✅ به فراخور پنجم اسفندماه و جشن سپندارمذگان*
✍️ امیرحسین ایزدپناه
سپندارمذ، پاسبان تو باد
خرد، جایِ روشنروان تو باد
(شاهنامه)
شادی در ایران باستان
بر اساس شواهدی که از گزارشهای باستانی و تاریخی به ما رسیده، به نظر میرسد یکی از کلیدواژههای مهم ایرانیان باستان، «شادی» بوده است. (آن چه امروز، شوربختانه، یکی از دهها گمشدهی جامعه است.) آنها به بهانههای مختلف، بزم جشن و شادی برپا میداشتند و روزگار خود را با چنین جشنهایی، نیکوتر سپری میکردند. اگر «شاهنامه» را شناسنامه فرهنگ و هویت خود بدانیم، احتمالاً گزاف نباشد اگر بگوییم در تمام داستانهای شاهنامه، اشاراتی به جشنها و آیینهای کوچک و بزرگ ایرانیان باستان، رفته است.
فردوسی میگوید: «چو شادی بکاهی، بکاهد روان / خرد، گردد اندر میان ناتوان».
به بیان دکتر سیروس شمیسا: «[فرد] ایرانی که معمولاً در طی تاریخ، سرنوشت و سرگذشت محزونی داشته است، با خواندن شاهنامه وارد یک دنیای آرمانی زیبا میشود که بر مبنای شرافت، صداقت، شادی، نیکی و بیآزاری بنا نهاده شده است. ابیات فردوسی معمولاً بدون سوء استفاده از شگردهای مصنوعی ادبی، به صرف توصیف این صحنههای دلربا، خواننده را غرق در لذّت میکند. [فرد] ایرانی خود را در آداب و رسوم پدران فرّخش هنوز زنده میبیند.»
یا به عنوان نمونهای دیگر میتوان به «سنگنوشته خشایارشا» اشاره کرد که در آن آمده است: «اهورامزدا خدایی است بزرگ / بزرگترین خدایان / که زمین را آفرید / که آسمان را آفرید / که مردم را آفرید / که شادی را برای مردم آفرید».
#سپندارمذگان⚠️ برای مطالعه متن کامل یادداشت، تصویر زیر را لمس کنید.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✅ کافه کتاب کانونی
✅ کانون فرهنگی هنری میرنشانه
🔸با ما همراه باشید :
🆔 @cafeketabekanooni🆔 @Mirneshaneh🌐 https://mirneshaneh.ir/