اشعار مهدی کیانی برخوردار نشین

‍ ‍ 🔶️آیا یکم اردیبهشت روز پاسداشت زبان لکی است؟

با رصد کردن صفحات مجازی و کانال های تلگرامی که در حوزه ی فرهنگ و ادبیات لکی فعالیت دارند با یک تیتر مشترک مواجه می شویم :«یکم اردیبهشت روز بزرگداشت زبان لکی» را تبریک گفته اند .

ضمن ورود به نحوه‌ی این نامگذاری و مجهول بودن وجه تسمیه آن ،مهمترین عوامل تاثیر گذار در نامگذاری یک روز را در تقویم یک کشور و یا حتی بصورت فرضی برای یک قوم (نامگذاری یکم اردیبهشت برای بزرگداشت زبان لکی از این دست است)را مورد بررسی قرار می دهیم.

⭕آنچه برای نامگذاری ها باید بعنوان معیار مد نظر باشد را مورد بررسی قرار می دهیم.

نخست اینکه:  آیا این نامگذاری اشاعه‌ دهنده‌ مبانی‌ فکری‌ خاصی است ؟

دوم : این  نامگذاری تبلیغی منطقی‌ و محققانه‌ است یا صرفاً بر اساس تعصبات و بدون هیچ منطق علمی و نگاه محققانه است؟

سوم : آیا این نامگذاری از مفهومی‌ روشن‌ و گویا برای  گسترش‌ آنچه بعنوان هدف نهایی در نظر گرفته شده است برخوردار است ؟

چهارم :آیا  موجب‌ تقویت‌ غرور و حمیت‌  و روح‌ وطن‌ دوستی‌ و عدم‌ ایجاد روحیه‌ خودباختگی‌ در برابر فرهنگ‌ و تمدن‌ بیگانگان‌و عدم‌ تشتت‌ در افکار عمومی‌ می شود یا خیر؟

پنجم :رعایت‌همزمانی‌ از لحاظ‌ هدف‌ و محتوی‌ و عدم‌ مغایرت‌ با یکدیگر را داراست؟


🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

حال با توجه به آنچه از نگاه گذراندیم  به نظر می رسد آنچه برای نامگذاری روزها در تقویم کشورها رعایت می شود در اینجا به فراموشی سپرده شده است و یکم اردیبهشت نه تنها هیچ اتفاق خاصی در حوزه ی ادبیات و زبان لکی و بطور کلی فرهنگ قوم لک رخ نداده است بلکه یک روز مجهول است!!!! وجه تسمیه این روز بعنوان روز پاسداشت زبان لکی برای خیلی از کاربران جای سوال بوده و ضمن  بحث بر انگیز بودن هیچ کدام از معیار های تاثیرگذار را دارا نیست .

سالها قوم لک و ادبیات آن ناشناخته بود تا اینکه برگی از تاریخ این زبان بعنوان نقطه ی عطفی  در تاریخ زبان و ادبیات لکی رخ داد و آن هم روز ثبت زبان لکی در فهرست آثار ملی است که باعث شد بصورت رسمی زبان لکی هویت خود را تثبیت نماید.


به نظر می رسد فعالان مجازی باید به دور از تعصبات قومی و نژادی که در پیش گرفته اند و صرفا به پیشنهادی در یک جمع دوستانه، در مورد جعلی و مجهول بودن این روز، بیشتر بیاندیشند و روز دهم مرداد ماه را که مصادف   با ثبت زبان لکی در فهرست آثار ملی است  و معیارهای لازم را که در بالا ذکر کردیم را دارا می باشد؛ بعنوان روز بزرگداشت زبان لکی بدانند.

📝مهدی کیانی برخوردار
فرهنگی و فعال رسانه ای


@barkhordarneshin1

حضور در برنامه همدنگ شبکه افلاک لرستان

گپ و گفت صمیمی با شاعر دلفانی
«مهدی کیانی برخوردار »

قابل توجه همراهان گرامی

حضور شاعر دلفانی «مهدی کیانی برخوردار »در برنامه وایک شبکه افلاک

امشب ساعت 21,برنامه وایک

باز پخش :ساعت 14:30روز پنجشنبه

اجرای هنرمند جوان دلفانی محمد عبدی در شبکه افلاک


کد مربوط به ایشان عدد 1

مخاطبین محترم می توانند عدد1را به شماره 30000661ارسال نمایند


🎼خواننده:محمد عبدی
✍شاعر اشعار لکی : مهدی کیانی برخوردار


https://t.center/payamedelfan123

اجرای هنرمند جوان دلفانی


همراهان گرامی

جهت حمایت از محمد عبدی خواننده دلفانی در شبکه افلاک


عدد 1را به 30000661 ارسال نمایید

اگر ایران به جز ویرانسرا نیست
من این ویرانسرا را دوست دارم

#تخت_جمشید
#پاسارگاد


https://t.center/barkhordarneshin1

شعر خوانی

مهمان خانه ی ابدی صائب تبریزی

#اصفهان


https://t.center/barkhordarneshin1

‍ زیر پوست شهرستان دلفان


امروز بنا به ضرورت در بازار کوچک اما پر از خاطرات شهرم دلفان به بهانه خرید عید نوروز قدم می‌زدم و دیدم که فقر با قامتی استوار ،با همان پالتوی بلندش سیگار بهمنش را در دست گرفته است و خیلی مدعی و با قلدری فریاد می‌زند که اینجا جای من است و کسی حق‌ ندارد در بازار دلفان بساط پهن کند ! او ،خود در کوچه و پس کوچه های شهرم بساط پهن کرده است ‌.نه اکنون؛خیلی وقت است.

✅ آن سوی چراغ قرمز چهارراه مطهری گریه ی مادرانی که سفره ها را با بغض پهن می کنند و بغض را با نانی آغشته به اشک فرو می برند و نگاه های بغض آلود دختر بچه ها و پسر بچه ها ی معصوم  به دستان پینه‌ بسته ی مادران و پدران دل هر انسان را به درد می آورد .

✅ مات و مبهوت از تصویر پر از درد و رنج دلفان
در پیاده رو وخیابانی که اکنون یکی شده اند قدم می زنم.
یک سوی بازار، شادی و شعف و سوی دیگر در زیر پوست شهر بازار هق هق گریه و اشکهایی به پهنای صورت که آستین ها به پاس همدردی مانع لغزیدن بر روی گونه های پر از شرم پدران.....

✅ سوی دیگر بازار نان داغ در سفره های مردمان شهر و سوی دیگر در انتهای  کوچه هایی با طعم تلخ فقر، سفره های کوچکی پهن شده اند که فرقشان خود فقر است.

⭕️ سقف آسمان هم امان از کودکان کار بریده بود و بساطشان در داخل خیابان مانند زمین‌های ترک خورده بیابان‌ها آب می‌خو رد و این وسط  بغض فرو برده ی کودکان و دانش آموزان کار را دیدم که از قضا چند نفر از آنها را خوب می‌شناختم که مردانه بر روی پاهای خود چرخ یک زندگی را می‌چرخاندند اما بساط باران چنان پهن شده بود که بساط آنان را جمع کرده بود !

⭕️شهر من‌ مردمانی دارد که دامن زنانش پر از غیرت مردانه است و با همان عفت مادرانه آرام آرام محصولات خود را عرضه می‌کردند مادری را دیدم که به قداست مادر گونه خود گلونی زنانه را به کمر بسته و  قد علم کرده بود تا دستان پینه بسته پسرش التیام یابد و  پایه های زندگی را محکم تر گرداند و چرخ زندگی را با چنگ و دندان بچرخانند .

دیدن این همه رنج این همه درد در یک قاب تصویر آن هم برای شهری مثل دلفان زجر آور است و بغضم شکست و قلمم باز بهانه نوشتن گرفت.

💢 کاش به جای نگاه به دستان پینه بسته کودکان و دانش آموزان و دانشجویان و دیدن گلونی قداست دار مادرانمان نگاهمان به لبخندهایی بود که در چهره ی معصومانه ی کودکان شهرمان خلق می شد .

💢آری ،دلفان خودِ فقر است و البته فصل‌های محرومیتش چنان زیادند که کوچه و خیابان و کوی و برزنش طعم فقر می‌دهد و اینجا واژگان کمر خم می‌کنند .نیک می دانم برای این همه درد مانند پایان سال ،پایانی نیست مگر نگاه خدا وهمّت آنان که باید بفهمند این را!


«به امیدی که رسد روزی که در سایه عدل
گرگ گوید ندریم و بره گوید بخوریم»


✍مهدی کیانی برخورداری
فرهنگی و فعال رسانه ای

#پیام_دلفان_را_دنبال_کنید

@payamedelfan123

#دیوِ_نداری

عید عیوِ آیمَل ندار،دیری میئَر دِراخِل

باوَه دَسَل پِر ئِه شرم،میری مِدوم خوینِ دِل

هفت سینِ آیمَل ندار ،پِر ئِه خَم و بی سینَه

سوزَلِ سفرَه مالو ئِه ریشی حوشگا بینَه

هَنئ دَسِّت تُنِک بو،عید ها کوئِیر ،بوش چَمر

دیوِ نداری وه گُرز لاتَه مِهِه ئَر کَمَر

خُصَه نیاشتِن و خَم قَوَه شِری پیرتَه مِه

ئَر شونتَه قِه گَرین بو ،ژاری زَمین گیرتَه مِه

طینَه هُمال و پیل دار ،سِیل کِردن ئَه کِل چَما

خُصه مایِه دیارِت وه یِه پِریزی خَما

توزِ خم ئَر سر و روئ آیمِ ندار دیارَه

ژاری وه روی زینِ بخت ،آیمِ ندار سُوارَه

گُلومِ قویلِ ژاری جا آیمَلِ بی پیلَه

در مالِ رِسق و روژی وه روئ ندار کِلیلَه

چوئ بائه قوش قو کَرِ کَلکه خِراوَلِ چول

آیمِ ندار یِه مِجو دَس وَه دُعا دل وه هول


#مهدی_کیانی_برخورداری



@barkhordarneshin1

‍ ‍                                              
        🛑 غنی بودن زبان و ادبیات لکی حقیقتی غیر قابل انکار

       ای زبان هم آتشی هم خرمنی   
       چند این آتش در این خرمن زنی

                                         "مولوی"                                                         
⭕️شرط توفیق در ایجاد یک ارتباط مطلوب با دیگران بکار گیری درست زبان،یعنی سخن گفتن بر مبنای منطق زبان می باشد .
گوینده همیشه باید به نحوی سخن براند که به دو قلمرو زبان یعنی ساختار و نشانه های زبان پای بند باشد تا مخاطبان سخن اورا به روشنی دریابند .
باید به خاطر داشته باشیم که منطق زبان با منطق عادت وطبیعت هماهنگی دارد و اگر کسی خلاف منطق طبیعت و زبان سخن بگوید ،سخنش مهمل و بی معنا خواهد بود .

در درون زبان ملی ایران زمین گونه های زبانی مختلفی وجود دارند که ازجمله ی آنها می توان به زبان لکی اشاره کرد. هرچند که تعیین کردن حد و مرز برای زبان کاری بس دشوار است؛در این میان زبان لکی که در سال گذشته در فهرست آثار ناملموس ملی به ثبت رسید  از نظر زبان شناسی ساختار و قواعد یک زبان کامل ومستقل از سایر زبانها  را دارد .

هر زبانی علاوه بر عناصر واژگانی و نحوی ،دارای زمینه های غنی فرهنگی وملی میباشد که از جمله ی این عناصر میتوان مثل وتمثیل،کنایه،اسطوره،افسانه،حکایت ، قصه های تاریخی و... را نام برد

  🖊فرهنگ وادبیات امروزی مناطق لک:

فرهنگ وادبیات مناطق لک زبان را میتوان ،فرهنگ وادبیات شفاهی و غیر مدون نام نهاد .
هر چند از روی مکتوبات بجای مانده از گذشتگان،مانند صفحاتی از کتاب اوستا که بر روی پوست آهو و به خط اوستایی با بسیاری از واژه های لکی نوشته شده ،این احتمال وجود دارد که  روزگاری فرهنگ وادبیات لک زبانان  که گفته میشود زبان ایرانیان باستان و زبان ساسانیان و بی تردید زبان سلسله ی زندیه بوده است بصورت مکتوب در آن روزگار وجود داشته است .

زبان لکی درنوع خود زبانی بسیار غنی و گسترده میباشد که از حیث ساختمان و چارچوب زبانی در بین زبانهای مردم‌زاگرس نشین تنها زبانیست که کمتر دستخوش تغییرات شده است  .در ادبیات لکی گونه ای ازبیان وجود دارد که به آن ضرب المثل می گویند که در واقع در پس آن قرنها تجربه ی اجتماعی و یا قصه و داستانهای پند آموز نهفته است که سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است.

هرچند پیشینه ی تاریخی برخی از ضرب المثلها کاملا روشن نیست و یا به اصطلاح ادبی "لا ادری"هستند ؛یعنی زمان سرایش و شخص گوینده ی آنها نا مشخص است .اما بااین حال در سخن امروز کاربرد بسیاری دارند .هرچند ممکن است ریشه در اساطیر و تاریخ کهن این مرزوبوم داشته باشند .

ضرب المثلهای رایج در مناطق لک نشین آنچنان غنی و از نظر فرهنگی پر محتوا هستند و نکته های ناب وشنیدنی در انها نهفته است که امروزه مردم برای به کرسی نشاندن کلام خود از انها استفاده میکنند .
این گونه از بیان ادبیات لکها که از دل ادبیات شفاهی و ساختارمند ونظام مند آنها بیرون امده است را میتوان سرمایه های ادبی و علمی لکها دانست.

تحقیق و بررسی بر روی ضرب المثلها حاکی از آن است که ضرب المثلهای مرسوم در مناطق لک نشین از حیث گویش و پیام ومحتوا از ویژگی های روانشناختی و علمی و در عین حال مستحکم وقوی برخوردارند .

نکته ی حایز اهمییتی که ما در ضرب المثل دیدیم که بر زیبایی و رسایی کلام در اینگونه از بیان می افزاید ؛وجود اشعار پخته وزیبا و پر مفهوم  میباشد که در بین مردم از گذشته تا کنون رواج چشمگیر و همگانی در میان قوم لک دارد .

اکنون برای آشنایی بیشتر با ادبیات غنی لک زبانان چند نمونه از ضرب المثلهای رایج در مناطق لک زبان را براساس مهمترین ویژگی های ضرب المثل مورد واکاوی قرار می دهیم ؛تا بیش از پیش با فرهنگ ایلیاتی این دیار آشنا شویم .

1)ریشه در تاریخ کهن و اساطیری دارند مانند:
الف)شاه مَوخشی شا علی خو نِمَوَخشی(شاه می بخشد شاعلی خان نمی بخشد)
منظور شیخ علی خان زنگنه حاکم کرمانشاه در دوره ی صفویان است که خود را قدرت مطلقه می دانست.

2)بیان کننده ی فرهنگ و آداب و رسوم مانند :
هر شهری ماساوَش طَری

هر منطقه ای رسم و رسوم خاص خود را دارد .
3)در تعریض سخن گفتن و با حالت کنایه بودن :
ناخن نیری وژ بِکلاشی

کنایه از آدم خسیس و طمع کار می باشد.

4)تکیه بر باورهای مردم دارند مانند:

خدا اَرا ملیچِک کور لونه مَسازی

که باور و اعتقاد به رزاقیت خداوند را می رساند

5)مبین فرهنگ ایلیاتی و هم بستگی قوم لک مانند :

اَر لکیم کل برا یکیم

تمام لک زبان ها حکم برادر همدیگر را دارند

 این چند ویژگی تنها قطره ای از اقیانوس ادبیات لکی است و امید می رود که خود حدیث مفصل بخوانید از این مجمل.

با تقدیم احترام مهدی کیانی برخوردار

@barkhordarneshin1

نای و نوای استاد شجریان


صدایش جریان دارد هنوز


https://t.center/barkhordarneshin1

فرشاد مرادی - عزرائیل

حال دلتون خوش


https://t.center/barkhordarneshin1

قلمم را برای نوشتن اشعار #لکی و احیای زبان مادریم هیچ وقت زمین نخواهم گذاشت و چنان به عشق هویتم خواهم سرود که #بیناهای سرزمینم دست در دست #مریم های #نویرممه نوای #بزران و #هه_لاو سر دهند و صدای پولک های #کلنجه هایشان موسیقی زیبای زاگرسیان گردد و چنان به شور خواهم نوشت که زنان ایلم #کِل بکشند و سربندهای #هراتی_لار خود را با #کت_و_گلونی_و_لچک بیارایند و دست در دست #بازنه های دیگر بنشینند و برخیزند و سنگین ترین #سماع را به رخ دنیا بکشند تا بدانند برگ برگ تاریخ قوم لک فرهنگ است و غنیست.

#روز_جهانی_زبان_مادری_مبارک
#مهدی_کیانی_برخوردارنشین

@mehdikianibarkhordari

‍ ‍ سهم نمایندگان دلفان و سلسله در بارش فقر بر سر بی کلاه مردم


در دلفان که دیار فقر است و فراموش شدگان تاریخ ،فقط چتر ایمن رفاه اجتماعی می‌تواند سیل باران فقر بر سر بی‌کلاه مردم را بند بیاورد

با نگاهی به ادوار گذشته  و ورق زدن فصول انتخابات دلفان و سلسله می‌توان گفت سهم نمایندگان این دیار در عدم توسعه دلفان و شرایط اقتصادی فلج گونه آن در تن تابوت گونه دلفان نمایان است

آنچه بیشتر رخ می‌نماید بی‌مهری‌هایست که نمایندگان ادوار گذشته بر این تن نحیف و رنجور روا داشته‌اند و با نگاهی تک بعدی و صرفاً شخصی سازی برنامه‌های راهبردی خود مهمترین عامل توزیع فقر در بین این دیار بوده اند

نمایندگانی که با رجوع به حافظه تاریخی حوزه انتخابیه دلفان و سلسله فقر کنونی دلفان را می‌توان در نوع نگاه متعصبانه به طرفداران خود در ذهن و ضمیرشان جستجو نمود

دلفان و دیار فراموش شده‌اش کسی را می‌خواست که در راهروهای بهارستان فقط قدم نزند بلکه دردهایی که در راهروهای تنها بیمارستان این شهر است را در تریبون مجلس فریاد بزند اما نشد

ناله‌های کبوتران  شهرک متروک علیمرزایی را در صحن علنی مجلس بر زبان می‌آورد اما نشد


تابلوی یادگاری شهرک صنعتی سراب غضنفر را که صلابت گرین سالها شاهد خاکبازی آن است را دودستی و محکم بر روی صندلی بهارستان می‌کوبید اما نشد

برای همدردی با خانواده‌هایی که در مسیرهای غیر کارشناسی شده  راههای دلفان عزیزانشان را از دست داده بودند در صحن علنی مجلس  نوای مور را زمزمه می کرد اما نشد

نجابت زنان دیار دلفان را و بغض فروخورده این زنان را از سر نجابت ،در صحن علنی مجلس برای کار کردنشان در مزارع را فریاد می‌زد تا بشنوند اما نشد

اگر ما هم نماینده داشتیم و صدایمان به جایی می‌رسید به راستی که چه تصویر زیبایی برای دلفان متصور می‌شدیم

دیگر هیچ فرزندی از دیار دلفان خاکستر مانده بر چهارراه‌های عبور تهران برای کارگری ساده ساختمانی کردن نبود
دیگر هیچ دستفروشی با لهجه دلفانی‌اش در مترو های تهران جار نمی زد
دیگر شاهد بسیج کردن زنان نجیب دیارمان برای کار کردن در مزارع نبودیم

کاش صدای دستگاه‌ها و ابزارهای صنعتی آسایش را از دیار خاوه می‌گرفت

کاش شهرک صنعتی سراب غضنفر فقط و فقط یک تابلو نبود که صلابت گرین خاک بازی این تابلو را نظاره‌گر باشد

و ای کاش می دانستیم اگر زجر می‌کشیم ،درد داریم و گلوی توسعه دلفان سخت فشرده شده است ما هم مقصریم و انگشت اتهام چه برای چهار ساله نشسته ها چه برای شانزده ساله نشسته ها به سمت تک تک ما نشانه می رود

حال با یک انتخاب موثق و منطقی به برخی سنت ها نه بگویید


مهدی کیانی برخورداری
فرهنگی و فعال رسانه ای


@payamedelfan123