هر شب پاورچین پاورچین از پیچک گوشه ی ایوان که امتداد دارد تا آسمان بالا میروی تا خود را به ماه برسانی و با اعجاز صدایت برای مهتاب و ستاره لالایی بخوانی
طنین آوای لطیف تو می پیچد در هفت آسمان تو رگ خواب فرشته ها را می دانی و چه راحت ماه و ستاره را در بستر شب می خوابانی
نوای ملکوتیت وقتی به گوش زمین می رسد قبیله ام نخست تقدس صدایت را سجده می کند بعد به خواب می رود
و من در حوالی ایوان منتظر نشسته ام که از پیچک پایین بیایی شهرزادم شوی و در آغوشت قصه ی هزار و یک شب را به گوشم بخوانی