ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اگر بهارم، تو آبیاری، وگر چراغم، تو شعلهکاری ز حیرت من خبر نداری، بیارم آیینه روبهرویت؟ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ندارم بیشتر زاین طاقتِ بیمهری جانان خدایا! با من آن نامهربان را مهربان گردان... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بریدی غصّه از دل، دوختی لبخند بر لبها مبارک باد -ای خیاط!- روز و روزگارانت... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ مرا افکنده زلف سرکشت در ظلمتآبادی که نبْود صبح در پی تا ابد شبهای تارم را... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ از گنج و گوهری که غنی جمع کرده بود روزی که رفت، جز دل اندوهگین نداشت... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ در محبّت، جامهی جان پاره کردن کار ماست ما نه همچون بوالهوس، چاک گریبان دوختیم... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بیتو حتّی در بهشت آرامشی در کار نیست در کنار تو، کویر زندگی پردیس بود... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یا ماهیام یا نهنگم، چیزی نمیدانم امّا از دستهای تو باید، دریام را بُگذرانم... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ در این گل-پوچ طولانی، گلی رو کن فقط یکبار پساز صدمشت پوچِ خالیِ پیدرپیات ایعشق! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گرچه از من هیچکس غیر از وفاداری ندید بیوفاییهای این عالم به من هم میرسد... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ