زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست ، هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود ، صحنه پیوسته به جاست ، خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد ...
تمام لحظات زندگیمان ، عمرمان را وقف تئاتر و بازی و البته زندگی روی صحنه کرده ایم . بودند کسانی که مورد تمسخر قرارمان دادند و کسانی که با خنده ما خندیدند و با بغض ما اشک ریختند و بودند کسانی که درخششمان روی صحنه را تحسین نمودند . دانسته چرخه زندگی را بر خود و خانواده مان سخت کردیم تا لحظاتی خوب و پر از اندیشه برای مخاطبانمان رقم بزنیم واین یکی از سخت ترین وظایف ما بازیگران است .
ما بازیگران شغلی خداگونه داریم ... خلق یک انسان ، یک کاراکتر از لابه لای کلمات یک نمایشنامه . یک مشت کاغذ و تعدادی کلمه و جمله که نه میتوانند راه بروند و نه می توانند حرف بزنند را جان میدهیم ... او به دستور و به خواست ما نفس می کشد ، حرف می زند ، راه میرود ، خشمگین میشود ، اندوهگین میشود ، می خندد طمع می ورزد و قتل می کند و عشق می ورزد .... و در آخرین
روز اجرا ، انسانی که بر روی صحنه خلق کرده ایم به دستور ما می میرد ... جان دادن و جان گرفتن ویژگی منحصر به قرد یک
بازیگر است ( البته به گفته بزرگ معلم تئاتر و بازیگری " استانیسلاوسکی " این ویژگی مخصوص بازیگران مولف است و بازیگران مزدور هیچ گاه لذت این خلق ، زندگی و مرگ را حس نخواهند کرد ....
درود بر همه آنانی که با تمام سختی ها و مشکلات بازیگری در ایران عزیز و استان سرسبز آذربایجان غربی و شهر زیبای ارومیه صخنه تئاتر را برای انتقال اندیشه هایشان انتخاب کرده اند .
درود بر همه همکاران ام ... درود بر همه دوستان
بازیگر ام ... درود بر خالق هستی روی صحنه ... درود بر
بازیگر ...
چهارده اردیبهشت هر سال مبارک همه مان باشد ...
#پدرام_رحمانی معاون فرهنگی و کارشناس هنرهای نمایشی حوزه هنری استان آذربایجان غربی
#روز_بازیگر #حوزه_هنری_آذربایجان_غربی@arturmia