سوسیالیسم کارگران

🔵 دیدار همبستگی خانواده‌های دادخواه #جواد_حیدری و #مصطفی_کریمی‌بیگی بر مزار جانباخته اعتراضات عاشورای ۸۸

امروز سه‌شنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۳، خانواده دادخواه جواد حیدری از جانباختگان انقلاب #زن_زندگی_آزادی بر مزار مصطفی کریم‌بیگی از کشته‌شدگان اعتراضات ۶ دی ۸۸ حضور یافتند و با خانواده دادخواه مصطفی، اعلام همبستگی کردند.

✌️زنده‌باد همبستگی دادخواهان

🔵#کمیته_دادخواهی:
✊#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
📞 @isf_uni_admin
🔗 ایکس(توییتر) | اینستاگرام | تلگرام

از هجده تیر ۱۳۷۸ تا انقلاب زن زندگی آزادی؛ چرا اعتراضات تیر ۱۳۷۸ مهم است؟


بیست و پنج سال قبل، یعنی زمانی که خیلی از ما دانشجویان و دانش‌آموزان به دنیا نیامده‌ بودیم، اولین خیزش سرنگونی‌طلبانه مردم آزادیخواه در هجده تیر ۱۳۷۸ کلید خورد؛ آن هم درست بعد از سرکوب وحشیانه انقلاب ۵۷، نسل‌کشی انقلابیون ۵۷ توسط جمهوری اسلامی و برپایی یک دهه سرکوب، جنایت و کشتار در جامعه دهه شصت شمسی ایران. رویدادی بزرگ که به رغم سرکوب و خونی که به آن پاشیده شد، در ذهن جمعی ایرانیان و معترضینی که بدنه اجتماعی اعتراضات سراسری بعدی در ایران را دامن زدند، به خوبی هک شده است.

در این نوشته کوتاه، قصد ما این نیست که به تاریخ سفر کنیم و جزئیات رخدادها را مورد بررسی قرار دهیم. آنچه اینجا برای ما مهم است جایگاه و اهمیت این رویداد تاریخی در اوضاع سیاسی ایران و پیوند ارگانیک آن با شرایط امروز و مبارزات نسل ما (زنان، جوانان، دانشجویان و دانش آموزان) است که با پرچم انقلاب زن زندگی آزادی به جنگ حکومت اسلامی رفته‌ایم. به عبارتی ما اینجا می‌خواهیم نشان دهیم، بر خلاف آنچه حتی در ترانه‌های اعتراضی هم به «هجده تیر بی‌سرانجامی» معروف شد، اعتراضات هجده تیر نقطه آغاز روندی بود که اتفاقا سرانجامش به پیروزی انقلاب جاری در ایران گره خورده است.

مهمترین جنبه اعتراضات تیر ۱۳۷۸ را در این باید دید که این اعتراضات از دل جامعه‌ای نشئت گرفته بود که هر چند در برابر سرکوب‌های خونین دهه شصت و تحمیل جنگی خونین به جامعه (جنگ هشت ساله) از هم نگسیخته بود، اما اندامی نحیف و شکننده داشت و نیازمند طی شدن مرحله‌ای بود برای آنکه مجددا فرصتی برای سربلند کردن بیابد. این فرصت از اعتراضات و شورش‌های شهری علیه وضعیت معیشتی، بی‌حقوقی و فضای سرکوب در اوایل دهه هفتاد شمسی در چند منطقه و شهر و مشخصا از شهر مشهد، در دوره ریاست جمهوری رفسنجانی آغاز شد و سپس امتداد آن به هجده تیر ۱۳۷۸ رسید.

در دل این شرایط است که اعتراضات هجده تیر ۱۳۷۸ به مثابه یک نقطه عطف تاریخی و به عنوان اولین عروج خیزش سرنگونی‌طلبانه مردم ظاهر می‌شود و برای نخستین بار به صحنه اعتراض توده‌ای و علنی به خامنه‌ای و کلیت جمهوری اسلامی تبدیل می‌شود. در واقع، این اعتراضات با زدن ضربه‌ای کاری به حکومت، پیامی روشن از سوی جامعه به رژیمی بود که گمان می‌برد با کشتارهای دهه شصت بقای خود را برای مدتی طولانی تضمین کرده است. در نتیجه از این نقطه نظر، هجده تیر و اتفاقات کوی دانشگاه را باید به مثابه نقطه آغاز روندی اجتماعی دید که عرصه مبارزه برای سرنگونی حکومت را معنا می‌بخشید؛ این جنبشی بود که همچون ققنوس از خاکستر کشته‌شدگان دهه شصت و سرکوب و به نیز به شکست کشاندن انقلاب ۵۷ سربلند کرده بود و می‌خواست شعار «نه به جمهوری اسلامی» را تا جایی که توازن قوای سیاسی آن روزگار اجازه می‌داد، فریاد زند.

📌 متن کامل را اینجا بخوانید

🔵#کمیته_دادخواهی:
✊#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
📞 @isf_uni_admin
🔗 ایکس(توییتر) | اینستاگرام | تلگرام