دانشجویان متحد

🔰 اعدام نکنید!

▫️مقبولیت در نزد مردم آن ارزشی است که این روزها برای حاکمیت ایران کیمیا شده‌است. یافتن آن که در چهل سال گذشته چه بر مردم گذشته است که شرایط امروز به وجود آمده، کار دشواری نیست. سیاست‌های نادرست، چه در زمینه داخلی و چه خارجی، ذره‌ذره فشار را بر مردمان این سرزمین افزوده است. هزینه‌ی این سیاست‌ها تنهاوتنها بر مردم وارد می‌شود و شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی زندگی آن‌ها را با مشکلات عظیمی روبه‌رو کرده است. این مشکلات به حدی رسیده که فواصل بحران‌های جامعه ایران را سال به سال کاهش داده است؛ بحران‌هایی که هربار هزینه‌های سنگینی را به جامعه تحمیل کرده و زخم‌هایی را بر پیکر جامعه باقی گذاشته است که هیچ‌گاه بهبود نیافته‌اند.

▫️کسی ندانست که چطور اعتراض دانشجویان به توقیف روزنامه‌ سلام به فجایع سال ۷۸ در #کوی_دانشگاه و بعد از آن سرکوب اعتراضات منتهی شد و کسی هنوز نمی‌داند که دانشجویان گمشده‌ی آن سال کجا هستند. سال ۸۸ و در پی اعتراضات مردم به نتایج انتخابات، باز هم سرکوب شدید این اعتراضات، جان جمعی را گرفت و عده‌ی زیادی را روانه زندان کرد؛ اعتراضی که هنوز رهبرانش در حصر هستند و حتی جرات برگزاری دادگاهی با معیارهای قوه قضاییه نیز برای آنان وجود ندارد. دو اعتراض بعدی اما فاصله کمی از یکدیگر داشتند؛ اعتراضات ۹۶ و ۹۸ که هر دو بیشتر ناشی از شرایط نامناسب اقتصادی رخ داد، از لحاظ برخورد حاکمیت با آنان، تفاوتی با اعتراضات قبلی نداشت. اما اعتراضات آبان ۹۸ از خونین‌ترین اعتراضاتی بود که در این ۴۰ سال رخ داده است. اعتراضاتی که تا مدت‌ها آمار کشته‌شدگان آن اعلام نشد تا در نهایت، طبق آمار حکومت، اعلام شد که دست‌کم بالای ۲۰۰ نفر از هموطنان‌مان کشته شده‌اند. اعتراضاتی که جرقه‌ی آن افزایش قیمت بنزین بود، اما شدیدترین پاسخ را از سوی حاکمیت در پی داشت.

▫️مردم هنوز به پاسخ این پرسش نرسیده‌اند که چگونه حاکمیت این میزان از خشونت را در برخورد با مردم لازم دیده است؟ حتی زمانی که بستگان کشته‌شدگان این اعتراضات لب به سخن می‌گشودند، با شدیدترین برخوردهای نیروهای امنیتی روبه‌رو می‌گشتند. کمتر از ۸ ماه از این اعتراضات نگذشته است که حکم اعدام سه تن از دستگیرشدگان این اعتراضات، مردم را در حیرت فرو برده و خونشان را به جوش آورده است. روند ناعادلانه برگزاری دادگاه‌های آنان و عدم دسترسی‌ وکلایشان به پرونده‌های آن‌ها نیز بر تعجب مردم از این حجم بالای بی‌عدالتی را افزوده است. آقای رئیسی با ورود به قوه قضاییه، سعی ویژه‌ای در تطهیر چهره‌ی ناپاک این قوه در نزد مردم داشت؛ اما گویا برخورد با معترضان دستگیرشده تفاوتی نکرده و عدالت هنوز برای آنان در دادگاه‌های قوه قضاییه یافت نمی‌شود.

▫️اعلام احکام این افراد، جز غم و خشم و ناامیدی، چیزی برای جامعه در پی نداشته و تنها زخمی بر پیکر پُر زخم ایرانیان اضافه کرده است؛ زخم‌هایی که نه‌تنها هیچ‌گاه اراده‌ای برای التیام آن‌ها وجود ندارد، بلکه متاسفانه با گذشت زمان بر تعدادشان نیز افزوده می‌شود. حاکمیت با ادامه این روند، آینده‌ی روشنی نخواهد داشت و کشور را با اوضاع پیچیده‌تری روبه‌رو خواهد کرد. باید گفت، همواره بر این موضوع تاکید شده است که تنها راه نجات کشور، بازگشت به آرای مردم است. اگر مردم با سیاست‌هایی موافق نباشند، هیچ زور و اجباری نمی‌تواند سیاست‌های نادرست را پیش ببرد. اعدام این جوانان نیز مشکلی را برای کشور حل نمی‌کند و تنها بر دوری از مردم و خواسته‌هایشان می‌افزاید. کشتار مردم نتیجه‌ای جز افزایش آگاهی آنان ندارد و مردم ثابت کرده‌اند که هیچ‌گاه نه فراموش می‌کنند و نه می‌بخشند.

#آبان۹۸
#اعدام_نکنید
#یادداشت_دانشجویی
🆔 @AnjomanEslami_AUI

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

📌 طرح #برد انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در اعتراض به صدور حکم #اعدام برای سه تن از معترضان #آبان۹۸

#نه_به_اعدام
🆔 @IUSTArman

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

#یادداشت_دانشجویی

▫️امسال در نهمین سالگرد #حصر ظالمانه و غیرقانونی میرحسین موسوی و زهرا رهنورد قرار داریم. حصری که نه تنها نتوانست آن‌ها را بشکند، بلکه موضع‌گیری میرحسین موسوی پس از #آبان۹۸ خود به خوبی بر همگان عیان کرد که آنان هنوز بر خطوط قرمز خود مانده‌اند.

▫️#مهندس_موسوی با کاسبکارانه خواندن افزایش قیمت بنزین و تشبیه سرکوب آبان‌ماه به کشتار #میدان_ژاله در شهریور ۵۷، در کنار مردم ایستاد.

▫️امسال اما برای منِ نگارنده، نزدیکی تاریخ ۲۵ بهمن ماه با انتخابات اسفند‌ماه، دارای نکات قابل توجهی‌ است.

▫️انتخابات امسال بیش از پیش در میان مردم اعتبار خود را از دست داده‌است. حضور نهاد‌های موازی، عدم توانایی مجلس در مداخله در مناسبات سیاسی و اقتصادی کشور و بی‌برنامگی گروه‌های خواهان ورود به مجلس، پیش از رد‌صلاحیت‌ها و یک‌دست کردن نامزد‌ها، انتخابات را برای مردم بی‌معنا کرد. اکنون که از هر سو بحران‌های متعدد سرباز می‌کند، وضعیت معیشت مردم فاجعه‌آمیز است و فضای آزادی‌های عمومی تنگ‌تر می‌شود، سوال اصلی آن است که چگونه می‌توان از این وضعیت عبور کرد؟

▫️مشارکت حول صندوق رای دردی را دوا نمی‌کند و از طرفی تحریم صندوق رای "به خودی خود" گره‌ای را باز نمی‌کند. باید از سیاست انتخابات‌محور عبور کرد و به سمت سیاستی مردمی، که در آن، هر آن کس که طرد و حذف شده‌است، عاملیت پیدا می‌کند، حرکت کنیم.

▫️نگاه به عملکرد ۹ ساله محصورین می‌تواند راه‌گشای این وضعیت باشد. آنان سالهاست نه‌تنها از حرفشان پا پس نکشیدند، بلکه هر لحظه به مقاومت خود ادامه دادند. آنان روزی در کنار مردم ایستاند و با ایجاد مقاومتی جمعی، سیاستی مردمی را به پیش بردند و پس از حصر شدن، هنوز بر سر آرمان مردم مقاومت کردند.

▫️حال، امروز، ما نیز باید در کنار هم بار دیگر ضمن ایجاد مقاومتی جمعی به سمت سیاست مردمی حرکت کنیم. سیاستی که یادآور روز‌های پس از انتخابات ۸۸ و حضور میلیونی #مردم در خیابان‌ها است. بنابراین وظیفه‌ی تمامی ما آن است که ضمن ایجاد همبستگی با جنبش‌های کارگری، زنان و معلمان، طنین صدای جامعه‌ی خود باشیم.

🆔 @IUSTArman

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

◻️ ما اهل کوفه بودیم...

اغلب ما دانشجویان امروز، شاید به سختی روزهای خرداد ماه ۸۸ را به خاطر بیاوریم؛ اغلب در آن روزها به مدرسه می‌رفتیم و بحث‌های سیاسی مربوط به انتخابات را در کوچه و خیابان، یا حتی در دید و بازدیدها، از بزرگ‌ترها می‌شنیدیم...
نمی‌دانستیم که دقیقا چه خبر است؛ نمی‌دانستیم که آن همه هیاهو در خیابان‌ها و حتی در تلویزیون برای چیست؛ اما شور و شوق مردم را با همان حال و هوای بچگیمان خوب حس می‌کردیم؛ گویی امید تازه‌ای در خیابان‌ها دمیده شده بود...
رفته رفته، خودمان هم میرحسینی شدیم...
بچه‌هایی شدیم که از سر شوق، بدون درک از آنچه می‌شنویم، در کنار آدم بزرگ‌ها، به پای مناظراتِ انتخاباتیِ تلویزیونی می‌نشستیم...
روز انتخابات فرا رسید؛
با پدرها و مادرهایمان به پای صندوق‌های رای رفتیم، ما را از زمین بلند کردند تا برایشان، رای‌شان را در صندوق بیاندازیم و چه حالی بود، رای دادن، در حالی که هنوز سال‌ها تا ۱۸سالگی فاصله داشتیم...
به خانه‌هایمان بازگشتیم و پابه‌پای خانواده‌هایمان، پای تلویزیون میخکوب نشستیم تا نتایج آرای آن انبوهِ مردمِ به صحنه آمده، اعلام شود...
خیلی از نیمه‌ شب نگذشته بود، که چهره بزرگ‌ترها بیشتر و بیشتر در هم فرو می‌رفت، انگار همه در شوک بزرگی فرو رفته بودند، شوکی که ما هنوز آن را نمی‌فهمیدیم...
صبح شد، در راه مدرسه، دیگر خبری از آن شور و هیجان در خیابان‌ها نبود؛ گویی آن همه امید و ذوق و شوق به یکباره در تمام دنیا، از بین رفته بود، گویی گرد ناامیدی بر خیابان‌ها پاشیده شده بود...
آدم بزرگ‌ها خیلی عجیب شده بودند، کمتر حرف می‌زدند، بیشتر غصه می‌خوردند ولی این‌بار خیلی بیشتر از همیشه، یک هدف مشترک داشتند؛ می‌خواستند رای‌شان را پس بگیرند...
به خیابان‌ها آمدند، تلفن‌ها را قطع کردند و ما در سکوت بی‌خبری از پدرها و مادرهایمان، بزرگ‌تر شدیم؛ از شنیدن خبر کشته‌شدن معترضین در خیابان‌ها بزرگ‌تر شدیم؛ از دیدن آن دستبندهای سبز بزرگ‌تر شدیم؛ آن‌قدر بزرگ شدیم که در کنار بقیه فریاد زدیم: "ما اهل کوفه نیستیم، حسین تنها بماند..."
بیانیه‌هایش را خواندیم، برای دیگران تعریف کردیم، دیگر فقط میرحسین مهم نبود، مهم "ما همه با هم هستیم!" بود، مهم صدایی بود که برای امید، همان بذر هویتمان، فریاد می‌زدیم...
بزرگ‌تر شدیم؛
اما دیگر میرحسین نبود،
زهرا نبود،
شیخ نبود،
و فقط ما بودیم؛ خس و خاشاکی که تمام فریادشان در اختر ناتابناک، محصور شده بود...
مدت‌ها پیاممان روشن بود، شکستن حصر را طلب می‌کردیم؛ اما زمان که گذشت، خود را اهل کوفه یافتیم...
هزاران روز از حصر گذشت...
و ما اهل کوفه بودیم...
ما، پدرهایمان، مادرهایمان، خواهرها و برادرهایمان، فراموش کردیم فریادها و مشت‌های گره‌کرده‌مان را...
فراموش کردیم امیدمان را...
چون جواب فریادمان باتوم، و جواب دادخواهی‌مان، تفنگ بود...
سال‌ها گذشت...
و هرروز از آن کامیابیِ همگانی بیشتر فاصله می‌گرفتیم، آن‌قدر دور شدیم که این بار ما به خیابان‌ها آمدیم...
ما فریاد آزادی و عدالت سر دادیم...
ما نتوانستیم دوباره ساکت در خیابان‌ها راهپیمایی کنیم، چون دیگر امید آن روزها را نداشتیم...
تیر زدند...
کشتند...
و ما همچنان دوباره نشستیم...
میرحسین، زهرا و شیخ مهدی هم نشستند؛ آن‌ها پشت میله‌های جوش خورده بر درهای خانه‌شان؛
ما پشت پنجره‌ی رو به خیابان‌مان.

۲۵ بهمن ۹۸/ نهمین سالروز #حصر غیرقانونی

#یادآر
#خرداد۸۸
#بهمن۸۹
#آبان۹۸
#یادداشت_دانشجویی

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

🔰 سرکوب بزرگ خیابانی در عصر جدید، پایان شبه دموکراسی و ایران پسا آبان

📌 با نگاهی به سرنوشت جوامع سرکوب شده در چند جغرافیای سیاسی

🖋محمد کوراوند


🔻در یادداشت زیر می‌خوانید:

▫️ سرکوب‌های بزرگ خیابانی تجسم عینی مفهوم بن‌بست سیاسی و شروع دوران زوال سیاست‌ورزی است. سرکوب‌های بزرگ نشانه ناچار بودن از حذف دیگری است.

▫️در هر جغرافیای سیاسی سرکوب‌های بزرگ نتایج اجتماعی تاریخی خاصی را پایه‌گذاری کرده است.

▫️در منطقه خاورمیانه معمولا سرکوب‌های بزرگ به فروپاشی یا جنگ منتج شده است.

▫️در ایران عقب ماندگی سیستم سیاسی از مطالبات معیشتی، اجتماعی و نسلی(تحت تاثیر مطالبات موج جهانی پست مدرن) باعث سرکوب جنبش‌های نوین اجتماعی به شکل سنتی و خشونت‌بار شده است؛ چیزی که در آبان ماه فاجعه آفرید و تیر خلاصی بر دو دهه تمرین شبه دموکراسی و ابزارهای حداقلی آن چون انتخابات بود. بنابراین تحلیل شرایط جامعه و حکومت در ایران هرگز به قبل از آبان ۹۸ برنخواهد گشت.

🔻 متن کامل:
🌐 https://telegra.ph/123-02-10-23

#سرکوب
#آبان۹۸
#یادداشت_مخاطبین

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

📌 طرح #برد انجمن اسلامی دانشجویان آزاداندیش دانشگاه علامه طباطبائی

🔻نرگس محمدی از غلامرضا ضیایی، رئیس زندان اوین، می گوید... .

#آبان۹۸
#نرگس_محمدی
#مجید_توکلی

🆔 @atuazadandish

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed