وحید هِرُوآبادی

بدا به آن «منِ جمعی» که بی حضورِ من است
و خوش به حالِ خودم در مقامِ تنهایی

#مریم_جعفری_آذرمانی
#کتاب_راویه

| @Maryam_Jafari_Azarmani |

عکس‌شان برق میزند، امّا
پشت صحنه‌ست گندِ دنیاشان
سرشان داغِ این نمایش شد
هذیان است لفظ و معناشان

منِ اصلی! حواسِ جمعت کو؟
قدرتِ استراقِ سمعت کو؟
صفحه‌هاشان پر از «منِ جمعی»ست
همگی سرخوشند با ماشان

کلماتی در این میان مُردند
قاتلان شهرتی کلان بردند
با چه تفهیمِ اتّهام کنم؟
هیچ جا ثبت نیست امضاشان

منِ شاعر، منِ فقط ناظر
منِ مبهم، منِ فقط مریم
تو مسیح منی، شفاعت کن!
یک قدم هم نبوده‌ام باشان

بس که هر روز فکر امروزند
طبقِ معمول عارفند، ولی
آن‌چنان بی‌گذشته‌اند که من
نگرانم برای فرداشان

#مریم_جعفری_آذرمانی
۲۸ مرداد ۱۳۹۴
#کتاب_راویه

| @Maryam_Jafari_Azarmani |

◽
رئیسِ بی‌هنران در نهادِ بی‌بنیاد
همیشه منطقش این است: هرچه بادا باد!

ـ خدا نکرده ـ مبادا بفهمی آینه چیست؛
در این اداره درآمد ندارد استعداد

میانِ سمفونیِ خرچ خرچِ ماشین‌ها
ببین صدایی از انسان نمانده است به یاد

چه خارها که درختانِ معتبر شده‌اند
چقدر گل که پلاسید و زیر پا افتاد

اگر مخاطبِ خود هم نباشم، از این پس
به شعر من چه کسی اعتبار خواهد داد؟

مریم جعفری آذرمانی
۵ تیر ۹۴
#کتاب_راویه

@Maryam_Jafari_Azarmani

از بس که ترس خورده زبانِ بهانه را
دیگر دلی نمانده بگوید ترانه را

تا حس کنم که جمعیتی عاشقِ منند
آیینه کرده‌ام در و دیوار خانه را

هم یک وجب به نامِ منِ بی‌ستاره نیست،
هم می‌کِشم مصیبتِ خاورمیانه را

هرچند نانی از غمِ شعرم نخورده‌ام
باید تقاص هم بدهم دانه دانه را

وقتی حساب هست و کنارش کتاب نیست
شاعر چگونه دوست بدارد زمانه را

#مریم_جعفری_آذرمانی
۲۳ دی ۹۴
#کتاب_راویه
نشر فصل پنجم

@Maryam_Jafari_Azarmani