نان کار آزادی

‍ احضار فعالین صنفی؛ احتضار اقتدار حاکمیت

✍  عبداله  رضایی

در گرامیداشت سالروز جنبش #زن_زندگی_آزادی خشونت سیستماتیک خود را بیشتر عیان ساخته و به تمامی هستیِ عقلانیت، آزادی و برابری خواهی یورش برده است.
انسداد راه های تعامل با مردم به سبب نادیده گرفتن آنان در تعیین سرنوشت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و حقوقی خود و نیز تعرض همه جانبه به حقوق انسانی ایشان، البته طرد و ردّ مردم را در پی خواهد داشت، این یک انتخاب منطقی و حق خواهانه است که شما با ناکارآمدی خود تحمیل کرده اید، براستی کدامین راه تعامل را باز گذاشته اید؟! زندان! پرونده سازی! قهر دشمنانه با مردم! یا آزادی اجتماعات و تسهیل تشکل یابی؟

انواع خشونت های تجربه شده در تاریخ را علیه ما بکار بسته اید و فراتر از آنچه در ذهن گنجد بر جسم و روان آدمی روا داشته اید؛ چه طرفی بسته اید؟ کدام گره از عجز و ناتوانی حکمرانی خویش را باز کرده اید؟! هر آنچه کرده اید بر عدم مشروعیت خود افزوده اید! گناه مردم چیست؟

مگر با این شیوه حکمرانی می توان بر مردمی که عقلانیت و خرد را بسا بیشتر از شما به کار می گیرند، همواره با خشونت رفتار کرد؟

گفتمانی که در آن مفاهیم زندان، بازجویی، سلول انفرادی، ساچمه و باطوم پر بسامد است، دیری است که به احتضار در آمده، در این تقابل، بازنده اصلی در تمامی حوزه ها شمایید، این سرنوشت سنتی ِ زور عریان است که بی نفس،  تظاهر به وجود می کند.

انتساب جرائم واهی و بدور از تبیین حقوقی برای چهارده معلم آزاده عضو #انجمن_صنفی_معلمان_کردستان، بازداشت #جواد_عزیزی بازنشسته مطالبه گر کرمانشاه و دستگیری های بی شمار جوانان در شهرهای مختلف کشور، نشان از اقتدار در حوزه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی است!!! یا ضعف مضاعف از نتیجه سیاست ورزی های غیر عقلانی و خودمحورانه ی حاکم بر کشور؟

ما بر آنیم که : خشونت توان پریدن از روی جنازه خویش ندارد و شما جز با خشونت راهی برای تعامل نمی دانید، تقابل خواست و اراده شماست، به پیروز نهایی خواهیم نگریست.

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران