#کوردستان_گورستان_فاشیستان، شعار کلیدی کردها در جریان خیزش انقلابی است. چرا؟ چون مواجههی آنها با فاشیسم، بلاواسطه و عریان است. در کردستان، فاشیسم صرفا یک عبارتپردازی یا شعار سیاسی برای اغراق در سرکوب نیست، بلکه یک رژیمِ سیاسیِ مستقر است که با محرومسازی سیستماتیک و قرنطینهسازی، جمعیت بزرگی را برای کسبِ نانِ روزانه به عصرِ اسپارتاکوس تبعید کرده است.
در واقع فهمِ چراییِ تفاوتهای استمرار مبارزهی طبقاتی در طی دههها و اشکالِ بیبدیلِ مقاومت/مبارزه در کردستان، در گروِ فهمِ تفاوتِ کیفی سرکوبِ منطقه از طرفِ دولتهای مرکزی است.
نفهمیدنِ تفاوتها یا از آن بالاتر، فهمیدن و انکارِ آنهاست که باعث میشود یک اکتیویستِ توییتری، به کردستان پیشنهاد کند برای فلج کردنِ رژیم، ساعت ۹ شب، خانوادگی زباله بیرون ببرند یا فلان خود-رهبرپندارِ اپوزیسیون، دهها پله از جوانانِ رزمندهی کردستان در فهم و اهمیت سازماندهی انقلابی عقبتر باشد.
بههمین منوال اگر روشنفکر و سازمانده در پايتخت، درک درستی از تفاوت کیفیِ زیستِ حاشیهنشینان با طبقهی کارگر تهران و طبقهی کارگر با طبقهی متوسط، بهدست نیاورد، همواره از اينکه "چرا فراخوانها نمیگیرد" و "چرا تجمع میلیونی نداریم" متعجب خواهد شد بیآنکه بتواند به پاسخی برسد.
جمهوری اسلامی در قیطریه، جمهوری اسلامیِ قلعهحسنخان و ورامین نیست. جمهوری اسلامیای که در "فرشته" حاکم است، بههیچوجه، جمهوری اسلامیِ کردستان و بلوچستان نیست. انکارِ این تفاوتها یعنی انکارِ ستمدیدگان. انکارِ ریشههای بازتولیدکنندهی ستم، یعنی حفظِ وضع موجود با کمی تغییر در دکوراسیون و میزانسن یا در نهایت، بیعت با ضدِ انقلاب.
#ژن_ژیان_ئازادی #ژینا_امینی #مقاومت_زندگیست #کوردستان_کوردستان_گورستان_فاشیستان@JavananeEnghlabe@Blackfishvoice1