کودکان کار و خیابان

▫️ برداشت هگل از منطق

نوشته‌ی: جان و. بربیج
ترجمه‌ی: حسن مرتضوی

19 آوریل 2018

هگل با معمایی کلنجار می‌رود که نخستین بار افلاطون در ارتباط با نقش اندیشه در شناخت تشخیص داده بود. همانطور که کانت نشان داده بود، ما صرفاً نمی‌توانیم تأثرات حواس را دریافت کنیم. ما تمایز قائل می‌شویم و مقایسه می‌کنیم؛ وفور تجربه‌ی حسی را سازمان‌ می‌دهیم و در اجزایی قابل‌تشخیص ساختاربندی می‌کنیم. مقولات کانت می‌کوشید تا اصول پایه‌ای سازمان را مشخص کند. اما هگل فراتر می‌رود. در وهله‌ی نخست، نشان می‌دهد که مفاهیم بسیار بیشتری از دوازده مقوله کانت وجود دارد. در وهله‌ی دوم، اصول سازمان شامل فرایندهای پویایی است که مفاهیم را به یکدیگر مرتبط می‌کند، به هم گذر می‌کنند و می‌شوند، ترکیب و تعیین می‌کنند. اما ریشه‌ای‌ترین ادعایش این است که این مفاهیم و مقولات صرفاً متنوع نیستند. پویش اندیشه پیچیده را از ساده به شیوه‌ای نظام‌مند ایجاد می‌کند.

متن کامل مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-dt

#بربیج #حسن_مرتضوی
#هگل #منطق_صوری #دیالکتیک #علم_منطق



https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

▫️ انسان‌گرایی در نسبت ادبیات و جامعه

نوشته‎‌ی: حسین ایمانیان

7 می 2018

اگر قدمی را که پیش‌نهاده می‌شود به سوی خودِ انسان‌ها برداریم، و کلّیتِ نقدِ ادبی را اگر در افقی قرار دهیم که واقعیت را آن‌گونه قیاس کند که انسان‌ها زیست می‌کنند، آن‌گونه که می‌فهمند (در عالم ذهنیات) و آن‌گونه که با دخالتِ وارونه‌ساز و کژدیسه‌نمایِ همین ذهنیات، امّا عملا و به‌طرزی مادّی رقمش می‌زنند و هم‌چون روندی پویا مدام بازبرپایش می‌سازند، قدمی آن‌قدرها هم نااندیشیده نخواهد بود...
پرسش از چندوچونِ برگرفتن (انتخاب یا شکار) یا خلقِ خیالیِ آن تجربه‌ها و زیسته‌ها که در متونِ ادبی بازنمایانده می‌شود، و قراردادنِ آن‌ها زیرِ نگاهِ انتقادیِ چندصفحه‌ای که پیش‌تر صحبتش رفت، خود می‌تواند گونه‌ای نقد اومانیستیِ ادبیات را چارچوب‌بندی کند که کم‌وُبیش علمی‌ست...

https://wp.me/p9vUft-hj

#حسین_ایمانیان
#ادبیات #انسان_گرایی #دیالکتیک



https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN