☭🌟مارکسیسم سنتر🌟☭

«نیروهای مولده و مناسبات تولیدی»

✍️پدیده های اجتماعی نیز مانند پدیده های طبیعی قرن هاست فکر دانشمندان را به خود مشغول می دارد. اما تا پیش از پیدایش مارکسیسم، علوم اجتماعی، علم به معنای واقعی کلمه نبودند و بیش از آنچه واقعیت خارج را منعکس کرده و قوانین تکامل آن را کشف و بررسی کنند، مجموعه ای از حدسیات، نظریات شخصی و تصورات ذهنی به می دادند، و به گفته لنین:
«جامعه شناسی و تاریخ نویسی قبل از مارکس فاکت های خام از هم گسیخته را روی هم می انباشت و تصوری از برخی جوانب روند تاریخ به دست می داد.»

✍️تنها پس از پیدایش مارکسیسم است که علوم اجتماعی، نظیر علوم طبیعی، بر پایه استوار علمی قرار گرفته و با مقوله ها و قوانین روشن و مشخص علمی سر و کار یافته اند. مارکس با کشف درک ماتریالیستی تاریخ، ادامه و گسترش ماتریالیسم بر عرصه پدیده های اجتماعی، بررسی این پدیده ها را از ذهن گرایی رهانیده و نشان داد که سیستم مناسبات اجتماعی نیز، نظیر پدیده های طبیعی دارای قانونمندی عینی تکامل است و می توان شرایط اقتصادی تولید را_(یا دقت علوم طبیعی) مورد بررسی قرار داد.

📝کشف مارکس مانند هر کشف عظیم دوران سازی، نبوغ آمیز و در عین حال ساده است. مارکس این فاکت کاملا ساده و بدیهی را بیان می کند که:
«انسان ها نخست باید بخورند، بنوشند، مسکنی داشته و لباسی بپوشند تا بتوانند به سیاست، علم، هنر، مذهب و غیره بپردازند. بنابراین، تولید وسایل مادی ابتدایی زیست، و لذا درجه تکامل اقتصادی هر خلق یا هر دوران، پایه ای را تشکیل می دهد که بر روی آن نهاد های دولتی، نظریات قضایی، هنر و حتی اندیشه های مذهبی انسان های مربوطه فرا می روید. پس، از روی آن پایه است که باید اینها را توضیح داد و نه برعکس، آن طور که تاکنون معمول بود.»
#مارکس
#زیر_بنای_اقتصادی

@marxismcenter

#نظریه_ارزش_افزوده
#مارکس
#قسمت_دوم


نظریه‌ی ارزش اضافی مارکس اساساً
استنتاج (یا چکیده‌ی) از نظریه‌‌ی درآمدهای طبقات حاکم است. دقیقاً همان‌طور که کل محصولات کشاورزی توسط دهقانان برداشت می‌گردد، کل تولید اجتماعی (درآمد خالص ملی) نیز طی فرایند تولید ساخته می‌شود. آنچه در بازار (یا از طریق تصاحب محصول) اتفاق می‌افتد توزیع (یا بازتوزیع) چیزی است که قبلاً ساخته شده است. محصول اضافی و بنابراین شکل پولی آن، ارزش اضافی، مازاد این محصول اجتماعی (خالص) جدید (درآمد) است که پس از آن‌که طبقات تولیدکننده پاداش خود را دریافت کردند (در نظام سرمایه داری: دستمزدها) باقی می‌ماند. بنابراین، این نظریه‌ی استنتاجی از درآمدهای طبقات حاکم عملاً خود یک نظریه‌ی بهره‌کشی، نه به معنای اخلاقی کلمه ــ گرچه مارکس و انگلس به‌وضوح بارها از لحاظ اخلاقی خشم قابل‌ادراکی را در برابر سرنوشت تمامی استثمارشوندگان در سراسر تاریخ و خصوصاً سرنوشت پرولتاریای مدرن ابراز کرده‌اند ــ بلکه به معنای اقتصادی آن است. در تحلیل نهایی، همواره درآمدهای طبقات حاکم به محصول کار پرداخت نشده خلاصه می‌گردد که این نکته قلب نظریه‌ی بهره‌کشی مارکس است.

این نیز دلیلی است بر این‌که چرا مارکس اهمیت فوق‌العاده‌ای برای در نظرگرفتن ارزش اضافی به عنوان یک مقوله‌ی عمومی و بالاتر از انواع سود (که خود به زیرشاخه‌های سود صنعتی، سود بانکی، سود بازرگانی و غیره تقسیم می‌گردد)، اجاره و بهره که همگی اجزاء محصول اضافی کل ایجاد شده از کار مزدبگیری هستند، قائل بود. همین مقوله‌ی عمومی است که هم وجود طبقه حاکم (تمامی کسانی که از ارزش اضافی ارتزاق می‌کنند) و هم خاستگاه‌های مبارزات طبقاتی تحت نظام سرمایه‌داری را توضیح می‌دهد.

#punk

@marxismcenter