شوراهای صنفی دانشجویان کشور

⛔️برخورد سلبی یا ایجابی؟⛔️
پویا جانی پور، عضو شورای مرکز شورای صنفی علم و صنعت
از شروع دور جدید شوراهای صنفی بارها از طرف جناح های مختلف این نهاد مورد اتهام قرار گرفته است که در مورد موضوع #سیگار بی تفاوت است.
لازم است تا قبل از شروع بحث توضیحاتی را ارائه کنیم:
از نظر محققان نیکوتین سیگار بسیار اعتیاد آور تر از بسیاری از مواد مخدر سنتی از جمله ماریجوآنا و مواد الکلی است. همچنین ترک آن به تبع سخت تر و نیازمند به شرایط خاصی برای ترک کردن است.
موارد مورد نیاز برای ترک سیگار هم ذهنی و هم جسمی و هم فرهنگی است. برای ترک درست سیگار فرد نیاز به محیطی آرام و بدون استرس، غذای خوب، خواب مناسب، محیط مناسب و... و مهم تر از همه مشاور زبده در زمینه ی ترک سیگار دارد.
پیرو پاراگراف قبل باید از مسئولین محترم چند سوال پرسید:
آیا دانشجویانی که از سیگار استفاده میکنند از محیطی مناسب و بدون استرس در خوابگاه ها بهرمند هستند؟
آیا شرایط غذایی برای آنها مناسب است؟ آیا دانشگاه فراغت لازم برای دانشجویان در زمینه بر طرف کردن نیاز های هرم مازلو را انجام داده است؟ آیا دانشگاه محیط لازم برای نیاز به مشارکت در گروه را برای دانشجویان فراهم آورده است؟
باید از مسئولین پرسید که آیا مراکز مشاوره دانشگاه توانسته اند محلی امن برای دانشجویان فراهم کرده تا ایشان به آنجا مراجعه فرمایند و برای ترک سیگار (در صورت علاقمندی) کمک بگیرند؟ آیا هیچ آموزشی در مورد مضرات و فواید سیگار و مقایسه ی آنها در دانشگاه برگزار شده؟
خیلی از دانشجویان به دلیل عدم امنیت و اطمینان خاطر از شخصی ماندن اطلاعاتشان به مشاورین سطح دانشگاه مراجعه نمی کنند و مرکز مشاوره وزارت علوم در چند سال تنها کار نمایشی انجام شده اش پخش پرسش نامه ای در خوابگاه های دخترانه بوده که از آنها خواسته تا نوع روابط عاطفی و جنسی! هم اتاقی های خود را گزارش دهند (این مصداق تجسس در حریم شخصی افراد است)
دانشگاه ها در این چند سال بدون فهم درست از ریشه گرایش دانشجویان به مواد مخدر و سیگار تنها به روش های سلبی ( برخورد از طریق حراست، کمیته انظباطی و...) روی آورده و از کمترین کارهای آموزشی و ریشه ای فرار کرده اند.
هر ساله از دانشجویان در بدو ورود به دانشگاه پرسش نامه هایی در مورد بهداشت روان گرفته می شود و آنها را اکثرا مجبور به این می کنند(با تهدید به ندادن اجازه برای انتخاب واحد در صورت انجام ندادن این تست روان و...) تا در این پرسش نامه دروغ تحویل مراکز مشاوره دهند تا مبادا در آینده از این پاسخ ها بر علیه آنها در کمیته های انظباطی استفاده شود.
سیاست های برنامه توسعه برای خصوصی سازی خوابگاه های دانشجویی و شانه خالی کردن از وظیفه دولت برای #آموزش_رایگان سبب شده است تا خوابگاه در بعضی دانشگاه های کشور 3 الی 4 ترم به دانشجویان تعلق گیرد و دانشجویان مجبور می شوند تا در محیط های ناامن شهر (که هزینه اجاره بهای کمتری دارد) مسکن تهیه کنند که این خود باعث قرار گرفتن آنها در معرض مواد مخدر است. تصمیم دولت برای کاهش هزینه های آموزش از طریق بومی گزینی نه تنها راه حلی برای این مساله نیست که به پاک کردن صورت مساله می ماند.
عدم حمایت دانشگاه از دانشجویان در مواقع ضروری (فوت یکی از نزدیکان، شکست عشقی، مشکلات معیشت منجر به کار بیرون از دانشگاه و...) باعث می شود تا دانشجویان پس از شکست تحصیلی (افتادن دروس، مشروطی و...) به سمت مواد مخدر روی بیاورند.
البته انجام این موارد چندان دور از ذهن نیست. وقتی که در عموم دانشگاه های کشور سرپرست مراکز روان درمانی دانشگاه نه یک روان درمانگر که دکترای رشته های مهندسی و... هستند که بر حسب اتفاق به این مسئولیت گمارده شده اند و نه به خاطر صلاحیت پزشکی و حتی مدیریتی.
در هر صورت باید توضیح داد که تا وقتی مسئولین مربوطه درک لازم را برای کارهای ایجابی پیدا نکرده اند و با این مسائل به طرق امنیتی برخورد می کنند شوراهای صنفی در این کار سلبی شرکت نکرده و همچنان مسئولین را نسبت به عواقب آن انذار میدهند.
#یادداشت
#درمان
1⃣7⃣2⃣
@senfi_uni_iran