ژولیت از این بالکن رومئو را میدید🔸 ورونا شهری در کرانه رودخانه آدیجه در منطقه وِنهتو در کشور ایتالیا با معماری خاصش در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. از پلهای نامدارش مانند پونته پیترا تا سالمترین آمفی تئاترهای بجا مانده از امپراتوری روم در مرکز ورونا متعلق به سده یکم میلادی، تا قصر سلطنتی سن زنو ماجوره متعلق به سدهٔ ۱۲ و ۱۳.
🔸اما این شهر نه فقط به دلیل معماری که برای یک تراژدی عاشقانه خودنمایی میکند و در ایتالیا به شهر عشاق مشهور است.
🔸ویلیام شکسپیر، نمایشنامهنویس شهیر انگلیسی قرن شانزدهم دو نمایشنامه «رومئو و ژولیت» و «دو نجیبزاده ورونایی» را درباره این شهر نوشته و همین امر سبب شده تا گردشگران بسیاری سالانه برای بازدید از میراث فرهنگی مربوط به این نمایشنامهها به شهر ورونا سفر کنند آن هم در حالی که هنوز مشخص نیست اصلا شکسپیر سفری به ورونا داشته یا نه!
🔸شکسپیر نمایشنامه رومئو و ژولیت را بین سالهای ۱۵۹۱ تا ۱۵۹۵ نوشته است. در ورونا سه بنای تاریخی مرتبط با این اثر تراژدی وجود دارد؛ خانه ژولیت، خانه رومئو و قبر ژولیت.
🔸 خانواده مونتکی (مونتک) که اصیلزادگانی ورونایی بودند و خانواده کاپولتی (کاپولت، کپیولت) که شوالیههایی با اصلیت بِرِشایی بودند اختلافات دیرینهای داشتند تا آنجا که حتی دانته هم در کتاب برزخ خود به آن اشاره کرده است. اختلافی دامنگیر که در اثر تراژدی شکسپیر سبب جدایی دو نوجوان عاشق و مرگ آنها میشود.
خانه ژولیت🔸 حال در ورونا ساختمانی مشهور به «خانه ژولیت» وجود دارد که در قرن سیزدهم میلادی ساخته شده است. این بنای قرونوسطایی که در خیابان کاپلو قرار دارد تا مدتها منزل خانواده «دل کاپِلو» بود که بعدها خانواده کاپولِتی (کاپِلِتی) در آن سکونت کردند. ژولیت، قهرمان تراژدی رومئو و ژولیت، دختر خانواده کاپولتی بود که اوایل قرن چهاردهم در اوج جوانی پس از متوجه شدن مرگ رمئو کسی که عاشقش بود با خنجر رمئو به زندگیاش پایان داد.
🔸بهمحض ورود به این خانه، بالکنی که رمئو به ژولیت ابراز عشق میکرده بیش از همه به چشم میآید.در بدو ورود بازدیدکنندگان با کاغذهای کوچکی مواجه میشوند که روی دیوارهای دوطرف آستانه خانه چسبیده شدهاند. این کاغذها محتوی دلنوشتهها و اسامی عشاقی است که پیامهایی را برای ژولیت به یادگار گذاشتهاند. داخل حیاط هم دری مشبک وجود دارد که مردم قلبهایی را روی آن نصب میکنند.
‼️تابلوهایی به پنج زبان ایتالیایی، انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و آلمانی پیش از ورود به ساختمان اعلام کردهاند: «خانه ژولیت، بنایی تاریخی است. لطفا به ما در حفظ آن کمک کنید. اگر مایلاید برای ژولیت پیغام بگذارید لطفا آن را در صندوق پستی ورودی خانه یا میزهای تحریر داخل خانه قرار دهید. زشتکردن دیوارهای حیاط ممنوع است.»
🔸این خانه یکی از مکانهای پر طرفدار برای برگزاری مراسم ازدواج است. در اوایل قرن ۲۰میلادی، این خانه به مکانی متروکه تبدیل شد و شهر ورونا تصمیم گرفت آن را در سال ۱۹۰۵ از خانوادهی کاپلو خریداری و آن را با توجه به معماری گوتیک قرون وسطی بازسازی کند. امروزه این خانه به موزهای تبدیل شده که یکی از دلایل اصلی سفر گردشگران به شهر ورونا به شمار میرود. البته بالکن معروف آن، یعنی همان بالکنی که رومئو در آن به عشقش به ژولیت اعتراف کرد، بخشی از ساختمان اصلی نبوده و در قرن ۲۰ به خانه اضافه شده است.
🔸مجسمه ژولیت در حیاط این ساختمان واقع شده و مردم بر این باورند که با دست زدن به آن، شانس در عشق به آنها رو میآورَد و میتوانند فرد مناسب خود را پیدا کنند.
خانه رومئو🔸خانه قرونوسطایی با مالک خصوصی که امکان بازدید ندارد اما برای همه جذاب است. روی تابلو آن این عبارت نگاشته شده: «خانه کانیولو نوگارولا معروف به رومئو». این ساختمانی است که تا منزل ژولیت کاپولِتی فاصله چندانی ندارد و متعلق به خانواده مونتِکی و رمئو است.
قبر ژولیت🔸قبر ژولیت در سردابهای زیر موزه دیوارنگاری ورونا در خیابان پونتیهره، انتهای خیابان شکسپیر قرار دارد .بازدید از این دو جاذبه گردشگری ورونا با پرداخت یک ورودی امکانپذیر است هر چند چندان از این بازدید استقبال نمیشود.
🔸 در قرن چهاردهم اجازه برگزاری تشییعجنازه مذهبی برای فرد خودکشی کرده صادر نمیشد اما کلیسا برای خانواده سرشناس کاپولتیها درمورد ژولیت استثناء قائل شد و اجازه داد دختر جوان در این سردابه، آبرومندانه با سنگ قبری ساده دفن شود به شرط آنکه روی سنگ قبر نام ژولیت حک نشود. با شهرت داستان این دو عاشق ناکام در قرن شانزدهم، مقامات کلیسا تصمیم گرفتند این رسوایی را پاک کنند و بنابراین، سردابه را به مخزن نگهداری آب چاهی که داخل حیاط همین ساختمان بود تبدیل کردند.
👈اهل قلم و فرهنگ:
🆔 @ahleghalamvafarhang