.
خاطرهگوییِ #استاد_شهید_دکتر_رفیعی در محضرِ #امام_خامنه_ای حفظهالله از لحظاتِ جگرسوزی که توسطِ ضدِّ انقلاب موردِ حمله قرار گرفتند و رفتارِ وحشیانهای که آن جنایتکاران با او و همسنگرانِ شهیدش کردند !
و شعرخوانیِ ایشان در محضرِ رهبری که معتقدم این شعر از جمله
اشعاریست که هرازگاهی باید دوباره شنیده شودالبته دوستانِ چندین گروه این ابیات را بارها از این حقیر شنیدهاند
بخشی از خاطرهگویی شهید :
"۱۸ تا گلولهٔ خورده بودم
بالای سر هر کسی که میرسیدن رگبارو خالی میکردن
متوسل شدم به
امام زمان (عج) و چشمامو بستم !"
شعرخوانیِ شهید :
جاده ماندهست و من و این سرِ باقیمانده
رمقی نیست در این پیکرِ باقیمانده
نخلها بی سر و شـَط از گـِل و باران خالیست
هیچکس نیست در این سنگرِ باقیمانده
گر چه دست و دل و چشمم همه آوار شده
باز شرمندهام از این سرِ باقیمانده
تا ابد غرقِ عزاداریِ شببوهاییم
من و این باغچهٔ پرپرِ باقیمانده
پیشکش باد به یکرنگیت ای مردترین
آخرین بیتِ در این دفترِ باقیمانده
تا ابد مردترین باش و علمدار بمان
با توام ای یلِ نامآور باقیمانده
سرانجام ایشان در سالِ ۱۳۹۲ به درجهٔ رفیعِ شهادت نائل شدند
.