کانون شعر و ادب دانشگاه سمنان | سایهٔ کویر

به سراغ من اگر می‌آیید
پشت هیچستانم
پشت هیچستان، جایی‌ست
پشت هیچستان،
رگ‌های هوا
پر قاصدهایی‌ست
که خبر می‌آرند
از گل واشده‌ٔ دورترین بوته‌ٔ خاک
روی شن‌ها هم
نقش‌های سم اسبان سواران ظریفی‌ست که صبح
به سر تپه‌ٔ معراج شقایق رفتند
پشت هیچستان چتر خواهش باز است
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود
زنگ باران به صدا می‌آید
آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی
سایه‌ٔ نارونی تا ابدیت جاری است
به سراغ من اگر می‌آیید
نرم و آهسته بیایید
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من

حجم سبز
۱ اردیبهشت، سال‌روز درگذشت #سهراب_سپهری

@Sayeh_kavir

صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه‌ی آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می‌روید
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا
تا برایت بگویم چه اندازه
تنهایی من
بزرگ است


۱۵ مهر
زادروز #سهراب_سپهری

@Sayeh_kavir