شهرِ زنان، شهرِ امن

جایگاه جنسیت در احساس امنيت درک شده از فضاهای شهری

🔻مشخصه‌هاي فردي در ادراک از امنيت و ميزان استفاده فرد از یک فضاي شهري تاثير دارند، مثل #موقعيت_اجتماعي، #شخصيت، #نقش‌ها (سن و طبقه اجتماعي، پشتوانه خانوادگي، دانشجو بودن و يا کارگر بودن و… ) و اين مسائل در تعیين راحتي اين افراد و همچنين در میزان درکي که از آسيب پذيري یک مکان دارند، تاثیرگذار است.

🔻عموماً عوامل زيادي براي عكس‌العمل نشان دادن مردم به #ترس وجود دارند، اما برخي از اين عوامل نقش بيشتري دارند از جمله: #جنسیت، سن، تجربه‌های گذشته درمورد جرم، محيط‌ و جغرافيا، قوميت و فرهنگ و ساير متغيرها.

اما #جنسيت به عنوان #مهم‌ترين عامل شخصیتی در درک #امنیت محسوب می‌گردد. نوع جنايت و حس امنيت در مورد زنان و مردان متفاوت است، اما عموما #زنان #ترس #بيشتري را حس مي‌كنند تا مردان، گرچه ممكن است كمتر از مردان قرباني شوند.

🔻 بطور کلي مردان احساس مثبت‌تری در مورد امنيت محيط نسبت به زنان دارند. هم مردان و هم زنان در تاريکي احساس ناامني مي کنند ولي درجه حس ناامني در زنان بالاتر است.

🔻 #ترس از #جرم رفتار و حالات را در فضاهاي شهري تغیير مي‌دهد و اين اثرات روي زنان و ديگر گروه‌هاي آسيب‌پذير اجتماعي و اقتصادي شديدتر است، اثراتي نظير اينکه: حرکت‌های آنها را محدود مي کند و به ويژه بعد از تاریک شدن هوا موجب در خانه ماندن آنها مي‌شود و فرصت‌هاي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي آنها را کاهش مي‌دهد.

🔻در اين فرآيند #زنان از فعاليت‌های #اقتصادي و اجتماعي نظير کار کردن تا دير #وقت و يا شغل‌هايي که شيفتي هستند و يا کلاس‌هاي عصر گاهي و نظاير آن مستثني مي‌شوند و البته در اين گونه موارد همواره زنان فقير بيشتر قرباني جنايت و ترس از آن مي‌شوند.

🔻در مجموع باید گفت عدم امنيت زنان در فضاهاي شهري #مشارکت کامل زنان را در اجتماع محدود مي‌کند.

🔻 همچنين #ظرفيت اقتصادي #زنان
در سطوح شهري وابسته به #امنيت آنهاست. فعاليت‌هاي اقتصادي زنان بعضاً در اقتصاد غير رسمي و يا نزديک به خانه آنها متمرکز شده است، اما زنان به تسهيلاتي براي اشتغال در محيط شهري و مسکوني خود نياز دارند.

منبع برای مطالعه بیشتر👇:
الهام ضابطیان، محتبی رفیعیان، 1387، درآمدی بر فضاهای امن شهری با رویکرد مشارکتی، نشریه جستارهای شهری، شماره 24, 25.

@Shahr_Zanan