⬛️بیماری زایی لاکتوباسیل ها 🦠لاکتوباسیل‌ها اغلب به‌عنوان شرکت‌کننده‌های مفید در اکولوژی میکروبی انسان در نظر گرفته می‌شوند و تحقیقات قابل‌توجهی در مورد اثرات استفاده از لاکتوباسیل‌ها به عنوان پروبیوتیک در رژیم غذایی انسان و حیوان در حال انجام است. 🦠با این حال، لاکتوباسیل ها همچنین باعث برخی از بیماری های انسانی می شوند (مانند پوسیدگی دندان، بیماری عروقی روماتیسمی، سپتی سمی و اندوکاردیت عفونی (IE))، و اخیراً به عنوان پاتوژن های بالقوه در بیماران مسن و مبتلا به نقص ایمنی، به ویژه آن‌هایی که درمان آنتی بیوتیکی با طیف وسیع دریافت می کنند، شناسایی شده اند. بنابراین شناسایی صفات بیماریزای بالقوه در میان لاکتوباسیل ها استفاده از ارگانیسم ها را برای اهداف پروبیوتیک تسهیل می کند. توانایی تجمع پلاکت‌های انسانی به عنوان یک عامل بیماری‌زای احتمالی در پیشرفت IE در نظر گرفته می‌شود. 🦠زمانی که pH از 7 به 5 کاهش  یابد در ایزوله های IE و خوراکی L. rhamnosus و  نه گونه لاکتوباسیلوس دیگر، اتصال فیبرونکتین و فیبرینوژن توسط لاکتوباسیل ها  تا 50 برابر افزایش می یابد. قرار دادن مجدد لاکتوباسیل ها در یک محیط با pH خنثی، بیشتر پروتئین های متصل را آزاد می کند، اما مقداری هنوز به سلول متصل می ماند؛ که چندین برابر بیشتر از مقداری است که در pH خنثی بود. 🦠لاکتوباسیل ها همچنین به پروتئین هایی که ماتریکس خارج سلولی سلول های اندوتلیال را تشکیل می دهند متصل می شوند. لاکتوباسیل ها به کلاژن نوع I و V بهتر متصل می شوند. 🦠علاوه بر این، سویه‌های ایزوله شده از بیماری IE، به‌ویژه سویه‌های L. rhamnosus، به‌طور قابل‌توجهی بهتر از سویه‌های «عادی» به نوع I و V متصل می‌شوند. 🌐لینک مقاله #پروبیوتیک #معرفی_مقالات ✉️@IDS_Bio ✉️@IDSchools