زلالِ بعد از بارانی! شکوه جنگل به وقت تکاندن بال‌های خیس درخت. غنیمتی! چون آخرین قطره‌‌ی چکیده از انگشت آفتاب در عزیمت ابر. کاج گذشته از طوفانم رنگین کمان تواضع! بگو کی می‌رسی؟ تا شانه‌هایم لجاجت باران را دوام بیاورد. پرنده‌ی پاییزم زخمیِ جا مانده از نبرد مرزهای مه‌گرفته‌‌ بگو کی می‌رسی؟ دلتنگی‌ تلخیِ شیرینی‌ست مثل سکوت صبحِ آتش‌بس #مهناز_نیکفر آبان ۱۴۰۳ @adaabiiat