جمعه که می شود
مساحت اندوه چشمانم را
مقیاس می زنم
گاهی به اندازه ی یک دریا
شور است و با صدف های شکسته
گاهی هم به اندازه ی یک جنگل خشک
با درختان تبر خورده و شاخه های آتش گرفته
گاهی هم همچون آسمان پر از ابر است و به باران نشسته
جمعه ها از همان روزهایی است که
کسی قول آمدن داده اما هنوز نیامده
یا کسی رفته که قرار است بیاید
جمعه انتظار است و سرگردانی
و امیدهای در دل سوخته
#فریبا_غلامیان@butterflys_wings@navayemastaneh