تحقیرگر درگیر احساس حقارت است. که اگر احساس حقارت نداشته باشد، نیازی به حقیر شمردن افراد دیگر ندارد. کسی که جایگاهی در روان خودش دارد، در آن جایگاه ایستاده است و نیازی نیست افراد را تحقیر کند تا به جایگاه پایین‌تر ببرد و خود در کنار آن فرد جایگاه برتری پیدا کند.
عقده حقارت هم چیز عجیبی است. انسان در خویش خود را حقیر می‌بیند. برای جبران این حقارت درون‌پرورده سعی در بزرگنمایی خود در دنیای بیرون می‌کند و همین مایه حقارت واقعی او می‌شود. انسان موجود خودویرانگر است.
من هستم! هستم تا توی بُردهات تشویقت کنم که تو شکست‌هات دستتو محکم‌تر بگیرم تو هیچ وقت منو رو به رویِ خودت نمیبینی من همیشه همینجام، کنارت.. هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی تو پستی یا بلندیش، تو روشن‌ترین یا تاریک‌ترین قسمتش تنها نیستی، من کنارتم..❤️🦋
