. اگر این شراره تاب آرد رگ و ریشه‌ی زمین را می‌سوزاند و غریو مردگان را به رگان باد و آتش می‌پیچاند. به هزار تل خاکستر خط حایلی و اطرافت کشیدند و جبین سرزمینت را از عالم پوشاندند. و جنازه‌های تاریک دل کوه و دشت را می‌کاوند که تکان سنگ آتش زنه‌ای قرار گورستان را برهم نزند. جریان آتش اما از رفتار باز نمی‌ماند. و قرار این شبستان اکنون برهم می‌خورد که صدای سایش هیزم خشک دل کوه‌های خاکستر را به جرقه‌ای سپرده‌ست نظری! که تاب می‌آرد و دمی به آفتاب دل خاک می شکافد و ستاره می‌گریزد در مهتابی خونین. محمد مختاری @Honare_Eterazi