیم؛ دوم، هراس از فرجام نامعلوم اعتراضات با توجه به تجربیات منطقه‌ای.
۵- بر خلافت آن چه اغلب گفته می‌شود، این تهیدستان شهری نیستند که «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات را شکیل می‌دهند، بلکه عمدتا اعضای طبقه متوسط به نظر می‌رسند که ممکن است تهیدستان شهری نیز در مواردی با آن‌ها همراهی کنند.
۶- دلیل این امر را می توان در دو واقعیت دید: اول، آن نقاط جغرافیایی که محروم‌تر هستند (مثلاً خراسان جنوبی، شمالی، ایلام، کهکیلویه و …) کمتر درگیر این اعتراضات شده‌اند؛ دوم، اعتراضات نه در حاشیه‌های مسکونی تهدیستان که در مرکز شهرها رخ می‌دهد.
۷- تهیدستان شهری (ازجمله دو دهک پایین درآمدی و نیز ۸۰۰ هزار خانواری که در «فقر شدید» به سر می‌برند) اساساً از آن نوع عاملیت اجتماعی برخوردار نیستند که بتوانند «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات اجتماعی باشند. شورشگری آنان خصلتی واکنشی و موضعی دارد.
۸- مصرف فرهنگی تهدیستان شهری (از داشتن موبایل و حضور در شبکه‌های اجتماعی گرفته تا با خبر بودن از اوضاع و احوال و تعبیر و تفسیرهای سیاسی) در اندازه و نوعی نیست که به آنان امکان بدهد «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات اجتماعی باشند.
۹- تا حال حاضر، حضور زنان در این اعتراضات کمتر از جنبش سبز مشاهده می‌شود. شاید به این دلیل که بسیاری از اعتراضات (بویژه به خاطر کوتاهی ساعات روز) در ساعات تاریکی صورت می‌گیرد و احتمالاً خانواده‌ها مانع از حضور زنان و دختران در اعتراضات می‌شوند یا خود آنان از این نظر نگران هستند.
۱۰- چنان که انتظار می‌رود جوانان هسته‌ی اصلی این اعتراضات هستند، مثل هر نوع اعتراض مرسوم شهری در بسیاری از نقاط جهان.
این‌ها فقط جنبه‌هایی از صورت مساله بر مبنای مشاهدات است و برای نظم دادن به این مشاهدات نه بیشتر. در باره‌ی علت‌ها و پیامدهای اعتراضات باید جداگانه سخن گفت.
* در همین زمینه، امروز در برنامه‌ی چشم‌انداز تلویزیون ایران اینترنشنال بحثی داشتیم که می‌توانید در فایل‌های زیر ببینید یا بشنوید.
#ایران_اینترنشنال #تظاهرات_سراسرى #خشم_ایران #اعتراض #فقر #طبقه_متوسط #جنبش_سبز #شورش #شورش_شهری #جنبش_اجتماعی
https://www.youtube.com/watch?v=OqIynQNUBT4&feature=youtu.be
https://www.instagram.com/hghazian/?hl=en
https://plus.google.com/u/0/110864597246369747428
https://www.facebook.com/ghaaziaan
https://t.center/hghazian
بر مبنای تعداد بسیار زیادی از ویدئوهایی که تاکنون از اعتراضات مردم در شهرهای مختلف دیده‌ام، چند نکته را می‌شود در باره‌ی اعتراضات کنونی گفت:
۱- اعتراضات از لحاظ جغرافیایی گسترده است و شهرهای بسیاری را در بر گرفته است. از این نظر، مثلا در مقایسه با جنبش سبز یا اعتراضات دانشجویی ۷۸ یا حتی شورش‌های شهری دهه‌ی ۷۰ گستره‌ی جغرافیایی بیشتری را شاهدیم.
۲- در مقایسه‌ی حجم جمعیت معترضان در تهران و شهرهای بزرگ با حجم معترضان در جنبش سبز می‌توان گفت تعداد معترضان در شهرهای مختلف (غیر از مورد زنجان) نسبت به جمعیت شهرها زیاد نیست.
۳- کم بودن تعداد معترضان ناشی از رضایت کسانی نیست که در اعتراضات شرکت نمی‌کنند. تعداد ناراضیان در ایران بسی بیشتر از تعداد معترضانی است که در خیابان‌ها هستند.
۴- غیبت ناراضیان ناشی از دو نوع هراس است: اول، هراس از سرکوب فعلی و تنبیهات بعدی رژیم؛ دوم، هراس از فرجام نامعلوم اعتراضات با توجه به تجربیات منطقه‌ای.
۵- بر خلافت آن چه اغلب گفته می‌شود، این تهیدستان شهری نیستند که «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات را شکیل می‌دهند، بلکه عمدتا اعضای طبقه متوسط به نظر می‌رسند که ممکن است تهیدستان شهری نیز در مواردی با آن‌ها همراهی کنند.
۶- دلیل این امر را می توان در دو واقعیت دید: اول، آن نقاط جغرافیایی که محروم‌تر هستند (مثلاً خراسان جنوبی، شمالی، ایلام، کهکیلویه و …) کمتر درگیر این اعتراضات شده‌اند؛ دوم، اعتراضات نه در حاشیه‌های مسکونی تهدیستان که در مرکز شهرها رخ می‌دهد.
۷- تهیدستان شهری (ازجمله دو دهک پایین درآمدی و نیز ۸۰۰ هزار خانواری که در «فقر شدید» به سر می‌برند) اساساً از آن نوع عاملیت اجتماعی برخوردار نیستند که بتوانند «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات اجتماعی باشند. شورشگری آنان خصلتی واکنشی و موضعی دارد.
۸- مصرف فرهنگی تهدیستان شهری (از داشتن موبایل و حضور در شبکه‌های اجتماعی گرفته تا با خبر بودن از اوضاع و احوال و تعبیر و تفسیرهای سیاسی) در اندازه و نوعی نیست که به آنان امکان بدهد «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات اجتماعی باشند.
۹- تا حال حاضر، حضور زنان در این اعتراضات کمتر از جنبش سبز مشاهده می‌شود. شاید به این دلیل که بسیاری از اعتراضات (بویژه به خاطر کوتاهی ساعات روز) در ساعات تاریکی صورت می‌گیرد و احتمالاً خانواده‌ها مانع از حضور زنان و دختران در اعتراضات می‌شوند یا خود آنان از این نظر نگران هستند.
۱۰- چنان که انتظار می‌رود جوانان هسته‌ی اصلی این اعتراضات هستند، مثل هر نوع اعتراض مرسوم شهری در بسیاری از نقاط جهان.
این‌ها فقط جنبه‌هایی از صورت مساله بر مبنای مشاهدات است و برای نظم دادن به این مشاهدات نه بیشتر. در باره‌ی علت‌ها و پیامدهای اعتراضات باید جداگانه سخن گفت.
* در همین زمینه، امروز در برنامه‌ی چشم‌انداز تلویزیون ایران اینترنشنال بحثی داشتیم که می‌توانید در فایل‌های زیر ببینید یا بشنوید.
#ایران_اینترنشنال #تظاهرات_سراسرى #خشم_ایران #اعتراض #فقر #طبقه_متوسط #جنبش_سبز #شورش #شورش_شهری #جنبش_اجتماعی
https://www.youtube.com/watch?v=OqIynQNUBT4&feature=youtu.be
https://www.instagram.com/hghazian/?hl=en
https://plus.google.com/u/0/110864597246369747428
https://www.facebook.com/ghaaziaan
https://t.center/hghazian
YouTube
جنبه‌های اجتماعی اعتراضات اخیر