شوراهای صنفی دانشجویان کشور

🔴🔴لغو اخذ شهریه ی دروس افتاده و حذفی در دانشگاه های مازندران در سایه تلاشهای شورای صنفی دانشگاه نوشیروانی بابل و همبستگی شوراهای صنفی سایر دانشگاه های این استان



⁦▪️⁩پس از ابلاغ آیین‌نامه‌ی جدید آموزشی در تاریخ 1 خرداد 1397 که به موجب تبصره‌ی ماده‌ پنج آن، اخذ مجدد دروس افتاده و حذفی دوره‌ی کارشناسی منوط به پرداخت شهریه مصوب هیئت امنای دانشگاه اعلام شد، نادیده‌گرفتن اصل اساسی #آموزش_رایگان و نگاه بازاری سیاست‌گذاران به دانشگاه، بیش از پیش نمایان شد و همین امر، لزوم واکنش و اعتراض جامعه دانشجویی را به روند پولی‌سازی دانشگاه به وضوح آشکار ساخت؛ واکنش‌ و اعتراضی که در مناطق مختلف کشور، گاه به شکلی محدود و گاهی نیز به شکلی کارآمد و گسترده شکل گرفت.

⁦▪️⁩یکی از کانون‌های اعتراض به مفاد آیین‌نامه‌ی جدید آموزشی، دانشگاه‌های استان مازندران بود. اعلام نرخ شهریه‌ی مصوب هیئت امنا، بلافاصله با اعتراض و مخالفت دانشجویان و شورای صنفی دانشگاه صنعتی «نوشیروانی بابل» مواجه شد.

⁦▪️⁩مسئولین این دانشگاه در واکنش، تلاش کردند تا با بهره‌گیری از تریبون‌های خود در دانشگاه، وضع قوانینی از این دست را که در تضاد کامل با اصل سی‌ام قانون اساسی مبنی بر وظیفه‌ی دولت در تسهیل و تعمیم آموزش عالی‌ست، توجیه کنند؛ قوانینی که علاوه بر آن، با تکلیف ذاتی حاکمیت در ایجاد فرصت‌های برابر آموزشی برای تمامی اقشار جامعه نیز در تضاد کامل است.

⁦▪️⁩ علی‌رغم تلاش مسئولین دانشگاه، اعتراضات دانشجویان ادامه یافت و شورای صنفی دانشگاه نوشیروانی، طی نامه‌ای به هیئت امنای دانشگاه‌های استان مازندران، رسماً خواستار حذف شهریه‌ی دروس افتاده و حذفی دانشجویان شد؛ شوراهای صنفی دانشگاه‌های «علم‌وفناوری بهشهر»، «مازندران» و «فناوری‌های‌نوین آمل» نیز طی نامه‌ای با خواسته‌‌های مشابه و مشترک، هیئت امنا را خطاب قرار دادند.

⁦▪️⁩ثمره‌ی این اقدام جمعی و اتحادی که میان دانشجویان و شوراهای چهار دانشگاه استان شکل گرفت، شنیده شدن صدا و مطالبه‌ی مشترک دانشجویان در آخرین جلسه‌ی هیئت امنا و عقب‌نشینی این هیئت از تصمیم خود بود.

⁦▪️⁩بدین‌ترتیب و با تلاش شورا و فعالین صنفی، در «دانشگاه صنعتی نوشیروانی» شهریه‌ای از دانشجویان کارشناسی برای اخذ دروس افتاده و حذفی، دریافت نشده و مبالغی که در نیمسال پیشین به این منظور از دانشجویان اخذ شده بود نیز عودت داده می‌شود.
در «دانشگاه علم‌وفناوری بهشهر» از دانشجویان شهریه‌ای اخذ نمی‌شود و در دو دانشگاه دیگر نیز پیگیری‌ها تا اعلام تصمیم نهایی ادامه دارد.

⁦▫️⁩در پایان، شایسته است بار دیگر اهمیت یکصدایی و عزم جدی دانشجویان را در مطالبه‌ی خواسته‌های به حق صنفی یادآور شویم.
امیدواریم با گسترش و تداوم این اتحاد و یکپارچگی که ثمره‌ی آن را امروز، در دانشگاه‌های استان مازندران نظاره کردیم، شاهد روزهایی بهتر برای جامعه دانشجویی باشیم.


9⃣8⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran

👈از شهریه تا وثیقه !!
👈از سنوات تا زندان!!



کانال را باز می کنم. پست جدیدی گذاشته شده است:« پرونده جدید لیلا...»
خسته و کلافه، حوصله ام نمی شود پست را تا آخر بخوانم. موس را دستم می گیرم و کانال را با سرعت زیاد بالا می روم. «بازداشت. حکم. زندان. شلاق. وثیقه. حبس. تعزیری. تجدیدنظر. قاضی. وکیل. دادگاه انقلاب.» این واژه های پرتکرار چرا دست از سر این کانال برنمی‌دارند؟؟ چه بر سر کانالی آمده است که تا همین چند وقت پیش خبر بود و یادداشت و عکس و پیگیری از مقاومت شوراها در برابر « افزایش شهریه و هزینه خوابگاه و حقوق لگدمال شده دانشجویی و کاهش سنوات و مشکلات آیین نامه ها و ....» ؟! زمان بر ما چگونه گذشته است که کلیدواژه های مهم ترین تریبون عمومی شوراهای صنفی از #عدالت_آموزشی و #آموزش_رایگان و #حق_تحصیل و #استقلال_دانشگاه، به خبر حکم و زندان و شلاق تبدیل شده است ؟؟!

در همین فکرها و هجوم پرسش های بی پاسخم که چیزی خنده آورتر، غیر واقعی تر، بغضم را به چند قطره اشک‌ می رساند!
این آدم ها غریبه نیستند!! در دل همین مجموعه بزرگ فعالان و شوراها پیش رفتند، فعالیت کردند، مطالبات مستقل و دانشجویی را فریاد زدند و هزینه اش را دادند !!
تا همین چند وقت پیش بود که هر یک از آنها به نحوی، به سهم خود در مقاومت علیه طرح کارورزی و بیگارورزی، قوانین تبعیض آمیز تحمیلی از سنوات و شهریه های زورکی گرفته تا ساعت ورود و خروج خوابگاه ها یا پولی شدن هر چیز خرد و درشت در دانشگاه ها شریک بودند. یکی پیگیر جلسات با وزارت و سازمان دانشجویان بود، یکی کارهای رسانه ای را برعهده داشت، دیگرانی اصلا مدتی در اداره همین کانال فعال بودند! چند تای دیگر در دانشکده شان فعال بودند! همین اطراف ما، یکی از دانشگاه های تهران، یکی از دانشگاه های کشور، یک عضو از مجموعه شوراها.

خودم را جمع می کنم. «این مسخره بازی چیست؟ آه و ناله سر دادن ندارد که. بچه ها بهترین سال های عمرشان را صرف فعالیت صنفی و سیاسی علیه وضعیت موجود کردند و حالا صاحبان وضع موجود راهی زندانشان کردند برای باقی بهترین سال ها!
خوب که فکر میکنم چقدر این شوراهای صنفی کشور و فعالینش گران تمام شده اند برایشان!! این رفقای ما نیستند که هزینه می دهند. این آنهایند که هزینه ای بزرگ متحمل شده اند و طنین تمام شدن ماجراهایی را شنیده اند!

با خودم فکر می کنم، بهترین شکل یادکردن از بچه هایی که امروز در زندان و منتظر حکم و دادگاهند، ادامه دادن همان راه و همان گفتمانی ست که حالا در خلأ بچه های مستقل شوراها، به دست وابستگان به جریان های سیاسی که با عدالت طلب خواندن خودشان به فکر پرکردن کیسه خلیفه اند، افتاده است! باید جانی مانده باشد که این کانال را از صرف اخبار بازداشت و زندان درآورد.
معادله ای ساده وجود دارد: « فعالیت هایمان عصبانی تان کرده است؟ پس درست است. ادامه می دهیم. حق و حقوقمان را فریاد می زنیم. »


9⃣6⃣4⃣
🆔 @senfi_uni_iran

♨️تجمع روز سوم دانشجویان کارشناسی ارشد مقابل دفتر ریاست دانشگاه ارومیه

منبع: شورای صنفی دانشگاه ارومیه
#نه_به_پولی_سازی_دانشگاه_ها
#آموزش_رایگان_و_برابر_حق_همگان

4⃣6⃣9⃣

🆔 @senfi_uni_iran

سیاست‌های آموزشی دولت و خصوصی‌سازی آموزش، هرچه بیشتر موجب حذف طبقات فرودست از آموزش می‌شود.
@alayhe_bigarvarzi
#آموزش رایگان حق مسلم ماست
#دانشگاه پولگردان تضعیف زحمت کشان
@senfi_uni_iran

🔴 دومینوی آخر...


علی اکبر مومنی ملکشاه دبیر سابق شورای صنفی شریف
مهرداد داوودی فعال صنفی شریف

اخیراً در یک سکوت خبری #آیین‌نامه جدیدی از طرف وزرات علوم برای مقطع #دکترا به دانشگاه های کشور فرستاده شده است که تغییراتی خطرناک نسبت به دستورالعمل های قبلی داشته است. در ماده 9 این ابلاغیه دوران مجاز تحصیل را 3 تا 4 سال اعلام کرده است، و حداکثر دو ترم می تواند به این مدت افزوده شود، ترم 9 رایگان ولی برای ترم 10 هزینه دریافت می شود.

اول اینکه چرا باید #مدت_مجاز_تحصیل یک ترم کاهش پیدا کند نسبت به قبل؟ این یعنی سکوت آیین نامه در برابر هزینه های رفاهی مانند غذا و خوابگاه برای دانشجو در ترم 9 و دریافت هزینه های گزاف از فرد. و چرا برای ترم ده باید پول ترم را هم بدهد، در صورتی که اگر دانشجو طبق صلاحدید موسسه واقعا نیاز به ترم 10 برای پایان نامه اش داشته و این نیاز بنا به تعریف خود پایان نامه یا مشکلات اینچنینی بوده، پس اعمال جریمه هیچ تغییری در کیفیت آموزشی فرد نداشته و تنها به معنی گرفتن پول از دانشجوی دکترایی ست که از هیچ لحاظی برخلاف تمام دانشگاه های دنیا تامین نمی شود.

مسئله بعدی ماده 11 و تبصره های آن است، جایی که ابلاغیه دوباره بحث گرفتن پول دروس #حذف شده و #افتاده را از دانشجویان دکترا شبیه دانشجویان کارشناسی ارشد بیان میکند. این اعمال جریمه با اعتراضاتی از طرف دانشجویان ارشد بعضی دانشگاه ها رو به رو بود، اما ظاهرا صدای اعتراض به گوش مسئولین نرسید. اینکه بنا به شرایطی یک "انسان" مجبور شود درسی را حذف کند یا بیفتد هیچ دلیل قانع کننده ای برای اعمال پرداخت جریمه به فرد نیست. همه ما میدانیم افتادن یک درس لزوما مقصرش دانشجو نیست، از رفتار استاد تا اتفاقات پیش بینی نشده ای مانند مریض شدن یا .... تمام اینها می توانند باعث آسیب زدن به فرد و در نهایت حذف کردن درس یا افتادن در آن واحد میشود.

❌❌ مسئله این است بیرون آوردن دانشجو از بافت انسانی اش و نگاه کردن به او شکل یک #برده که می بایست درس بخواند به هیچ وجه قابل قبول نیست مخصوصا اینکه در دانشگاه های ما هیچ گونه تامین مالی و رفاهی و هیچ امنیت روانی ای برای فرد و آینده اش فراهم آورده نشده است. ❌❌

در ماده 20، عنوان شده که #نمره_رساله دکترا در معدل کل فرد نخواهد آمد. این اتفاق برای دانشجویان ارشد هم افتاده است و متاسفانه در نا آگاهی دانشجویان صورت گرفته در صورتی که معمولا این نمره معدل دانشجو را افزایش می دهد و در نظر نگرفتن آن ضربه محسوب می شود.

مسئله بعدی بحث #گزینشی بودن برای دانشجویان دکتراست. وقتی که تمایل اکثر اساتید دانشگاه ها به سمت برداشتن دانشجویانی است که مقطع ارشد را در همان دانشگاه مشغول تحصیل بوده اند و جلسه مصاحبه عموما به یک جلسه نمایشی بدل می شود، پس در نهایت دانشجویان دانشگاه های شهرستان عملاً در تحصیل در اکثر دانشگاه با امکانات بیشتر تهران محروم میشوند و کنکور، با اینکه روش خیلی مناسبی برای گزینش دانشجو نیست و کلاس های کنکور دکتری هم مثل کارشناسی و ارشد بازار داغی دارند اما بی طرف تر از گزینش دانشگاهی است.
بحث رد کردن دانشجویانی با انگیزه های امنیتی هم از طرف حراست، یکی دیگر از شائبه هاییست که ورود نخبگان را به مقطعی که حق شان هست مانع میشود.

🗣 #تحصیل_رایگان حق همه گان می‌باشد. 🗣

از طرفی کمبود و ضعف فجیع #امکانات آزمایشگاهی و آموزشی در اکثر دانشگاه ها، #مدرک‌فروشی که امروزه پدیده رایجی شده است، #عدم_حمایت_مالی از دانشجویان ارشد و دکترایی که سن و سالی از آن‌ها گذشته و به دلیل تحصیل و وضعیت اجتماعی و اقتصادی جامعه شغلی هم ندارند(به طوری که بسیاری از اساتید از دانشجویان تعهد عدم ازدواج و عدم اشتغال می گیرند) و در نهایت تبدیل دانشگاه به #تجارت‌خانه در عوض تعهد به تامین اسباب رفاه و آموزش دانشجویان در حالی که ایجاد شغل وظیفه دیگر ارگان‌هایی ست که از زیر بار این مسئله شانه خالی کرده اند؛ همه و همه یادآور #حقیقت_تلخی است :

🚫🚫 " شانس برخورداری از آموزش عالی با جایگاه طبقاتی افراد در جامعه رابطه‌ی مستقیم دارد و هر چقدر افراد از توانایی تأمین مالی خرید خدمات آموزش عالی به میزان بیش‌تری برخوردار باشند در دست‌یابی به آموزش عالی نیز شانس بیشتری دارند ". 🚫🚫

در نهایت وزارت علوم باید بداند، صدور پیاپی همچین آیین‌نامه هایی که مغرضانه در عین آگاه بودن از وضعیت #معیشت دانشجویان و اینکه روز به روز شرایط تحصیل و زندگی برای دانشجویان سخت‌تر شده است؛ نتایجی جز #مهاجرت بی بازگشت سرمایه‌های این مرزوبوم و یا #ترک_تحصیل این استعدادها نخواهد داشت. وزارت علوم از دید فعالان صنفی ملزم به ایجاد شرایط رفاهی مناسب از طرف دولت برای دانشجویان در عوض تلاش برای #خصوصی‌سازی_آموزش، می باشد.

🗣 #آموزش_رایگان حق همه گان می‌باشد. 🗣

#یادداشت

2️⃣4️⃣5️⃣

🆔 @senfi_uni_iran

🔴«تحصیل رایگان حق بچه های ماست»، نوشته ای که دیروز در دست معلمان معترض بود.

🔹مساله آموزش رایگان سالهاست که فعالین حوزه آموزش را درگیر خود کرده است. آموزشی که فعالین دانشجویی و معلمین معتقدند باید رایگان و برابر در اختیار همگان باشد تا شکاف و نابرابری اجتماعی بیش از آنچه وجود دارد نشود.

🔹اما در برابر آن دولت های مختلف برنامه های توسعه را برخلاف نظر مردم و فعالین این حوزه به تصویب رسانیده اند و نمودهای این قوانین را هر روزه در گسترش مدارس خصوصی و موسسات کنکور در آموزش عمومی و گسترش دانگاه های پولی، دانشجویان پولی و پردیس های پولی در دانشگاه های ملی شاهد هستیم.

🔹واقعیت تلخی وجود دارد اینکه با موج عظیم فارغ التحصیلان دانشگاهی که ناشی از همین برنامه های توسعه است، خانواده های کم درآمد دیگر رغبتی به آموزش فرزندان خود ندارند و مقاومتی در برابر این طرح ها انجام نمی دهند. خانواده های کم درآمد این روزها ناچارند که فرزندان خود را به شاگردی در کارگاه های مختلف با دستمزد پایین بفرستند شاید در آینده صاحب شغلی شوند.
مردمانی که با شادی و شور پس از انقلاب به خیابان های شهر ریختند که شهر و کشور و منابع برای آنهاست امروزه می بینند که مراکز آموزشی در اختیار گروه های خاصی از جامعه قرار گرفته و دیگر جای اغیار (مردم کم درآمد) نیست.

🔹تجمعات و اعتراضات مکرر دانشجویان (دانش آموزان دیروز) و معلمان به این طرح ها از سوی دولت و مجلس نادیده گرفته می شود و هر بار با تصویب قانونی روند پولی سازی و کالایی سازی آموزش را بیش از پیش عریان می کنند.

#آموزش_رایگان
#کالایی_سازی_آموزش

2️⃣3️⃣5️⃣

🆔 @senfi_uni_iran

مقاله ای با عنوان " 38 سال پس از انقلاب : از ایده ی آموزش رایگان تا 13% دانشجوی دولتی" پویا جانی پور

"تازه شراره های جنگ ویرانگر ایران و عراق از زمین بلند شده بود که زمزمه های پولی شدن دانشگاه ها شروع شد ( و این چقدر آدمی را به یاد ایده ی میلتون فریدمن در مورد خصوصی سازی می اندازد) اولین اقدام در این مورد تشکیل دانشگاه های آزاد بود. دومین گام در سال 67 و با تاسیس دانشگاه پیام نور شروع شد . دانشگاهی که بنا بود به صورت از راه دور و یا عموما در روزهای تعطیل پنج شنبه و جمعه به آموزش کارمندان دولت اشتغال داشته باشد ولی در حال حاضر یکی از بزرگترین دانشگاه های خصوصی ایران است.
ادامه در فایل زیر
پی نوشت: این مقاله قبلا در نشریه صنفی "دانشگاه امروز" به چاپ رسیده است.
#مقاله
#کالایی_سازی_آموزش
#آموزش_رایگان
1⃣7⃣5⃣
@senfi_uni_iran

⛔️برخورد سلبی یا ایجابی؟⛔️
پویا جانی پور، عضو شورای مرکز شورای صنفی علم و صنعت
از شروع دور جدید شوراهای صنفی بارها از طرف جناح های مختلف این نهاد مورد اتهام قرار گرفته است که در مورد موضوع #سیگار بی تفاوت است.
لازم است تا قبل از شروع بحث توضیحاتی را ارائه کنیم:
از نظر محققان نیکوتین سیگار بسیار اعتیاد آور تر از بسیاری از مواد مخدر سنتی از جمله ماریجوآنا و مواد الکلی است. همچنین ترک آن به تبع سخت تر و نیازمند به شرایط خاصی برای ترک کردن است.
موارد مورد نیاز برای ترک سیگار هم ذهنی و هم جسمی و هم فرهنگی است. برای ترک درست سیگار فرد نیاز به محیطی آرام و بدون استرس، غذای خوب، خواب مناسب، محیط مناسب و... و مهم تر از همه مشاور زبده در زمینه ی ترک سیگار دارد.
پیرو پاراگراف قبل باید از مسئولین محترم چند سوال پرسید:
آیا دانشجویانی که از سیگار استفاده میکنند از محیطی مناسب و بدون استرس در خوابگاه ها بهرمند هستند؟
آیا شرایط غذایی برای آنها مناسب است؟ آیا دانشگاه فراغت لازم برای دانشجویان در زمینه بر طرف کردن نیاز های هرم مازلو را انجام داده است؟ آیا دانشگاه محیط لازم برای نیاز به مشارکت در گروه را برای دانشجویان فراهم آورده است؟
باید از مسئولین پرسید که آیا مراکز مشاوره دانشگاه توانسته اند محلی امن برای دانشجویان فراهم کرده تا ایشان به آنجا مراجعه فرمایند و برای ترک سیگار (در صورت علاقمندی) کمک بگیرند؟ آیا هیچ آموزشی در مورد مضرات و فواید سیگار و مقایسه ی آنها در دانشگاه برگزار شده؟
خیلی از دانشجویان به دلیل عدم امنیت و اطمینان خاطر از شخصی ماندن اطلاعاتشان به مشاورین سطح دانشگاه مراجعه نمی کنند و مرکز مشاوره وزارت علوم در چند سال تنها کار نمایشی انجام شده اش پخش پرسش نامه ای در خوابگاه های دخترانه بوده که از آنها خواسته تا نوع روابط عاطفی و جنسی! هم اتاقی های خود را گزارش دهند (این مصداق تجسس در حریم شخصی افراد است)
دانشگاه ها در این چند سال بدون فهم درست از ریشه گرایش دانشجویان به مواد مخدر و سیگار تنها به روش های سلبی ( برخورد از طریق حراست، کمیته انظباطی و...) روی آورده و از کمترین کارهای آموزشی و ریشه ای فرار کرده اند.
هر ساله از دانشجویان در بدو ورود به دانشگاه پرسش نامه هایی در مورد بهداشت روان گرفته می شود و آنها را اکثرا مجبور به این می کنند(با تهدید به ندادن اجازه برای انتخاب واحد در صورت انجام ندادن این تست روان و...) تا در این پرسش نامه دروغ تحویل مراکز مشاوره دهند تا مبادا در آینده از این پاسخ ها بر علیه آنها در کمیته های انظباطی استفاده شود.
سیاست های برنامه توسعه برای خصوصی سازی خوابگاه های دانشجویی و شانه خالی کردن از وظیفه دولت برای #آموزش_رایگان سبب شده است تا خوابگاه در بعضی دانشگاه های کشور 3 الی 4 ترم به دانشجویان تعلق گیرد و دانشجویان مجبور می شوند تا در محیط های ناامن شهر (که هزینه اجاره بهای کمتری دارد) مسکن تهیه کنند که این خود باعث قرار گرفتن آنها در معرض مواد مخدر است. تصمیم دولت برای کاهش هزینه های آموزش از طریق بومی گزینی نه تنها راه حلی برای این مساله نیست که به پاک کردن صورت مساله می ماند.
عدم حمایت دانشگاه از دانشجویان در مواقع ضروری (فوت یکی از نزدیکان، شکست عشقی، مشکلات معیشت منجر به کار بیرون از دانشگاه و...) باعث می شود تا دانشجویان پس از شکست تحصیلی (افتادن دروس، مشروطی و...) به سمت مواد مخدر روی بیاورند.
البته انجام این موارد چندان دور از ذهن نیست. وقتی که در عموم دانشگاه های کشور سرپرست مراکز روان درمانی دانشگاه نه یک روان درمانگر که دکترای رشته های مهندسی و... هستند که بر حسب اتفاق به این مسئولیت گمارده شده اند و نه به خاطر صلاحیت پزشکی و حتی مدیریتی.
در هر صورت باید توضیح داد که تا وقتی مسئولین مربوطه درک لازم را برای کارهای ایجابی پیدا نکرده اند و با این مسائل به طرق امنیتی برخورد می کنند شوراهای صنفی در این کار سلبی شرکت نکرده و همچنان مسئولین را نسبت به عواقب آن انذار میدهند.
#یادداشت
#درمان
1⃣7⃣2⃣
@senfi_uni_iran