بخوانیم چند بند از منظومه ی بسیار زیبای
#هذیان_دل شهریار، با تصاویر بی نظیر و دلنشین:
دیکلمه ی کامل شعر:
#فرهاد_مکاری@aloonaksherدارم سری از گذشت ایام طوفانی و مالخولیائی
طومار خیال و خاطراتم لولنده به کارخود نمایی
چون پرتو فیلمهای در هم
در پرده ی تار سینمایی
بگشود دلم زبان هذیان:
مرغان خیال وحشی من
تنها که شدم برون بریزند
در باغچه ی شکفته ی شعر
با شوق و شعف بجست و خیزند
تا می شنوند صوتی از دور برگشته چوباد میگریزند
در خلوت حجره ی دماغم
ما حلقه زده به دور کرسی
شب زیر لحاف ابر میخفت
خانم ننه مادر بزرگم
افسانه و سرگذشت میگفت
می کرد چراغ کورکوری
من غرق خیال و با پری جفت
شعرم به نهان جوانه می زد
چون چشم تو ای غزال وحشی
روزی که ز آدمی رمیدم
بوی تو مگر بدو گذشتی
کز لاله ی وحشی یی شنیدم
با شعله ی شوق در گرفته
شب همره بادها دویدم
تا بوی گلم گرفت دامن
@aloonaksherافسانه ی عمرم آورد خواب
عمری که نبود ، خواب دیدم
در سیل گذشت روزگاران
امواج به پیچ و تاب دیدم
از عشق جوانی ام چه پرسی !
من دسته گلی بر آب دیدم..
دل بدرقه با نگاه حسرت
روزیکه زمین جدا شد از مهر
دلگرمی بازگشت خود را
در آینه ی افق نمیدید
تاریکی سرنوشت خود را
آنشب که بگوش ماه میگفت
افسانه ی سرگذشت خود را
گردون به هزار دیده بگریست
در جاده ی کهکشان ستاره
می داد دفیله فوج در فوج
چون رشته ی دود و توری ابر
بگرفت خیال من ره اوج
چون موج خیال خویش دیدم
من نیز گرفته دامن موج
رفتیم بهم به کشور ماه
عُریان پریان آسمانی
در آب بگیسوان افشان
در حوض بلور لاجوردی
غلطیده چو گوهر درخشان
وز دور به دختران دریا
لبخندزنان ستاره پاشان
با جلوه ی طاوسی گذشتیم
در راه ، دُرُشکه چی نشانم
یک نقطه بگوشه ی افق داد
گفت ار پدر تو سازم او را
خواهی چه به من ، به مُشتُلُق داد ؟
من آب نبات دادم او را
او نیز پُکی به من چُپُق داد
وان نقطه نهفت در پس کوه
کم کم ، پدرم ، خدا بیامرز
دیدم سر کوه رُسته چون کاج
چون بال مَلَک عبایش افشان
دستار سیادتش به سر، تاج
وز کوه همی شود سرازیر
چون نور محمدی ز معراج
دیگر مگرش بخواب بینم...
#شهریارچند بند از
#هذیان_دل@aloonaksherقسمتی از نظریه
#نیما_یوشیج در مورد هذیان دل/ اردی بهشت 1325:
من چیزی بهتر از این برای این منظومه نمیتوانم بگویم: هذیان دل آنقدر صاف و صیقلی شده احساسات شاعر را در بر دارد که مثل آئینهایست که به دست مردم داده تا کدام یک از آنها با چشم روشنبین خود ، بتوانند خود را در آن ببینند. شهریار توانسته است این زیبایی را با منظومهی خود به نمایش بگذارد و این کاری است که شاعر میکند و دیگران که تنها ابزار کار شاعر ، یعنی وزن و قافیه را در دست دارند ، نمیتوانند.
@aloonaksherدیکلمه شعر:
👇👇👇👇👇