hrmazd az ān ī xwēš xwadīh, az gētīg rōšnīh, kirb ī dāmān ī xwēš frāz brēhēnīd, pad ātaxš kirb ī rōšn ī spēd ud gird ud frāz-paydāg, az stī ī ān mēnōg kē petyārag ī andar har dō dām ā-š be barēd. ast tuwān, ast zamān. (Hajipour, 1400, forthcoming) همانا که دادار اورمزد، جوهرِ مادیِ آفریدگانِ خویش را با نور و روشنی‌ای از ذاتِ خود آمیخته است؛ نوری که در آتشِ فروزان آشکار می‌شود و از دور به‌سانِ دایره‌ای سپید و درخشان جلوه می‌نماید. پس آن ذاتِ بی‌همتایِ مینوی است که پلشتی‌ها را از هر دو جهان می‌زداید. که همواره پرتوان و زمانمند باشد. «بخشی از متنِ نسکِ پهلویِ بندهش» Ōhrmazd(God) blended the material essence of creation with light and radiance from its own being—a light that manifests in the blazing fire, appearing from afar as a radiant, white circle. Indeed, that unique spiritual essence is what cleanses impurities from both worlds (spiritual and material) and is ever-powerful and timely. A section of the book of Bundahišn(Primal creation) ☝🏼✨ https://t.center/ZoroastrianismWisdom ☝🏼✨ https://www.instagram.com/zoroastrian.wisdom