کودکان کار و خیابان

‍ 📝 زن چیست؟

🖋پرستو فرخی

✍ برای تحقیر مردان آنان را به زن تشبیه می‌کنند، برای تمجید زنان آنان را به مرد تشبیه می‌کنند. مردان از شباهت به زنان به خشم می‌آیند، زنان از شباهت به مردان به وجد می‌آیند.

مردان یهودی در دعای صبحگاهی خود می‌گویند: «متبرک باد پروردگار، خداوندگار ما و خداوندگار تمام عالمیان که مرا زن نیافریده»

🔹تقریباً هیچ مردی رضا نمی‌دهد که زن باشد، مرد زاده شدن اولین، اساسی‌ترین و تصادفی‌ترین بخت مساعدی است که در اختیار مرد قرار داده شده است؛ بخت مساعدی که تزویر تقلب و ستم آن بر علیه جنس دیگر، با متبرک شدن به قراردادهای همگانی آسمانی و زمینی پوشانده شده است.

قریب به اتفاق مدافعان مردسالاری در حالیکه گنجینه‌های ارزشمند زمین و آسمان را به مردان اختصاص داده‌اند، نسبت به زنان معترض با لحن تفرعن‌آمیز می‌گویند: اینها چه می‌خواهند؟ اندیشمندان و روانشناسان آنان همچون فروید می‌گوید آنها بیمار و روان‌رنجورند و گرفتار رشک قضیبی شده‌اند، متألهین آنها می‌گوید این زنان شر و گناه مطلق هستند وااسفا زن از بین رفته است، آنها می‌خواهند مرد شوند مثل مردان رفتار کنند و قوانین خلقت را زیرپا گذارند و جامعه‌شناسان آنان می‌گوید این زنان دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی هستند و باید با نظارت‌های اجتماعی، هنجارمند شوند و سخاوتمندترین‌شان می‌گویند آنان خواستار احترام‌اند: «بانوان» در خور کرامت و آمیخته به تقدس مادرانه! تمامی این گروه‌ها در حالیکه دوپا را در یک کفش کرده‌اند که مرد بودن ارزش است، اصرار دارند که زنان، زن (نه-مرد) بمانند و زنانگی کنند و حامل ارزش‌های قطب منفی انسانی باشند.

⏺واژه «زن» اغلب لقلقه زبان طنازان و کمدین هاست؛ اگر از ژانرهای کمدی «زن» گرفته شود چیزی برای خندیدن، خنداندن باقی نمی‌ماند. جوک‌ها بر مدار داستان زندگی زنان می‌چرخد: زن دوم، مادرزن، خواهر، عمه، خاله زنک، اواخواهر، دختر ترشیده و‌...چراکه وضعیت زن مضحک‌ترین و متناقض‌ترین شرایطی است که نوع بشر به خود دیده است. صفت خانم به مردی دادن، مایه خنده حضار است؛ چراکه مردی را که در نوع خود ممتاز است، یکباره به استضعاف وضع بشری تقلیل می‌دهد. همچون شاهی که تاج و تخت خود را به یکباره باخته باشد. چیزی شبیه این ضرب‌المثل که می‌گوید "اصبحت امیرا و امسیت اسیرا"


مردان متهم، با پوشش زنانه مجازات می‌شوند چراکه زن بودن، بزرگترین کفاره گناهان برای مردان خاطی است. آنان زنانه‌پوش می‌شوند تا برای چند لحظه هم که شده همچون زنان زندگی کنند: این یک تذکار است بر علیه فراموشی؛ بر علیه عادت مردبودن و مرد زیستن. تا به یاد آوردند که ولی‌نعمت مردسالاری چه امتیازاتی را در چنبره قدرت آنان قرار داده است تا قدردان بوده و به فکر سرپیچی از این قوانین نیفتند.

مردان در طول تاریخ به خود اجازه داده‌اند صفاتی که به زنان نسبت داده‌اند را دستمایه فکاهی و طنز کنند و از این راه استیج‌های کمدی را تصاحب کرده‌اند و کسب و کاری برهم زده‌اند؛ اما هیچگاه به زنان اجازه نداده‌اند تا خود را از این موقعیت کمیک و مضحک نجات دهند. غارت زندگی از زنان و تمسخر و بهره‌کشی از این استضعاف، فرمول همیشگی مردسالاری برای احیاء همزمانِ زندگی و سرزندگی مردان بوده است.

بین وضعیت زن و حیوانات تسخیرشده در سیرک‌های مردمحور تفاوتی نیست و این همان اشتراک بین فمینیسم و وگانیسم است. زنان مشابه حیوانات برای خدمت رام و تربیت می‌شوند؛ دست‌آموزهای ممتاز آن مایه کسب سود و افتخار است و بی‌مایه‌ترین آنها هم در راه اهداف عالی‌تر ارضای نیازهای بشر، ذبح می‌شوند.

زن بودن مجمع تمامی آن خصایلی است که مردان داشته‌اند اما نخواسته‌اند به خود منتسب کنند. پس زن بودن همان مرد نبودن است و نمی‌توان بدون سخن گفتن از اصل مردانه، فرع زنانه را تعریف کرد. زن نسبت به مرد توصیف می‌شود و مرد توجیه وجود زن است. هرچیزی را می‌توان با استناد بر ضد خود شناخت. پس می‌توان از زن سخنی از میان نیاورد و صرفاً به مرد بودن ارجاع داد؛ این همان حذف نهانی زن است که دیده و شناخته نمی‌شود مگر به قرینه اصل خود. این مرز تمییز بین زن و مرد می‌بایست سفت و سخت‌ترین قواعد و قوانین را تحمیل کند؛ چراکه هرگونه همگرایی بین صفات این دو می‌تواند به خطری بزرگ بر علیه امتیازهای اصل بشری یعنی مردان تمام شود.

📌موقعیت زن و زنانگی درحالیکه بزرگترین فرصت بذله‌گویی و شوخ طبعی و تحقیر را برای مردان فراهم می‌کند، با شدیدترین تدابیر هم حراست می‌شود. طنازترین مردان سکسیست،‌ همزمان پرادعاترین نیز در برابر زن و زنانگی هستند چراکه به شکل تاریخی آنان هم شهرت را خواسته‌اند هم قدرت را.

⬅️ شاید باید در درجه اول به این سوال اساسی بازگشت: حقیقتاً زن چیست؟






#برابری_زن_و_مرد
#جنبش_زنان
#زنان‌پیشرو
#انقلاب_زنانه
#همراه_شو
#آزادی_جامعه_درگرو_آزادی_زنان_است




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

زنان‌ بی‌چهره

در جوامع شرقی، خاورمیانه و بلوچستان، مهم نیست چه چیزی راست است، چه چیزی دروغ، مهم حرف مردم است!
هیچ یک از ما در یک فرهنگ مشابه زندگی نمی‌کنیم، فرهنگ از شهری به شهر دیگر، خانواده‌ای به خانواده دیگر و حتی گاهی از فردی به فرد دیگر متفا‌وت است.
عقاید و سنت‌ها، پایه‌هایی هستند که ملت‌ها بر آن بنا شده‌اند و تاروپود جامعه از آن شکل گرفته است، جامعه‌ای که مبتنی بر خوب و بد است.

هستی ناروئی، زن بلوچ، که در جمعه خونین زاهدان، کشته شد.
دو‌ هفته بعد از سرکوب معترضان، تنها یک‌ اسم از او می‌دانیم، نمی‌دانیم چند سال داشت، چه چیزی را دوست داشت، از چه چیزی بدش می‌آمد، موسیقی مورد‌علاقه‌اش چیست، از هستی هیچ تصویری منتشر نشده‌ است؛ تصویر زن بلوچ، از ارزش‌های فرهنگی مبتنی بر بد تلقی می‌شود.

چهره و ناموس، همیشه دو عضو جداناشدنی از همدیگر بوده‌اند، در این جاست که تصویر گم می‌شود و یا فقط می‌توان آن را در جایی یافت که از انظار عمومی خارج شده است، به بهانه ناموس.

نگین محتشمی، مهرناز عمرزهی، سارا بلوچ، فاطمه بلوچ‌کاری، عایشه بلوچ، آرزو‌ رئیسی(شاید لیست ادامه داشته‌باشد)، زنان و دختران شجاع چابهاری که تصمیم گرفتند در سمت درست تاریخ بایستند و در اعتراض به تجاوز به ماهو بلوچ و هم‌صدا‌شدن با جنبش زن، زندگی، آزادی راهی‌ خیابان شدند و به اسارت گرفته شدند.
حاکمیت که حضور زنان در جامعه را برنمی‌تابد و در مقیاس کوچک‌تر، جامعه‌ای که تصویر زنان را گناه می‌شمرد، در آگهی ترحیم  اسم‌ی از آنان برده نمی‌شود، دختر، مادر و همسر شخص دیگری معرفی می‌شوند. و در نهایت بر ر‌وی سنگ‌قبرشان هم تصویری ندارند!

در اسلاید دوم‌، نقشی زیبا از نیکا شاکرمی، دیگر قربانی این سیستم‌ زن‌ستیز، توسط هنرمند اروپایی بر سنگ‌فرش خیابان نقش می‌بندد، در صورتی که ما زنان بلوچ، اسم‌هایی بی‌چهره‌ هستیم!

#مهسا_امینی
#زن_زندگی_آزادی
#زال_زندمان_آزاتی
#جنبش_زنان_بلوچ
#بلوچ_زالبولانی_زرمبش
#زنان_بی_چهره




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

✅ بدون زنان !
هیچ انقلابی ،
به وقوع نخواهد پیوست ...

#زنان‌پیشرو
#جنبش_زنان
#انقلاب_زنانه
#برابری_زن_و_مرد
#آزادی_جامعه_درگرو_آزادی_زنان_است


✍ #ترجمه_امید_آدینه





https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

✅ #کیانا_آتش_زر : مورخ ۱۷ مهر ماه ( سال ۱۴۰۱ ) به مناسبت فراخوان #اعتصابات_و_اعتراضات_سراسری_ایران_زمین ، در میدان هفت حوض #تهران با ضربات باتوم به جمجمه اش ؛ به هزارسالگان پیوست

✅ پیکر بی جان و خونین اش را ، بعد از دو شبانه روز جست و جوی طاقت فرسا و پیگیری مستمر ؛ پیدا کردند

✅ نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی ( همانا وزارت اطلاعات و نیز سازمان اطلاعات سپاه پاسداران ) خانواده ی نام برده را ، با توسل به ارعاب و همچنین تعهد کتبی ، مجبور به اعتراف اجباری علیه #کیانا_آتش_زر نمودند : تا بدین وسیله خطاب به افکار عمومی اذعان کنند که فرد متوفی یعنی #کیانا_آتش_زر ، به علت سانحه و سقوط در چاه ؛ مجروح و در نهایت کشته شده است

✅ #کبانا_آتش_زر : به هنگام مرگ دل خراش و ناگواراش ! فقط پانزده سال داشت



وطن را ...

نابه هنگام

در انتشار لغت با عطر نارنج

شناختیم

زیرا :

بوئیدن معشوق در حاشیه یا قفس

آزمون مداوم ما از ناب زندگی ،

بود




✅ #برشی_کوتاه_از_یک_شعر_بسیار_بلند

✅ #نقاشی_با_حقوق_بشر

✅ #برای_کیانا_آتش_زر

✍ #امید_آدینه

✅ #زن_زندگی_آزادی

✅ #برابری_زن_و_مرد

✅ #جنبش_زنان

✅ #زنان‌پیشرو

✅ #آزادی_جامعه_درگرو_آزادی_زنان_است

✅ #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

🔴 محکومیت "سارا جهانی"، فعال حقوق زنان به ۳ سال ۶ ماه و یک روز حبس

"سارا جهانی" فعال حقوق زنان به اتهام «اجتماع و تبانی» به سه سال و شش ماه و یک روز حبس و همچنین به اتهام «عضویت در گروه» به دوسال و هفت ماه و ۱۶ روز حبس محکوم شد.

"سارا جهانی"، متولد ۱۳۷۵، دانش‌آموخته دکتری داروسازی از دانشگاه علوم پزشکی مشهد و ساکن رشت است. وی همچنین فعال حقوق زنان و علاقمند به حوزه‌ی حقوق سلامت است.

"سارا جهانی"، در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۴۰۲ به‌همراه ۱۱ نفر از فعالین زنان با یورش خشونت‌آمیز ماموران به منزل شخصی‌اش، با ضرب و شتم بازداشت شد. وی پس از گذراندن دوران بازجویی در انفرادی اداره اطلاعات رشت، پس از ۴۷ روز حبس در تاریخ ۹ مهر ماه ۱۴۰۲ از زندان لاکان رشت آزاد شد.


#زن_زندگی_آزادی
#جنبش_زنان




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

🔹 نوشته‌های دریافتی 🔹

▫️ «چهره‌ی عریان زن عرب»
▫️ به‌بهانه‌ی مرگ نوال سعداوی

نوشته‌ی: شکیبا عسگرپور

3 آوریل 2021

🔸 متن پیش‌رو بیش از آن‌که سعی در پرداخت به کارنامه‌ی درخشان نوال السعداوی، پزشک، نویسنده و فمینیستی قدرتمند در تابوشکنی‌ها بر سر مسئله‌ی زن و جنسیت در جامعه‌ی مصر داشته باشد، خواهان نقد بی‌چون و چرای ابعاد سیاسی زندگی سعداوی در بازه بهار عربی ۲۰۱۱ و روزهای پسا کودتای ۳۰ ژوئن ۲۰۱۳ است. سعداوی، صدای رسای فریاد برابری و مقابله با ارتجاع بود، اما چنین کارنامه‌ای به معنای آن نیست که او تنها سوژه‌ی سیاسی رادیکال در فضای مبارزاتی مصر بوده است. در واقعیت امر، با گذار از دهمین سال انقلاب مصر و با اتکا بر مرور بیانیه‌های صریح فعالان سوسیالیست‌ حاضر در آن، می‌توان با دست بازتری به بررسی علل ناکامی‌های سیاسی، جهت‌گیری‌های شتاب‌زده و فقدان تحلیلی کارآمد از پیوند زنجیره‌وار سلسله اعتراضات و اعتصابات زنان و مردان کارگر و نقش آن در انقلاب ۲۰۱۱ مصر پرداخت. چرا که اهرم پیش‌بَرنده‌ی روشنگری، جز با نقد بی‌واسطه‌ی علل عقب‌نشینی نیروهای چپ، آن هم در بزنگاه‌های تاریخیْ میسر نخواهد شد و بدین‌ترتیب، ساخت آلترناتیو رهایی‌بخشِ اتحاد مبارزاتی زنان فمینیست منطقه را در هاله‌ای از تمجیدها و چشم‌پوشانی‌ها محصور نگاه نخواهد داشت.

🔸 اگر کرونولوژی بیش از ۵۰ اثر تالیفی سعداوی، پیرامون دامنه‌ی تبعات ارتجاع مذهبی علیه جان، معیشت و حق بر بدن زنان را در یک‌سو بگذاریم، می‌توانیم کارنامه‌ی فعالیتی او را در سه گزاره‌ی ورود به مذهب، جنسیت و سیاستْ مورد بررسی قرار دهیم.

🔸 سعداوی در طول حیات خود، به‌صورت پیوسته علیه مذهب و آپارتاید جنسیتی علیه زنانْ دست به تالیف آثار گوناگون زد، از کشور رانده شد و با خطر مرگی هر روزه زندگی کرد. از این روست که نمی‌توان تلاش‌های وی جهت پایان‌دادن به مثله‌سازی اندام جنسی زنان (ختنه کودکان دختر) را تنها در حوزه‌ی جنسیت بررسی کرد. شاید تجسد عینی این فعالیت‌ها در کتاب‌های «زن و سکس» و یا «خاطرات یک زن پزشک» جای گرفته باشند. او که هرگز لبخند بر لب مادر و داغِ مثله‌سازی خود در شش سالگی را از خاطر نبرد، با تجمیع مشاهداتش در قالب پزشک و بررسی سیطره‌ی قوانین و سنت‌های جنسیت‌زده علیه کودکان دختر و زنان، همواره مورد غضب، تهدید و شکایات رسمی نهاد مذهبی الازهر قرار داشت. درج‌شدن نام سعداوی در فهرست کسانی‌که می‌بایست از سوی اسلامگرایان تندرو ترور می‌شدند هم، مانع از آن نشد که او مبارزه علیه «بنیادگرایی اسلامی» را رها کند. به باور سعداوی، مذهب ابزاری در دست قدرتمندان و نهادی در خدمت طبقات حاکم برای ممانعت و بی‌اثر ساختن کوشش‌های روشنفکران در جوامع سنتی بوده است. در این بین تاسیس «اتحادیه‌ی همبستگی زنان عرب» و «اتحادیه‌ی عربی حقوق‌بشر» در راستای اعتقاد وی به ایجاد جنبش رهایی‌بخش فراطبقاتی زنان بازمی‌گشت. برای ایجاد مخرج مشترک مطالباتی با محوریت فراطبقاتی نیز، دو گزاره‌ی «مذهب» (و قوانین جنسیت‌زده‌ی برآمده از آن) و «حجاب اجباری» مورد تاکید سعداوی بود، که زیر سایه‌ی تهدیدهای روزمره‌ی اسلامگرایان به بسط آن می‌پرداخت...

🔹متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-26G

#شکیبا_عسگرپور #نوال_سعداوی
#فمینیسم #مبارزه_طبقاتی #جنبش_کارگری #جنبش_زنان





https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

🛑 بدون زنان !
هیچ انقلابی ،
به وقوع نخواهد پیوست ...

#زنان‌پیشرو
#جنبش_زنان
#انقلاب_زنانه
#برابری_زن_و_مرد
#آزادی_جامعه_درگرو_آزادی_زنان_است


✍ #ترجمه_امید_آدینه




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

▫️ حجاب اجباری و زنان طبقه کارگر

آ‌یا لغو حجاب اجباری به زنان طبقه کارگر مربوط است؟

16 مارس 2018

✍ نوشته‌ی : جلیل شکری

🔎 از متن مقاله:

🔸 اگر به‌بحث از «حجاب اجباری» برگردیم، می‏‌توانیم بگوییم که حلقه‏‌ی مفقوده در تحلیل‏‌ها عبارت از این است که توضیح داده نمی‌‏شود که چرا سرمایه‏‌داریِ مدیریت شونده توسط رژیم جمهوری اسلامی برخلاف راستای هسته‌‏ی این شیوه‏‌ی تولید (نیاز به‌گشایش حضور فردی در سپهر عمومی و نیروی کار ارزان – در اینجا «زنان»)، در این «پوسته» جلوه‏‌گر می‏‌شود که زنان تا جای ممکن باید از سپهر عمومی کنار روند و نقش فعالی در تولیدِ مثل و انجام وظایف همسری ـ مادری برعهده گیرند؟
پاسخ به‌این پرسش، کیفیت واردشدنِ چپ به میدان این نزاع خاص در کلیت «مبارزات زنان» در جامعه‏‌ی سرمایه‏‌داری ایران را روشن کرده و راستای چگونه بدل‌شدنش به «پیشاهنگ» در عرصه‏‌ی مبارزه برای «آزادی‏‌های سیاسی و اجتماعی» را ترسیم می‏‌کند.

🔸 به‌سادگی عبورکردن از کنار باورهای تزریق شده‏‌ی طی تاریخِ طولانی بیگانگیِ به‌ذهن کارگران (از نوع مذهبی‌‏اش گرفته تا سیاسی)، و تغییر و تصحیح آن‌ را حواله‌دادن به ‌حل و فصل شدن اقتصاد در تجلیِ «تضاد کار و سرمایه»، هم نفهمیدن منطق این تضاد مهم است و هم پذیرش تقسیم کارِ بورژوایی تلقین‌شده از سوی «لیبرالیسم» که «چپ باید تنها به‌سخنوری پیرامون «عدالت و برابری» بپردازد و دفاع از «آزادی» حق انحصاری راست است»(!)

🔸 کسی منکر این نیست که احتمالا امروز از ضرورت متمرکز شدن بر مبارزه برای «لغو حجاب اجباری» نزد زنان طبقه‏‌ی کارگر سخن گفتن، نظر به‌شدت دست و پنجه نرم کردن ایشان با «معیشت» احتمالا محکوم به بی‏‌توجهی و شنیده‌نشدن از سوی ایشان گردد، همچنان‏‌که قانع‌کردن زنان طبقه‏‌ی متوسط به‌ضرورت توجه به‌مسائل حادِ معیشتی خاصِ مربوط به زنان طبقه‌‏ی کارگر هم دچار چنین وضعیتی‌‏ست؛ اما این، بیش از هر چیز به «گم‏‌گشتگی میانجی‏‌گرها» در نسبت میان دو مسئله‏‌ی به‌ظاهر بی‌‏ربط به‌یکدیگر است. به‌عبارتی غفلت از پرسش روش‏‌شناسانه‌‏ی بنیادینِ«چراییِ ظاهرشدن «هسته»‏ی واقعیت در چنین «پوسته‏»یی؟» و از دل آن آشکاره‏‌گی «اثر حجاب اجباری بر محدودیت‏‌های حضور در سپهر عمومیِ (به ویژه موقعیت‌‏های شغلی) مؤثر بر معیشت»، و یا «اثر طبیعی‌‏انگاشتن موقعیت مادرانگی-همسری (از نوع دینی‌‏اش) بر عادتواره شدنِ انزواطلبی از سپهر عمومی»...

مقاله کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-an

#جلیل_شکری
#جنبش_زنان #حجاب_اجباری #دختران_انقلاب #دموکراسی
#طبقه‌ی_کارگر #زنان_کارگر




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

📝زنان ایرانی چه می‌پوشیدند؟

🔲بررسی پوشش زنان در دوران صفوی و قاجار

🖋️ مریم دژم‌خوی


🔺ایران در عصر صفوی، همانند بخش عمدۀ اعصار پیش و پس از آن، سرزمینی با تنوع بالای فرهنگی و دینی بوده است. رشد تجارت و شکوفایی صنعت، افراد و گروه‌های مهاجر مانند تجار و صاحبان حرف و صنایع و اروپاییان را به سوی ایران می‌کشاند. با اعلام رسمی شدن مذهب شیعه، ایران همچنان تنوع فرهنگی و دینی خود و رواداری نسبت به خارجیان و مهاجرانی را که برای فعالیت‌های اقتصادی در ایران حضور داشتند حفظ کرد. تنوع و رنگارنگی ایران عصر صفوی در اسناد، به‌ویژه سفرنامه‌ها و طراحی‌های سیاحان و سیاستمدارانی که از ایرانِ آن دوره بازدید کرده‌اند، به‌خوبی نمایان است، همچنین تنوع و وجود انواع لباس و سربند در پوشش زنان.

▫️ برخی پژوهشگران معتقدند که زنان طبقات بالای اجتماع به واسطۀ پایگاه اجتماعی خود محدودیت‌های بیشتری را تحمل می‌کردند، حال آنکه زنان معمولی از آزادی و تحرک بیشتری برخوردار بودند. تصویر کردن زنان بی‌روبنده و نقاب و با لباس‌های زیبا و لطیف در سنت نقاشی و مینیاتور عصر صفوی رواج داشت.

🔺در باب پوشش زنان و حضورشان در اجتماع در عصر صفوی چند نکته قابل تأمل است. نخست آنکه شاهان و دولت‌ها در این عصر سیاست لزوماً یکدستی در قبال زنان نداشتند و دوره‌های سخت‌گیری گاه تساهل و مدارا به دنبال داشت. دوم آنکه عاملیت زنان و راهکارها و روش‌هایشان برای حضور راحت‌تر در اجتماع باید در تحلیل‌ها لحاظ شود.

▫️ می‌دانیم که زنان شبکه‌های دوستی و صمیمیت قدرتمندی ایجاد می‌کردند که بعضاً بر پایۀ خواهر‌خواندگی بود. آقا جمال خوانساری، آخوند درباری عصر صفوی، کتاب عقاید النساء را در اعتراض به جمع‌های زنان نوشت و به مردان و به‌ویژه دربار صفوی نسبت به رهایی زنان هشدار داد. در عقاید النساء می‌خوانیم که زنان به‌راحتی انواع مراسم جشن و سرور و حتی مراسم دینی ابداعی برگزار و با مردان به‌ویژه کسبه و دست‌فروشان ارتباط برقرار می‌کردند. نکتۀ دیگر آنکه جامعۀ عصر صفوی جامعه‌ای بود دارای مهاجر و تکثر بالای دینی و فرهنگی که اعمال قوانین بازدارندۀ یکسان‌ساز را برای حاکمیت دشوار می‌کرد.

🔺 در سال‌های سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار، دوربین عکاسی پیشرفته موسوم به داگر‌ئوتیپ که قابلیت استفادۀ تجاری داشت در فرانسه ابداع شد. ناصرالدین‌شاه، که فردی کنجکاو و علاقه‌مند به هنر و تکنولوژی مدرن بود، این دوربین را اندکی پس از ابداع وارد ایران کرد و علاقه‌اش به این هنر و صنعت در حدی بود که عکاس‌خانه‌ای هم در کاخ سلطنتی برپا ساخت. ثمرۀ ورود زودهنگام عکاسی به ایران صدها هزار عکس تاریخی است که آرشیوی غنی و ارزشمند را تشکیل می‌دهد که بررسی ابعاد مختلف زندگی ایرانیان در عصر قاجار را ممکن می‌سازد.

▫️همچنان که گردشگران و سیاستمداران فرنگی اقدام به ثبت ایرانِ عصر قاجار از دریچۀ دوربین کرده‌اند، عکاسان و گردشگران و سیاستمداران ایرانی نیز از ثبت تصویری ایران در آن عصر غافل نمانده‌اند. یکی از ابعاد قابل توجه زندگی اجتماعی ایرانیان که در عکس‌ها، طراحی‌ها و همین‌طور اسناد نوشتاری ثبت شده پوشش زنان ایرانی است. مطالعه و بررسی این منابع تصویر رنگارنگی از زنان عصر قاجار به دست می‌دهد.

🔺برخلاف کلیشه‌های رایج به‌ویژه در رسانه‌ها که زن ایرانی عصر قاجار را عمدتاً پیچیده در چادر‌چاقچور نشان می‌دهند، در عکس‌های عصر قاجار زنان را با لباس‌ها و سربندهای متنوع می‌بینیم، جهانی از رنگ و طرح که نشان از تنوع فرهنگی این سرزمین در عصر قاجار دارد

#زنان‌پیشرو
#جنبش_زنان
#انقلاب_زنانه






https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

📝 شرق‌شناسی و مسئله حجاب

✍ مریم رضایی


🔺در یک قرن اخیر در تاریخ معاصر ایران هرجا سخن از زن و زنان می‌شود مسئله رد یا وجوب حجاب زن نیز مطرح است؛ این مساله در تاریخ سیاسی ما آنقدر اهمیت داشته است که دو مقطع مهم تاریخ یعنی مدرنیزاسیون رضاشاهی و انقلاب ۵۷ را می‌توان ذیل دو برنامه‌ی کشف و اجبار حجاب خواند.

▫️خلط مفهوم پوشش (که کلمه‌ای عام و قابل اطلاق به انواع لباس است) با کلمه‌ی حجاب (که یک کلمه حقوقی-فقهی- عرفانی است) تا امروز مصدر چالش‌های سیاسی-اجتماعی گسترده‌ای در ایران بوده است که خود، برآمده از نوعی خوانش شرق‌شناسی از پوشش زنان ایرانی است.

🔺اغلب سفرنامه‌نویسان غربی از پوشش کامل بدن زنان سخن می‌رانند و این پوشش را یکسان می‌بینند، این درحالیست که بر طبق برخی از گزارش‌ها زنان در طبقات، مناطق و اقلیم‌های مختلف در ایران پوشش‌های متنوعی داشته‌اند. تعارض در جایی خود را نشان می‌دهد که همین سفرنامه‌نویسان وقتی در مورد اقوام و طوایف بادیه‌نشین صحبت می‌کنند آنها را بی‌حجاب توصیف کرده‌اند.از طرف دیگر، ما در این یک قرن تکاپو در مورد چیستی حجاب، شاهد تلقی‌های متفاوت و متنوعی تحت نام حجاب و بی‌حجابی بوده‌ایم. تلقی‌هایی که در هر دوره تغییر کرده است: در دوره‌ی قاجار برداشتن روبنده و آشکار شدن صورت به‌تنهایی کشف حجاب بوده است.

▫️در دوره‌ی رضاشاه برداشتن چادرهای سنتی کشف حجاب به حساب می‌آمد ولی استفاده از کلاه‌هایی به سبک غربی با مانتوها و پالتوهای بلند حجاب تلقی نمی‌شد. حتی پیش از آن مهرتاج رخشان، موسس مدرسه ام‌المدارس، که برای آزاد بودن دستهایش لباسی شبیه مانتوهای بلند و پوشیده امروز طراحی کرده بود که آنرا با کلاه و روبنده می پوشید، به این دلیل توسط پلیس احضار و مواخذه می شود که چرا بی‌حجاب در انظار عمومی حاضر شده است؟ درحالیکه شیوه‌ی پوشش او امروزه در جامعه ایران زیاده‌روی در مستوری تلقی خواهد شد.

🔺 پس از انقلاب نیز تلاشهای طولانی برای شناسایی حدود حجاب صورت گرفت و تا امروز مجموعه ی واژگانی وسیع تحت نام شل حجاب، بدحجاب و بی حجاب برای کدگزاری وضعیت پوشش زنان تولید شده است. بنابراین تبارشناسی واژه حجاب ما را با طیف وسیعی از نامگزاری شیوه‌های پوشش زنان در طول تاریخ معاصر روبه‌رو می‌کند که نشان می‌دهد این واژه تاچه حد با معیارهای سلیقه‌ای در هر دوره تعریف شده است. مواجهه‌ی سلیقه‌ای در مورد این واژه تاحدیست که ذیل کشف حجاب و بدنبال آن حجاب اجباری، بخش زیادی از الگوهای پوشش محلی و عرفی و سنتی مردم و بویژه زنان از دست رفته است.

▫️در این یادداشت به این مسئله می‌پردازیم که ایدئولوژی حجاب چگونه در واکنش به یک خوانش شرق‌شناسی شکل گرفت و بدنبال آن به نابودی طیف وسیعی از سنت‌های پوشش و تولید پارچه و لباس ایرانی انجامید.

#حجاب
#زنان‌پیشرو
#جنبش_زنان





https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

🔴 افزایش زنان کولبر

بررسی میدانی روستاهای مرزی استان‌های کردستان، آذربایجان غربی و کرمانشاه نشان میدهد که جمعیت زنان و نوجوانان ساکن در این مناطق برای کولبری با افزایش قابل توجهی روبه‌رو شده است.

زنان کولبر، زنان رنج که در کوه‌های سرد و بی‌رحم پی لقمه‌ای نان برای کودکان خود میروند؛ در کوه‌هایی که بوی خون می‌دهد و جای جای آن در کنار صخره‌ها، گل‌های درد می‌روید.

#پیروز_باد_انقلاب
#جنبش_زنان



https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN